Πριν τον Ντιέγκο Καπέλ: Οκτώ μεγάλα ονόματα που έκαναν «κουφές» μεταγραφές στην Ελλάδα

Τα τελευταία χρόνια, ο Ντιέγκο Καπέλ αγωνίστηκε σε ομάδες που δεν ανταποκρίνονταν στο όνομα που κάποτε είχε. Στην Εξτρεμαδούρα και στην Μπιρκιρκαρά της Μάλτας έπαιξε ο άλλοτε ποδοσφαιριστής της Σεβίλλης και της Σπόρτινγκ Λισαβόνας, προτού πάρει την απόφαση στα 34 του να γίνει μέλος του Ηρόδοτου και να αγωνιστεί στη Super League 2.

Ασφαλώς ο Ισπανός εξτρέμ δεν είναι ο πρώτος που κάνει μια τέτοια απροσδόκητη μεταγραφή σε ομάδας της χώρας μας. Πολλοί το επιχείρησαν και στο παρελθόν, άλλοι δικαιώθηκαν για την επιλογή τους και άλλοι πέρασαν και δεν ακούμπησαν.

Ιδού λοιπόν οκτώ τρανταχτές περιπτώσεις, που ανήκουν και στις δύο κατηγορίες.

Αλβάρο Ρεκόμπα (Πανιώνιος, 2008)

Μετά από έντεκα γεμάτα χρόνια στην Ιταλία με τη φανέλα της Ίντερ (και από λίγο με εκείνες της Βενέτσια και τη Τορίνο), ο Ουρουγουανός επιθετικός αποδέχτηκε την πρόταση του Πανιωνίου και έγινε κάτοικος Νέας Σμύρνης το 2008.

Στα 32 του τότε, ο Ρεκόμπα είχε μετρήσει 73 γκολ σε 261 συμμετοχές με τους «νερατζούρι» και αποτέλεσε ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα που έχουν φορέσει ποτέ τη φανέλα του «Ιστορικού».



Τα προβλήματα τραυματισμών τον περιόρισαν σε 22 συμμετοχές, όμως ακόμα κι έτσι μέτρησε πέντε γκολ και έξι ασίστ, δημιουργώντας ένα εξαιρετικό δίδυμο με τον συμπατριώτη του, Φαμπιάν Εστογιανόφ. Αποχώρησε τελικά μετά από ενάμιση χρόνο, τον Δεκέμβριο του 2009.

Ντενίλσον (Καβάλα, 2010)

Ξεκίνησε ως τεράστιο ταλέντο στη Σάο Πάουλο στα μέσα της δεκαετίας του 90’ όμως δεν δικαίωσε την Μπέτις που τον έκανε τον πιο ακριβό παίκτη στον κόσμο το 1998! Οι «βερδιμπλάνκος» είχαν δαπανήσει 21,5 εκατομμύρια λίρες για να τον φέρουν στη Σεβίλλη, με τον Βραζιλιάνο να μετρά 184 συμμετοχές μέσα στην επόμενη επταετία αλλά να αποχωρεί σχεδόν τσάμπα για την Μπορντό και εν συνεχεία να έχει καθοδική πορεία.



Μετά από περιπλανήσεις σε Σαουδική Αραβία, ΗΠΑ, Βραζιλία και Βιετνάμ (!), ο Ντενίλσον ήρθε στην Καβάλα τον Ιανουάριο του 2010 με την ελπίδα να δείξει έστω λίγα από τα όσα μπορούσε να κάνει.

Υπέγραψε συμβόλαιο για ενάμιση χρόνο αλλά αποχώρησε πριν το τέλος της σεζόν, δίχως να φορέσει ποτέ τη φανέλα των Αργοναυτών, που αποτέλεσαν και την τελευταία ομάδα της καριέρας του.

Γκέρεμι (Λάρισα, 2010)

Ρεάλ Μαδρίτης, Μίντλεσμπρο, Τσέλσι και Νιούκαστλ αποτέλεσαν τις ομάδες που στέγασαν την καριέρα του Γκέρεμι μεταξύ 1999 και 2009, με τον Καμερουνέζο μέσο να γράφει πολλά χιλιόμετρα στο κορυφαίο επίπεδο, εκπροσωπώντας και την εθνική ομάδα της πατρίδας του 118 φορές. Το 2010 είχε ένα μικρό πέρασμα από την Τουρκία και την Ανκαραγκιουτσού, προτού αποκτηθεί από τη Λάρισα!



Οι «βυσσινί» έκαναν το μπαμ τον Αύγουστο του ’10, με τον Αφρικανό χαφ να υπογράφει συμβόλαιο μέχρι το 2012 αλλά να μην δικαιώνει τις προσδοκίες. Αποχώρησε τον Ιανουάριο έχοντας μετρήσει έντεκα συμμετοχές. Η ΑΕΛ υποβιβάστηκε στο τέλος της σεζόν, με τον θρυλικό σύνθημα «Γκέρεμι, Γκέρεμι, το πρωτάθλημα φέρε ‘μι» να αποδεικνύεται κάτι παραπάνω από άστοχο...

Ρόι Κάρολ (ΟΦΗ, 2011)

Τον μάθαμε ως κλασικό παγκίτη της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ επί Φέργκιουσον, όμως ο Βορειοϊρλανδός τερματοφύλακας πέρασε και από Γουέστ Χαμ, Ρέιντζερς, Ντέρμπι Κάουντι και Οντένσε, προτού κάνει το μπαμ ο ΟΦΗ ντύνοντάς τον στα «ασπρόμαυρα» το καλοκαίρι του 2011.

Μετά από ένα εξάμηνο και 16 συμμετοχές με επτά clean sheets, ήταν σαφές πως ο 33χρονος τότε Κάρολ μπορούσε να σταθεί σε υψηλό επίπεδο.



Στον Ολυμπιακό έψαχναν αντικαταστάτη του Φράνκο Κοστάντσο, που είχε αποχωρήσει κακήν κακώς μετά από ένα καταστροφικό ξεκίνημα, με τον ΟΦΗ να πουλά έναντι 330.000 ευρώ έναν ποδοσφαιριστή που είχε αποκτήσει ως ελεύθερο λίγους μήνες πριν.

Ο Κάρολ έμεινε στον Πειραιά μέχρι το 2014, ενώ μέχρι το 2021 αγωνιζόταν ακόμα στην πατρίδα του! Τη δεδομένη χρονική στιγμή, στα 44 του, δεν παίζει κάπου, αλλά δεν έχει ανακοινώσει και την απόσυρσή του...

Τζουζέπε Σινιόρι (Ηρακλής, 2004)

Εκ των μεγαλύτερων γκολτζήδων στην Ιταλία, σε μια περίοδο που το Campionato ήταν το κορυφαίο πρωτάθλημα τον κόσμο, ο 53χρονος σήμερα παλαίμαχος επιθετικός μέτρησε, μεταξύ άλλων, 126 γκολ με τη φανέλα της Λάτσιο και άλλα 81 με εκείνη της Μπολόνια.

Όταν άφησε τους «ροσομπλού», το καλοκαίρι του 2004, ο Ηρακλής προχώρησε στην απόκτησή του, τραντάζοντας τα νερά.



Ακόμα και στα 36 του, ο Μπέπε Σινιόρι είχε όνομα με εκτόπισμα. Παρ’ όλα αυτά, το τέλος ήρθε σύντομα. Μετά από τέσσερις μήνες και επτά συμμετοχές με ένα γκολ, ο Ιταλός αποχώρησε κάνοντας δριμεία επίθεση στον προπονητή, Σέρχιο Μαρκαριάν αλλά και τη διοίκηση για την κακή οργάνωση που συνάντησε στον σύλλογο. Ακολούθησε μία σεζόν στην ουγγρική Σοπρόν, προτού κρεμάσει τα παπούτσια του.

Ανρί Καμαρά (Ατρόμητος, 2010)

Ίσως η πιο επιτυχημένη μεταγραφή που θα δείτε σε αυτήν εδώ τη λίστα. Όχι τόσο για τα όσα έκανε στο Περιστέρι, αλλά για την πορεία που ακολούθησε, περνώντας οκτώ χρόνια στην Ελλάδα!

Ο Σενεγαλέζος επιθετικός ήρθε στα 33 του στη χώρα μας και άφησε τον Ατρόμητο μετά από έναν χρόνο, πηγαίνοντας στον Παναιτωλικό. Εκεί έμεινε για τέσσερα χρόνια, με τον σύλλογο του Αγρινίου να γίνεται ο μοναδικός στον οποίο ο Αφρικανός μέτρησε τριψήφιο αριθμό συμμετοχών (114), καθώς και 29 γκολ με έντεκα ασίστ!



Εν συνεχεία πέρασε και από Καλλονή, Λαμία, Παναιτωλικό ξανά, Απόλλωνα Σμύρνης, Ιωνικό και Φωστήρα, αποσυρόμενος το 2018 στα 41 του χρόνια...

Συνολικά έπαιξε 197 φορές σε ελληνικό έδαφος, σκοράροντας 43 φορές. Όλα αυτά έχοντας στο παρελθόν περάσματα και από ομάδες όπως η Γουλβς, η Γουίγκαν, η Σαουθάμπτον, η Γουέστ Χαμ και η Σεντάν.

Αλβάρο Μεχία (Εργοτέλης, 2013)

Έχοντας μόλις επιστρέψει στα σαλόνια της Super League 1, οι Κρητικοί προχώρησαν στην σπουδαιότερη μεταγραφή της ιστορίας τους αποκτώντας έναν ποδοσφαιριστή με μεγάλη καριέρα στην Ισπανία.

Προϊόν των ακαδημιών της Ρεάλ Μαδρίτης, ο Μεχία μέτρησε 57 συμμετοχές με τη «βασίλισσα» και εν συνεχεία άλλες 106 με τη Μούρθια, προτού ξεκινήσει την διεθνή του περιπλάνηση σε Γαλλία και Τουρκία.

Το 2013, ο Ισπανός αμυντικός συμφώνησε με τον Εργοτέλη, οι οπαδοί του οποίου συνέθεσαν ένα από τα πιο μυθικά σκηνικά στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Συγκεντρωμένοι στο αεροδρόμιο, αποθέωσαν... λάθος άνθρωπο με το σύνθημα «Αλβάρο Μεχία, καλή επιτυχία», καθώς είχαν μπερδέψει τον 31χρονο τότε Ίβηρα με τουρίστα!



Στο Ηράκλειο έμεινε για μία σεζόν, μετρώντας 27 ματς. Αφού απέρριψε πρόταση ανανέωσης τον Μάιο του 2014, πήγε στο Κατάρ και την Αλ Σαχάνια, με την οποία έπαιξε μέχρι το 2020, όταν και αποσύρθηκε.

Ρενέ Φαν ντε Κέρκοφ (Απόλλων Σμύρνης, 1983)

Για το τέλος, η πιο... ψαγμένη περίπτωση της λίστας. Μπορεί στους νεότερους να μην λέει και πολλά το όνομα, όμως ο Ολλανδός υπήρξε μέλος της PSV Αϊντχόφεν μεταξύ 1973-1983, ενώ μέτρησε και 47 συμμετοχές με την μεγάλη εθνική ομάδα των 70’s, που έφτασε σε δύο τελικούς Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Το 1983, ο Απόλλων Σμύρνης του Κώστα Αλαμάνου έκανε την έκπληξη και τον έφερε στη Ριζούπολη, σε μία από τις μεγαλύτερες μεταγραφικές «βόμβες» της εποχής. Τον ρόλο της φέρεται να είχε παίξει και η παρουσία του συμπατριώτη του, Μπερτ Τόινισεν στον πάγκο, με τον 32χρονο τότε εξτρέμ να μένει για έναν χρόνο στην Ελλάδα.



Φορώντας τη φανέλα της «Ελαφράς Ταξιαρχίας», μέτρησε μόνο τρία γκολ σε 23 συμμετοχές και αποχώρησε για την πατρίδα του, όπου έπαιξε μέχρι το 1989 στις Σέικο, Χέλμοντ Σπορ και Αϊντχόφεν.

Για την ιστορία ο Απόλλωνας είχε τερματίσει στη 10η θέση της βαθμολογίας, έχοντας τη χειρότερη επίθεση της κατηγορίας, με 20 γκολ σε 30 ματς.