«Παίξτε και τ' άλλα… παιδάκια»: Οι Σοβιετικοί κρατούσαν 15 λεπτά την μπάλα και η FIBA όρισε τα 30''

Το μπάσκετ είναι από τα αθλήματα, που από την πρώτη ημέρα της δημιουργίας του εξελίσσεται και οι κανονισμοί αλλάζουν. Τα περισσότερα από αυτά γίνονται στον… βωμό της ελκυστικότητας και του θεάματος και γι’ αυτό όποια «κακοτεχνία» υπάρχει, διορθώνεται.

Το φαινόμενο αυτό ήταν πιο συχνό στις πρώτες δεκαετίες που παιζόταν το άθλημα. Ελλείψει αρκετών κανονισμών που ισχύουν στις ημέρες μας, αφού το άθλημα ήταν σε πρώιμο στάδιο, αρκετοί αγώνες είχαν μετατραπεί σε παρωδία. Ένας από τους κανονισμούς που εφαρμόστηκε για να μην… σαστίζουν και βαριούνται οι θεατές και να γίνει πιο όμορφο και γρήγορο το άθλημα, ήταν ο χρόνος της επίθεσης.

Η αρχή έγινε το 1950 στο ΝΒΑ. Σε ένα παιχνίδι ανάμεσα στους Μινεάπολις Λέικερς και τους Φορτ Γουέιν Πίστονς σημειώθηκε ένα ιστορικό χαμηλό. Το σκορ του αγώνα ήταν 19-18, όπου νικητές ήταν οι Πίστονς! Αφού δεν υπήρχε, λοιπόν, μέχρι τότε περιορισμένος χρόνος στην επίθεση, οι παίκτες των δύο ομάδων κρατούσαν όση ώρα ήθελαν την μπάλα στα χέρια τους και εκδήλωναν την επίθεση οπότε έπαιρναν την απόφασή τους. Εκεί, άρχισαν να μπαίνουν και οι πρώτες σκέψεις για την αλλαγή και το 1954 η καλύτερη λίγκα του πλανήτη εισήγαγε την επίθεση στα 24 δευτερόλεπτα.

Με αφορμή, λοιπόν, ένα παρόμοιο περιστατικό στο Ευρωμπάσκετ του 1953 (σ.σ. Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα όπως λεγόταν τότε) στη Μόσχα (23/5-4/6), άρχισαν να μπαίνουν και οι πρώτες σκέψεις στη FIBA. Σε εκείνη τη διοργάνωση, έγιναν δύο ματς… παρωδία, αλλά εκείνο που έσπασε τα… κοντέρ και τα νεύρα των φιλάθλων, ήταν αυτό ανάμεσα στην οικοδέσποινα Σοβιετική Ένωση απέναντι στην Ουγγαρία. Το σκορ του ημιχρόνου ήταν στο 24-22, ενώ το τελικό ύστερα από ένα… βασανιστικό δεύτερο μέρος, με επιμέρους σκορ 5-2, διαμορφώθηκε στο 29-24!



Ήταν ένα παιχνίδι πραγματική… παρωδία που προκάλεσε τόσο την έντονη δυσαρέσκεια των θεατών, που είχαν βαρεθεί στις κερκίδες με το θέαμα που έβλεπαν, αλλά και φυσικά των Ούγγρων παικτών. Τι έκαναν οι Σοβιετικοί; Ελλείψει χρονομέτρου για την επίθεση, στο δεύτερο ημίχρονο κράτησαν την μπάλα στα χέρια τους για 15 συνεχόμενα λεπτά, ανταλλάσσοντας μόνο… πασούλες! Το γεγονός αυτό έκανε έξαλλους τους Μαγυάρους, οι οποίοι μάλιστα ως ένδειξη διαμαρτυρίας, όχι μόνο δεν έπαιζαν άμυνα, αλλά κάθισαν στο έδαφος και παρακολουθούσαν αμέτοχοι, περιμένοντας να λήξει το… μαρτύριο. Μάλιστα, με το αποτέλεσμα αυτό οι Σοβιετικοί εξασφάλισαν και την κατάκτηση του τροπαίου (σ.σ. υπήρχε τελική φάση τότε σαν πρωτάθλημα), αλλά δεν πανηγυρίστηκε και πολύ… έξαλλα από τον κόσμο στις κερκίδες, καθώς είχε… απηυδήσει με αυτό το θέαμα που παρακολούθησε!

Στο μεταξύ, αυτό δεν ήταν το μοναδικό ματς του Ευρωμπάσκετ που μετατράπηκε σε φιάσκο. Κάτι αντίστοιχο είχε γίνει και στην αναμέτρηση της Γιουγκοσλαβίας με το Ισραήλ. Το ματς κρίθηκε έπειτα από τέσσερις παρατάσεις και το τελικό σκορ ήταν 57-55 υπέρ των Γιουγκοσλάβων. Στα έξτρα πεντάλεπτα, οι «Πλάβι» επειδή είχαν ψηλότερους παίκτες, κέρδιζαν όλα τα τζάμπολ, άρα και τις κατοχές και έτσι διατηρούσαν συνεχώς την μπάλα, κάνοντας τα σουτ στην εκπνοή, με τους Ισραηλινούς απλώς να… παρακολουθούν. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό το… buzzer beater της νίκης σημειώθηκε στο τέλος της τέταρτης παράτασης.

Εξαιτίας των συγκεκριμένων περιστατικών, ήταν φυσικό και επακόλουθο για τη FIBA να εξετάσει έναν τρόπο για να αποφευχθούν παρόμοιες καταστάσεις. Ήδη, στο ΝΒΑ έπαιζαν τις επιθέσεις τους με όριο τα 24 δευτερόλεπτα. Τελικά, η ομοσπονδία μπάσκετ αποφάσισε να ορίσει περιορισμό στην επίθεση τα 30 δευτερόλεπτα και ο κανονισμός αυτός εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το 1956 στις διοργανώσεις που γίνονταν υπό την αιγίδα της. Ο συγκεκριμένος κανονισμός «άντεξε» για αρκετές δεκαετίας, ώσπου από το 2000 εισήχθη ο χρόνος επίθεσης των 24 δευτερολέπτων, που ισχύει μέχρι και σήμερα.