423 μέρες: Τόση είναι η απόσταση που διένυσε ο Ομάρ Ελαμπντελαουί από την κόλαση στον παράδεισο!

Για τους αθλητές χρησιμοποιείται πολύ συχνά η έκφραση «επιστροφή στη δράση». Επιστρέφουν από τραυματισμούς, από international breaks, από διακοπές… Ο Ομάρ Ελαμπντελαουί είναι μια εντελώς διαφορετική περίπτωση: Επέστρεψε από την κόλαση και «έτρεξε» στο μέρος που αγαπάει όσο λίγα στον κόσμο: Στο γήπεδο.

Ο Νορβηγός μπακ αγωνίστηκε τη Δευτέρα (21/2) στη νίκη της Γαλατασαράι επί της Γκοζτέπε για πρώτη φορά μετά από 423 μέρες. Δηλαδή περίπου 14 μήνες, κατά τους οποίους είχε βιώσει πόνο, αγωνία, απόγνωση, πριν νιώσει ανακούφιση με το πολυπόθητο happy end, που ήρθε μετά από 11 χειρουργικές επεμβάσεις στα μάτια.

Από τη χαρά, στην τραγωδία

Ήταν η τελευταία μέρα του 2020. Ο Ομάρ Ελαμπντελαουί ήταν με την οικογένειά του στο σπίτι τους, στην Κωνσταντινούπολη, όπου ζούσαν τους τελευταίους μήνες, μετά τη μεταγραφή του από τον Ολυμπιακό στη Γαλατά. Οι εορτασμοί για την αλλαγή του χρόνου είχαν ξεκινήσει από νωρίς, με μικρούς και μεγάλους, φίλους και συγγενείς, να βρίσκονται στην αυλή για να θαυμάσουν τα πυροτεχνήματα που έσκαγαν. Μια χαρούμενη οικογενειακή στιγμή έγινε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα τραγωδία. Ένα πυροτέχνημα έσκασε στο πρόσωπο του 30χρονου, προκάλεσε εγκαύματα και προσωρινή -όπως αποδείχτηκε- τύφλωση.



Σε μια συγκλονιστική συνέντευξη που έδωσε στην Guardian, ο Ομάρ περιέγραψε τις πρώτες στιγμές που θυμάται από το ανατριχιαστικό περιστατικό: «Νόμιζα ότι είχα κάτι στο μάτι μου και ότι έπρεπε να το καθαρίσω. Μετά ένιωσα το πρόσωπό μου να φλέγεται, όλα ήταν μαύρα. Δεν είχα έλεγχο τις πρώτες μέρες. Όλα ήταν σκοτεινά. Δεν ήξερα αν ήταν μέρα η νύχτα. Ο χρόνος δεν είχε καμία σημασία».

Η σοκαριστική φωτογραφία

Οι πρώτες στιγμές μετά το ατύχημα ήταν συγκλονιστικές. Ασθενοφόρο τον παρέλαβε μέσα σε λίγα λεπτά και, μέχρι να τον μεταφέρει σε κοντινό νοσοκομείο, κόσμος είχε συγκεντρωθεί ήδη στην είσοδο.

Παρότι βρίσκονταν στην ομάδα λίγους μήνες, είχε ήδη κερδίσει την αγάπη τους. Συμπαίκτες του βρέθηκαν στο νοσοκομείο από την πρώτη στιγμή και οι δημοσιογράφοι κατέκλεισαν τον χώρο. Ο Φατίχ Τερίμ, τότε προπονητής της Γαλατά, άφησε την οικογένειά του τη μέρα της πρωτοχρονιάς και ταξίδεψε για να βρεθεί στο πλευρό του.

Σύντομα, όμως, την αγωνία συνόδευσε οργή. Ένας από τους ανθρώπους που βρίσκονταν δίπλα του κατά τη μεταφορά του προς το νοσοκομείο απαθανάτισε το βαριά τραυματισμένο πρόσωπό του. Η φωτογραφία μοιράστηκε αστραπιαία στα social media και ξεσήκωσε αντιδράσεις.

Η Γαλατά προσπάθησε να σταματήσει τη διαρροή και απείλησε με μηνύσεις αυτόν που την τράβηξε, ωστόσο ο 30χρονος δεν θέλησε να δώσει έκταση. Ενώ διένυε τις πρώτες μέρες της μεγαλύτερης μάχης της ζωής του, ζήτησε από την τουρκική ομάδα να μην κινηθεί νομικά, αναφέροντας πως «Δεν υπάρχει λόγος, θα υποφέρει η οικογένειά του». Του αρκούσε να ακούσει μια συγγνώμη, την οποία δεν άκουσε ακόμα.

Η απόγνωση

Μόνο κάποιος που το έχει ζήσει, ίσως, μπορεί να καταλάβει εκείνες τις πρώτες στιγμές, στο κρεβάτι του νοσοκομείο. Η περιγραφή του Ομάρ Ελαμπντελαουί από όταν δεχόταν την περίθαλψη των γιατρών χωρίς να έχει την όρασή του, ανατριχιάζει.

«Υπήρχαν πολλοί άνθρωποι και φασαρία. Οι φωνές γινόντουσαν πολύ πιο δυνατές, αφού ακούς τα πάντα όταν δεν μπορείς να δεις. Όσο καθυστερούσαν, τόσο πιο τρομακτικό γινόταν. Προσπαθούσα να είμαι ήρεμος, αλλά πάθαινα συχνά κρίσεις πανικού. Κανείς δεν τολμούσε να μου πει πόσο άσχημα ήμουν, αλλά καταλάβαινα από τις φωνές τους ότι τα πράγματα δεν είναι καλά».

Για την ακρίβεια, τα πράγματα ήταν πολύ άσχημα. Όταν τον είδε για πρώτη φορά ο αδερφός του, δυσκολεύτηκε να τον αναγνωρίσει. Κατέρρευσε.

Τα ευχάριστα νέα δεν άργησαν. Λίγες μέρες αργότερα, η όραση στο αριστερό μάτι άρχισε σταδιακά να επανέρχεται. Όχι εντελώς, αλλά αρκετά για να επανέλθουν μαζί και οι ελπίδες του.

«Δεν τολμούσα να κοιμηθώ. Μόλις είδα λίγο φως μετά από μερικές μέρες, από το αριστερό μάτι, φοβόμουν να κοιμηθώ, γιατί φοβόμουν το σκοτάδι. Δεν ήθελα να κλείσω τα μάτια μου. Ήταν μια μικρή ακτίνα φωτός στο αριστερό μάτι και έλεγχα συνεχώς αν μπορώ να τη δω. Φοβόμουν ότι θα χάσω κι αυτή».

Οι 11 χειρουργικές επεμβάσεις

Η έκρηξη είχε προκαλέσει βαθιά εγκαύματα, η ζημιά ήταν μεγάλη. Οι δακρυϊκοί πόροι ήταν κατεστραμμένοι. Είχε καταστραφεί ακόμα και ένα μεγάλο μέρος του βλεφάρου.

Ο γιατρός που τον ανέλαβε, δρ. Έντουαρντ Χόλαντ, του έδινε αρχικά 5-10% πιθανότητες να ανακτήσει την όρασή του και να παίξει ξανά ποδόσφαιρο. Ο Νορβηγός, φυσικά, ανέτρεψε όλα τα προγνωστικά, μέσα από μια επίπονη και πολύμηνη διαδικασία.



Αρχικά, αποκαταστάθηκε το δέρμα που είχε καταστραφεί, καθώς και το βλέφαρο, πριν ξεκινήσουν την αποκατάσταση της όρασης, για την οποία χρειάστηκε μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων. Συμβατός δότης, ευτυχώς, ήταν η αδερφή του.

«Ήταν ένα δείγμα ότι τα πράγματα μπορεί να πάνε καλά. Παρότι ήξερα ότι ο δρόμος είναι μακρύς, το ότι ήταν 100% συμβατή η αδερφή μου, έκανε μεγάλη διαφορά. Δεν ήθελα να την υποβάλω σε αυτήν τη διαδικασία. Οι υπόλοιποι συγγενείς ενοχλήθηκαν που δεν ήταν συμβατοί, ήθελαν να βοηθήσουν. Είναι πολύ σημαντικό ότι πήρα όλη αυτή την αγάπη από την οικογένειά μου».

Η επιστροφή στις προπονήσεις

«Όταν η πραγματικότητα σε δοκιμάζει, όταν είσαι μόνος σε ένα δωμάτιο όπου όλα είναι ακόμα σκοτεινά, είναι δύσκολο να κρατήσεις θετική στάση», σχολιάζει σχετικά με την ψυχολογία που είχε το διάστημα των συνεχόμενων επεμβάσεων.

«Τις στιγμές που ένιωθα πεσμένος, που φοβόμουν ότι η ζωή μου έχει καταστραφεί, έμενα πειθαρχημένος στη διαδικασία. Θα μπορούσα να λυπάμαι τον εαυτό μου, θα μπορούσα να κλαίω και να είμαι στα πατώματα, αλλά έκανα ό,τι έπρεπε να κάνω».

Για πολλούς ανθρώπους η γυμναστική είναι ένας τρόπος απόδρασης από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Για τον Ομάρ ήταν η μοναδική επιλογή. Ο τρόπος να ξεφύγει το μυαλό του και να κρατήσει το σώμα του στη φυσική κατάσταση που απαιτείται, μέχρι τη στιγμή της επιστροφής στην καθημερινότητα που είχε πριν το ατύχημα.

Ανάμεσα σε θεραπείας και επισκέψεις σε γιατρούς, έκανε προπονήσεις ατομικά και συνέχισε να ονειρεύεται τη μέρα που θα πατήσει ξανά χορτάρι.

«Αυτό με κράτησε ζωντανό. Χωρίς τις προπονήσεις δεν θα είχα καταφέρει να ξεπεράσω αυτή τη δοκιμασία. Ήταν η απόδρασή μου. Άρχισα να προπονούμαι από πολύ νωρίς και έβαλα στο μυαλό μου τη σκέψη ότι θα επιστρέψω ό,τι κι αν γίνει. Σε κάθε δυνατή προπόνηση, ξεσπούσα για όλα. Ένιωθα ξανά ικανός, δυνατός, ζωντανός…

Η προπόνηση ήταν τα πάντα. Θυμάμαι τις λίγες εβδομάδες που δεν μπορούσα να προπονηθώ, όταν είχα κάποια ευαίσθητη επέμβαση… Αυτές ήταν οι πιο δύσκολες μέρες. Ο Χόλαντ το καταλάβαινε και με άφηνε να γυμναστώ όταν μπορούσα. Το να προπονούμαι και να φαντασιώνομαι την επιστροφή στις ομαδικές προπονήσεις με κράτησε ζωντανό».

Η στιγμή που είδε ξανά…

Οι μήνες πέρασαν και ο πόνος αντικαταστάθηκε από τη λύτρωση. Η επιστήμη έκανε το θαύμα της και Ομάρ Ελαμπντελαουί ανέκτησε την όρασή του, κάτι που -θυμίζουμε- είχε ελάχιστες πιθανότητες να καταφέρει. Μια ώρα μετά την έξοδό του από το νοσοκομείο, έβγαλε τους επιδέσμους και είδε ξανά.

«Ήταν ξεχωριστή στιγμή, δεν βρίσκω τις λέξεις να την περιγράψω. Μπορείς να προσπαθήσεις να το φανταστείς, αλλά δεν νομίζω ότι μπορεί να το κάνει κάποιος που δεν έχει βρεθεί σε αυτή τη θέση. Έβγαλαν τον επίδεσμο και έβλεπα. Έκλεινα το αριστερό μάτι και μπορούσα να δω το δεξί μου χέρι. Έβλεπα όλες τις κινήσεις που έκανα στη δεξιά μεριά. Δεν μπορούσα να το κάνω. Ήταν ένα θαύμα. Ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα. Ποτέ δεν μπορείς να σκεφτείς ότι είναι όνειρο να έχεις την όρασή σου. Θεωρείται δεδομένο».



Μια ακόμα συγκλονιστική στιγμή ήταν η επιστροφή του στο σπίτι, μετά από σχεδόν μισό χρόνο απουσίας. «Το διάστημα αυτό ζήσαμε περισσότερες συναισθηματικές στιγμές από ό,τι είχαμε σε όλη μας τη ζωή. Το να επιστρέφω σπίτι έχοντας τη δυνατότητα να τους δω και να με δουν… Υπήρχαν αγκαλιές, δάκρυα… Όταν ο μόνος σου στόχος για εννιά, δέκα, έντεκα μήνες είναι να δεις, όταν είναι αυτό το μόνο πράγμα που σκέφτεσαι κάθε μέρα, όλη μέρα, και μια μέρα το καταφέρνεις, νιώθεις μόνο χαρά».

Το δεύτερο ντεμπούτο

Χθες ο Ομάρ Ελαμπντελαουί έζησε το όνειρο για δεύτερη φορά. Επέστρεψε στο γήπεδο, έβαλε την μαυρο-πορτοκαλί φανέλα της Γαλατά και γνώρισε την αποθέωση, μέσα σε έντονη συγκίνηση.

«Πέρασα δύσκολες στιγμές, ήταν ένας βαρύς τραυματισμός, υπέφερα. Η επιστροφή στο γήπεδο ήταν σαν να κάνω το αγαπημένο πράγμα. Ένιωσα ότι κάνω για δεύτερη φορά το όνειρό μου πραγματικότητα. Σαν να ξεκινάω το ποδόσφαιρο ξανά», ανέφερε.

Τα άσχημα για τον Ομάρ ανήκουν πια στο παρεθόν...

?? Uzun bir aran?n ard?ndan formas?na kavusan Omar Elabdellaoui, bitis dudugunun ard?ndan gozyaslar?n? tutamad?. #GOZvGS pic.twitter.com/Pu1cnQpwgi

— beIN SPORTS Turkiye (@beINSPORTS_TR) February 21, 2022