Αταλάντα: Ένας «παππούς» δημιούργησε την πιο διασκεδαστική ομάδα της Ιταλίας!

«Είναι μια νίκη που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως παράδειγμα για όλες τις μικρές ομάδες όπως η δικιά μας. Το ποδόσφαιρο δεν είναι η Super League, είναι η αξιοκρατία που πρέπει πάντα να υπάρχει και ο καθένας να μπορεί να ονειρεύεται».

Με αυτά τα λόγια υποδέχτηκε την ιστορική πρόκριση της Αταλάντα στον τελικό του Europa League, μετά το 3-0 επί της Μαρσέιγ, ο Τζαν Πιέρο Γκασπερίνι. Ένας από τους κορυφαίους Ιταλούς προπονητές τα τελευταία 15 χρόνια, ένας άνθρωπος που μετακόμισε στο Μπέργκαμο το 2016 και χωρίς να έχει τις φοβερές και τρομερές επιτυχίες στην καριέρα του. Αυτός ο «παππούς» όπως τον αποκάλεσαν οι οπαδοί των Μπεργκαμάσκι τις πρώτες του ημέρες στο club, έμελλε να αγαπηθεί όσο κανείς λίγα χρόνια αργότερα.

Όταν ανέλαβε τα ηνία της ομάδας, η Αταλάντα μετρούσε μία 5η θέση στην κορυφαία κατηγορία του ιταλικού πρωταθλήματος το πολύ μακρινό 1948. Είχε φτάσει, επίσης, μια φορά ως τα προημιτελικά του UEFA τη σεζόν 1990/91. Από τη στιγμή που ανέλαβε ο Γκασπερίνι, η μικρή αυτή ομάδα που βρίσκεται καμιά ώρα από το Μιλάνο, έχει τερματίσει έξι φορές από την 5η θέση και πάνω. Έχει παίξει τρεις φορές στο Champions League, μετρώντας έναν προημιτελικό, την επανέφερε σε τελικό Coppa Italia μετά από 23 χρόνια και τώρα θα γράψει τον πρώτο της ευρωπαϊκό τελικό για να σηκώσει το τρόπαιο.

?? ?????????????? ??@El_bilal9 seals the deal ??#UEL #GoAtalantaGo ???? pic.twitter.com/zJVxUxLR7r

— Atalanta B.C. (@Atalanta_BC) May 10, 2024

«Δεν μπορείς να βάλεις όρια στον εαυτό σου, ένα μυστικό είναι να στοχεύεις πάντα λίγο πιο ψηλά. Οι ιδέες δεν είναι προς πώληση. Και αυτό ισχύει για όλους. Μπορέσαμε να αποδείξουμε ότι σε ένα μικρό μέρος, χωρίς να έχουμε εκατομμύρια οπαδούς, μπορείς να δημιουργήσεις μια ποδοσφαιρική ομάδα που ικανοποιεί τους ανθρώπους και μπορεί να ταυτιστεί με ένα μέρος που βασίζεται σε ιδέες και την αίσθηση του ανήκειν. Οι παράμετροι της επιτυχίας και της νίκης είναι συνήθως στο να ξεπεράσεις τα δικά σου όρια: τα καταφέραμε, ξεπεράσαμε την ιστορία της Αταλάντα που θέλει να μας φέρει ακόμα πιο ψηλά», συμπληρώνει ο Γκασπερίνι, ο οποίος είναι ξεκάθαρος προς τις ιδέες του και τα «πιστεύω» του, τα οποία συμβαδίζουν απόλυτα με την ταπεινότητα της πόλης και τους καλοσυνάτους κατοίκους του Μπέργκαμο.

Ο ερχομός του έμπειρου προπονητή στους «νερατζούρι», έφερε και νέους τρόπους στη δουλειά όλου του οργανισμού. Τα πάντα από τις 14 Ιουνίου του 2016 άλλαξαν στο Μπέργκαμο. Το τμήμα σκάουτινγκ μεγάλωσε, οι ακαδημίες πλαισιώθηκαν από ικανούς προπονητές. Ο τρόπος παιχνιδιού των «μπεργκαμάσκι» διαφοροποιήθηκε, το στιλ ήταν επιθετικογενές και η Αταλάντα άρχισε να μαγνητίζει πάνω της τα βλέμματα.



Με τριάδα στην άμυνα, όχι για να έχει μεγαλύτερη ασφάλεια, αλλά για να είναι το ίδιο γεμάτη μεσοαμυντικά (όσο και μεσοεπιθετικά) η ομάδα στην προσπάθειά της να χτίσει το παιχνίδι από πίσω. Αυτή είναι άλλωστε η τακτική της: Μεγάλα ποσοστά κατοχής, build-up από την άμυνα, υπερφόρτωση των πλευρών και δημιουργία ευκαιριών με ορθολογικό ποδόσφαιρο. Η Αταλάντα μεγάλωνε χρόνο με το χρόνο, η τοπική κοινωνία συνέχιζε να τη στηρίζει και άπαντες βοηθούσαν από το μετερίζι τους (δήμος και ιδιοκτήτης) να εκσυγχρονιστεί το γήπεδό της.

Από την πρώτη κιόλας σεζόν, οι επιδόσεις της ομάδας ήταν εκπληκτικές. Κατακτά την 4η θέση, την υψηλότερη ως τότε στην ιστορία του συλλόγου και επιστρέφει σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις μετά από 16 χρόνια. Ακολουθούν εκπληκτικές χρονιές που την αναδεικνύουν στην 3η θέση, έχοντας την καλύτερη επίθεση στη Serie A σε αυτές τις σεζόν και με νούμερα που φτάνουν ή και ξεπερνούν τα 100 γκολ. Οκτάρες, εξάρες, πεντάρες συνθέτουν το σκηνικό, με τις τεσσάρες και τις τριάρες να μην τις αναφέρουμε αφού είναι... ψιλονορμάλ γι' αυτό το σύνολο. Να φανταστεί κανείς πως τελείωσε τη σεζόν 2019/20 με 98 γκολ στο πρωτάθλημα, έχοντας κάνει ρεκόρ πόντων και γκολ εντός έδρας!



Η ομάδα του Γκασπερίνι αποκαλείται ως οι «entertainers» της Ιταλίας. Είναι οι «διασκεδαστές», σε ελεύθερη μετάφραση. Αυτό συμβαίνει λόγω του εντυπωσιακού ποδοσφαίρου που παίζει και οι αγώνες της είναι πάντα διασκεδαστικοί και έχουν κάτι να σου προσφέρουν. Το στιλ αυτό δεν αλλάζει, είτε πρόκειται για ένα παιχνίδι Κυπέλλου με ομάδα μικρότερης κατηγορίας, είτε για τον δεύτερο ημιτελικό του Europa League με αντίπαλο τη Μαρσέιγ. Εκεί, όπου ο «παππούς» που βρίσκεται στην άκρη του πάγκου, επέλεξε να ξεκινήσει την ομάδα του με Σκαμάκα, Λούκμαν, Ντε Κέτελαρ και Κουπμάινερς, θέλοντας να καταστήσει σαφές προς όλους ότι μπαίνει στο γήπεδο για να πάρει το εισιτήριο του τελικού. Όπως και έγινε μετά το 3-0 της ρεβάνς, έχοντας ως προίκα το 1-1 του πρώτου ματς και με τις τελικές να είναι 16-6 σε ένα ακόμη «masterpiece» του Ιταλού προπονητή.



Η Αταλάντα αποτελεί τον ορισμό του «trust the process». Μια μικρή ομάδα σε μια όμορφη γραφική πόλη, η οποία παρότι μετρά περίπου 120 χιλιάδες ανθρώπους, έχει το δικό της αεροδρόμιο (με χαμηλότερου κόστους ναύλους) για να εξυπηρετεί και το Μιλάνο. Έχει όμως και πλέον μία υπολογίσιμη δύναμη στα σαλόνια του ποδοσφαίρου, η οποία διαρκώς προοδεύει και κάνει περήφανο κάθε κάτοικο του Μπέργκαμο.

Αναμφίβολα, η Αταλάντα δικαιούται ένα τρόπαιο. Δεν το πήρε σε δύο τελικούς Coppa Italia με τον Γκασπερίνι, αλλά έχει μπροστά της άλλους δύο. Έναν ακόμη, αυτόν σε λίγες ημέρες με αντίπαλο τη Γιουβέντους, για το Κύπελλο και φυσικά το μεγάλο όνειρο της κατάκτησης του Europa League. Ποιος ξέρει, μπορεί η ιστορία να γράψει πως οι «μπεραγκαμάσκι» θα είναι αυτοί που θα κάνουν τη Λεβερκούζεν να χάσει για πρώτη και τελευταία φορά στην φετινή τρελή της σεζόν. Θεά είναι το παρατσούκλι της, να δούμε αν θα κάνει και το θαύμα της...