Λεβάντε-Βιγιαρεάλ: Οι Βαλενθιάνες με τα... φυτώρια

Μπορεί να μην έχει Ρεάλ ή Μπαρτσελόνα, όμως η αυτόνομη κοινότητα της Βαλένθια έχει και αυτή την παράδοσή της στο ποδόσφαιρο. Κύρια εκπρόσωπος είναι ασφαλώς η ομώνυμη ομάδα, με συλλόγους όπως η Βιγιαρεάλ, η Λεβάντε, η Έλτσε και παλαιότερα η Καστεγιόν, η Αλκογιάνο και η Χέρκουλες να έχουν τα περάσματά τους από τις υψηλές κατηγορίες.

Φέτος, την ώρα που «νυχτερίδες» βιώνουν μία ζόρικη σεζόν, το «κίτρινο» υποβρύχιο» και οι «γκρανότας» έχουν ξεχωρίσει όντες στην πρώτη δεκάδα, με την αποψινή αναμέτρηση του «Θιουδάδ ντε Βαλένθια» να συγκεντρώνει ενδιαφέρον.

Με νίκη, οι Λεβαντίνοι θα βρεθούν στο -5 από την 7η ομάδα του Ουνάι Έμερι και θα διατηρήσουν ζωντανές τις λιγοστές τους ελπίδες για την Ευρώπη.

Εκτός αυτού, και εκτός του ότι κατά μία έννοια αποτελεί ένα μικρό, τοπικό ντέρμπι, το ματς της Λεβάντε με τη Βιγιαρεάλ τραβά τα βλέμματα και για την παράδοση των δύο αντιπάλων στις ακαδημίες.

Η Β’ ομάδα που φτιάχνει καριέρες

Το μυαλό μπορεί να πηγαίνει περισσότερο στη δεύτερη, όμως και οι «γκρανότας» (δηλαδή τα βατράχια) έχουν την ιστορία τους.
Ο εμβληματικός αρχηγός Χοσέ Λουίς Μοράλες είχε πάρει απόφαση πως δεν θα παίξει ποδόσφαιρο επαγγελματικά, μέχρι που η Λεβάντε τον ανακάλυψε στα 24 του στη Φουενλαμπράδα και τον ενέταξε στη Β’ ομάδα μέχρι να ξεχωρίσει και να γίνει αναντικατάστατο μέλος του συλλόγου μέχρι και σήμερα.



Προϊόν των ακαδημιών της ομάδας, ο Ντιέγκο Καρδένας πήρε φέτος το... βάπτισμα του πυρός και έκανε άπαντες να τον χειροκροτήσουν στην τεράστια εμφάνισή του στο 2-0 μέσα στη Μαδρίτη επί της Ατλέτικο. Χρειάστηκε μία τετραετία στη Β’ ομάδα για να «ψηθεί» ο 24χρονος τερματοφύλακας, που πλέον λογίζεται ως ο Νο2 πίσω από τον Αϊτόρ Φερνάντεθ.

Τα... δίχτυα της Λεβάντε έφτασαν μέχρι και τη Γεωργία πριν από δύο χρόνια, με τον Γκιόργκι Κοτσορασβίλι να εντάσσεται στη Β’ ομάδα το 2019 και φέτος να ντεμπουτάρει με τους μεγάλους, όντας στα 21 του ακόμη μία λύση για το μέλλον, για μία ομάδα που δεν έχει την πολυτέλεια να δαπανά μεγάλα ποσά για μεταγραφές.

Όσον αφορά στο παρελθόν; Τρανό και πρόσφατο παράδειγμα εκείνο του Βιθέντε Ιμπόρα, που ξεπήδησε από τις ακαδημίες της ομάδας και πλέον αγωνίζεται στη... Βιγιαρεάλ, ενώ προϊόν των φυτωρίων της ομάδας ήταν και ο Χουανφράν, που πέρασε και από την ΑΕΚ, αλλά και ο Σέρχιο Μπαγιεστέρος, με τις 387 συμμετοχές στη La Liga!



Από τα τοπικά στην Ευρώπη

Κι αν στη Λεβάντε μπορούν να υπερηφανεύονται για τις ακαδημίες τους, τότε τι να πει κανείς και για τη Βιγιαρεάλ. Μία ομάδα που από το 2000 και μετά έχει εξελιχθεί σε μόνιμη κάτοικο των πρώτων θέσεων της βαθμολογίας του ισπανικού πρωταθλήματος, με πάμπολλες ευρωπαϊκές παρουσίες και που βρίσκεται αυτήν την στιγμή στις τέσσερις καλύτερες ομάδες του Europa League!

Δεν ήταν πάντα έτσι, όμως. Οι παλαιότεροι θα θυμούνται πως μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’90, το «κίτρινο υποβρύχιο» αποτελούσε ομάδα τοπικής απήχησης, με την άνοδό της στη La Liga το 1998 να είναι η πρώτη στην ιστορία της ομάδας και να κρατά για έναν μόλις χρόνο.



Παρ’ όλα αυτά, η επάνοδος ήταν άμεση και έκτοτε, από το 2000 δηλαδή και μετά, μόνο μία χρονιά βρέθηκε ξανά στη Segunda (το 2012, επιστρέφοντας ξανά αμέσως).

Να 'ναι καλά ο πρόεδρος

Μεγάλο ρόλο στην εκτόξευση του κλαμπ έπαιξε η ανάληψη της προεδρίας από τον Φερνάντο Ρόιγκ, ο οποίος είχε πάρει τα ηνία το 1997 και είχε θέσει εξαρχής ως προτεραιότητα την βελτίωση των ακαδημιών.



«Όταν έφτασε στην ομάδα, το πρώτο πράγμα που είχε κάνει ήταν να φτιάξει προπονητικό κέντρο» λέει ο διευθυντής μεθοδολογίας της Βιγιαρεάλ, Λουίς Αρνάου Πιλάρ, ο οποίος εξηγεί πως «ήταν ξεκάθαρο στο μυαλό του προέδρου πως η βάση της ομάδας πρέπει να είναι η ακαδημία.

Δίνει τεράστια προσοχή σε αυτό, μερικές φορές μπορεί να πάει κάπου για να δει την πρώτη ομάδα και μετά να πάρει την επόμενη πτήση για να δει τη Β’! Ρωτάει να μάθει μέχρι και τα ονόματα των παικτών που παίζουν στην Κ-10...

Τα τελευταία χρόνια προσπαθούμε να προωθούμε δύο με τρεις παίκτες τον χρόνο από την ακαδημία στην πρώτη ομάδα. Φέτος έχουμε τον Μπαένα, τον Πίνο, τον Νίνιο».

Και να ήταν μόνο αυτοί, βέβαια! Από τους 25 ποδοσφαιριστές που χρησιμοποιεί φέτος ο Έμερι, έντεκα τουλάχιστον έχουν περάσει από τα φυτώρια του συλλόγου.



Ο τρομερός Πάου Τόρες, ο αρχισκόρερ Ζεράρ Μορένο, ο Σαμουέλ Τσουκβέζε, ο Αλφόνσο Πεδράθα, όλοι τους έχουν αγωνιστεί σε Βιγιαρεάλ Β’ και Βιγιαρεάλ Γ’, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάει κανένας και ονόματα όπως αυτά των Σάντι Καθόρλα, Πάμπλο Φορνάλς και Μπόρχα Ιγκλέσιας, που αγωνίζονται αλλού.

Μάτια... παντού

Όπως λέει ο Αρνάου, το ότι το Βίλα-Ρεάλ είναι μία μικρή πόλη των 50.000 κατοίκων ανάγκασε τους ανθρώπους του κλαμπ να δημιουργήσουν ένα μεγάλο δίκτυο με scouters. «Έχουμε στην Ανδαλουσία, στη Μαδρίτη, στην Καντάμπρια, τη Βαρκελώνη και προσπαθούμε να εντοπίζουμε ταλαντούχα παιδιά μεταξύ 12 και 14 ετών».

Η έλευση της πανδημίας του κορωνοϊού επηρέασε σε πολύ μεγάλο βαθμό την ομάδα όμως όχι και τις ακαδημίες. Εκεί υπήρξε αύξηση του μπάτζετ (!) προκειμένου να καλυφθούν και οι νέες ανάγκες που προέκυψαν.

«Έχουμε ψυχολόγο για κάθε ομάδα, πρέπει να υπάρχει ένα ατομικό πρότζεκτ για κάθε ποδοσφαιριστή. Οι δε προπονητές, χρειάζονται βοήθεια στο πώς να εξελίξουν και να βοηθήσουν τους παίκτες» σχολιάζει ο 39χρονος μάνατζερ, που τονίζει πως «όλα αυτά δείχνουν την διαφορετική νοοτροπία του Ρόιγκ».