«Τότε είπα ότι πρέπει να φύγει»: Η ιστορία με το ιπτάμενο παπούτσι του Φέργκιουσον στον Μπέκαμ

Πολλοί –αν όχι όλοι- φίλοι της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αναπολούν την εποχή που ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον ήταν το απόλυτο αφεντικό στην καθημερινότητα της ομάδας. Ακόμα και οι τίτλοι έρχονται –καθ’ υπερβολή- σε δεύτερη μοίρα, όταν πια αυτό που λείπει από τη σημερινή Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι η λειτουργεία μιας ομάδας στο απόλυτο επαγγελματικό πλαίσιο, ακόμα και στις μεγάλες κρίσεις.

Τέτοιες υπήρχαν και στα χρόνια του Σκωτσέζου πρώην προπονητή και ίσως μία από τις μεγαλύτερες ήταν αυτή που προέκυψε από το περιστατικό που συνέβη πριν από ακριβώς 19 χρόνια στα αποδυτήρια του «Ολντ Τράφορντ».

Ήταν 15 Φεβρουαρίου του 2003 όταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αντιμετώπιζε την Άρσεναλ για τον πέμπτο γύρο του FA Cup κι εκείνο το βράδυ, όλα πήγαιναν λάθος, με αποκορύφωμα μία χαμένη ευκαιρία του Ράιαν Γκιγκς στο 0-0, με τον Ουαλό να στέλνει την μπάλα άουτ στην εντελώς ανυπεράσπιστη εστία των «κανονιέρηδων». Τελικό σκορ, 0-2, με την Άρσεναλ να παίρνει μια μεγάλη πρόκριση. Απαραίτητη σημείωση: Εκείνη την εποχή, Γιουνάιτεντ και Άρσεναλ ήταν οι δύο ομάδες στο Νησί που διεκδικούσαν τον τίτλο επί χρόνια, οπότε υπήρχε μεγάλη αντιπαλότητα.

On this day in 2003, in #Facup 5th round Ryan Giggs missed this sitter for #ManUtd. How did he miss that?!#Arsenal went on to win 2-0 and Sir Alex was furious, with Becks getting a stray boot in the eye! Talk about hairdryer treatment ??>? pic.twitter.com/jlnUC1wG7f

— Super Subs Tees (@SuperSubsTees) February 15, 2021

Έπειτα από μία τέτοιου είδους αποτυχία, ερχόταν η οργή του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, που ήταν πατρική φιγούρα για τα αδέρφια Νέβιλ, τον Μπατ, τον Σκόουλς, τον Γκιγκς και τον Μπέκαμ, οπότε στα λάθη τους, ερχόταν η τιμωρία.

«Στην τελευταία του χρονιά με τη Γιουνάιτεντ, γνωρίζαμε ότι το αίσθημα εργατικότητας του Ντέιβιντ έπεφτε και την ίδια στιγμή υπήρχε η φημολογία για το ενδιαφέρον και του ίδιου και της Ρεάλ Μαδρίτης για να συνεργαστούν. Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν ότι το επίπεδο της εφαρμογής των οδηγιών είχε πέσει από το παραδοσιακό στρατοσφαιρικό επίπεδο του Ντέιβιντ», εξηγεί στο βιβλίο του ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον περιγράφοντας το υπόβαθρο της κόντρας που υπήρχε στα ενδότερα των αποδυτηρίων.

Εκείνο το ματς κόντρα στην Άρσεναλ αποτέλεσε τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

«Έκανα πολλά λάθη κατά τη διάρκεια εκείνου του παιχνιδιού. Ήρθε στο τέλος στα αποδυτήρια και ανταλλάξαμε κάποια σκληρά λόγια. Άρχιζε να έρχεται προς το μέρος μου και κλώτσησε κάποια ρούχα που ήταν στο πάτωμα. Από εκεί βγήκε το παπούτσι και τότε γρήγορα αντιλήφθηκα πόσο ακριβής ήταν η κλωτσιά του. Ήρθε κατευθείαν στο κεφάλι μου», εξήγησε ο ίδιος ο Ντέιβιντ Μπέκαμ πριν από μερικά χρόνια.





«Απείχε από μένα περίπου τέσσερα μέτρα. Ανάμεσά μας στο πάτωμα υπήρχε μια σειρά από παπούτσι. Κινήθηκα προς το μέρος του και όσο πλησίαζα, κλώτσησα ένα παπούτσι. Τον χτυπήσε στα δεξιά ακριβώς πάνω από το μάτι. Φυσικά, σηκώθηκε για να έρθει προς το μέρος μου και οι παίκτες τον σταμάτησαν. “Κάτσε κάτω”, του φώναξα. “Απογοήτευσες την ομάδα σου, μπορείς να γκρινιάζεις όσο θέλεις”», εξιστορεί ο ίδιος ο Φέργκιουσον για το περιστατικό και συμπληρώνει με την είδηση.



«Εκείνες τις μέρες είπα στη διοίκηση ότι ο Ντέιβιντ έπρεπε να φύγει. Το λεπτό που ένας παίκτης της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πιστεύει ότι είναι πιο σημαντικός από τον προπονητή, πρέπει να φύγει. Η στιγμή που ο προπονητής χάνει την εξουσία του, τότε εν έχεις ομάδα. Θα το διοικούν οι παίκτες και τότε είσαι σε μεγάλα προβλήματα», είπε τότε ο Φέργκιουσον, με τα λεγόμενά του να επιβεβαιώνονται απόλυτα βλέποντας κανείς τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ των τελευταίων ετών.



«Όχι, δεν υπάρχουν αρνητικά συναισθήματα. Ήταν ένα απίστευτο ατύχημα. Μέσα στην ομάδα ξεχάστηκε αμέσως, αλλά το περιστατικό βγήκε στα πρωτοσέλιδα, οπότε ο κόσμος έλεγε διάφορα για τη σχέση μας. Έχω πει πολλές φορές ότι το αφεντικό δεν ήταν μόνο ο μεγααλύτερος και ο καλύτερος προπονητής που έχω παίξει υπό τις οδηγίες του. Ήταν επίσης μια πατρική φιγούρα για μένα από τη στιγμή που έφτασα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σε ηλικία 11 ετών μέχρι τη μέρα που έφυγα».