Μπάσκετ από το Α ως το Ω

Οι πρωταγωνιστές που δικαιώθηκαν, εκείνοι που αναδείχθηκαν, αυτοί που απογοήτευσαν, οι φίλοι που έφυγαν, γεγονότα που εντυπωσίασαν, πρόσωπα που απασχόλησαν… όλα μέσα από 24 γράμματα.

Αγγελόπουλοι: Δαπάνησαν πολλά περισσότερα από 100 εκατ. ευρώ για να κατακτήσουν δύο Κύπελλα. Βρέθηκαν στα πρόθυρα της αποχώρησης, αλλά παρέμειναν. Άλλαξαν συνταγή και δικαιώθηκαν πανηγυρικά. Κινήσεις όχι εντυπωσιασμού αλλά ουσίας, επένδυση σε Έλληνες παίκτες, φτασμένους ή ελπιδοφόρους κι όχι σε ξένους μισθοφόρους, πολλή δουλειά και λίγα λόγια έφεραν τον Ολυμπιακό στην κορυφή Ελλάδας και Ευρώπης μετά από 15 χρόνια. Το πανό «Ευχαριστούμε μάγκες Αγγελόπουλοι» στο ΣΕΦ τα λέει όλα…

Β’ Εθνική: Ο υποβιβασμός της ΑΕΚ στην Α2 αποδείχτηκε πως δεν ήταν η πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία της. Η «Ένωση» όχι απλώς δεν επέστρεψε άμεσα στη μεγάλη κατηγορία, αλλά λόγω χρεών και αδυναμίας να ανταποκριθεί στις οικονομικές προϋποθέσεις της Α2, βρέθηκε στη Β’ Εθνική. Κι όλα αυτά με τη συμπλήρωση δέκα ετών από την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Ο κόσμος της πάντως συνεχίζει να αισιοδοξεί τραγουδώντας «… και ξανά-ξανά, θα γίνεις βασίλισσα».

Γύρισαν Σελίδα: Συνέδεσαν την καριέρα τους με μία ομάδα, αλλά δεν δίστασαν να αλλάξουν στρατόπεδο. Το καλοκαίρι του 2012 βρήκε αρχικά τον άλλοτε ερυθρόλευκο Σοφοκλή Σχορτσανίτη να επαναπατρίζεται για χάρη του Παναθηναϊκού αποτελώντας ουσιαστικά την πρώτη του μεταγραφή, τον δε Στράτο Περπέρογλου λίγες μέρες αργότερα να αποχωρίζεται τα πράσινα για να μετακομίσει στον Ολυμπιακό. Σε έναν ιδανικό κόσμο θα ήταν απλώς επαγγελματικές επιλογές. Στην Ελλάδα, ωστόσο, η απόσταση μεταξύ ήρωα και προδότη είναι πολύ μικρή.

Δημήτρης Γιαννακόπουλος: Η ανανέωση στον Παναθηναϊκό δεν περιλάμβανε μόνο το ρόστερ ή την τεχνική ηγεσία. Ξεκίνησε από το «κεφάλι». Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος πήρε το χρίσμα από τον πατέρα του, Παύλο, και τον θείο του, Θανάση, αναλαμβάνοντας την ΚΑΕ στην-δύσκολη πάντα και για όλους-μεταβατική περίοδο. Το Δεκέμβρη ανακοίνωσε πως φεύγει με βαριές κατηγορίες κατά του Θανάση Γιαννακόπουλου. Η ηρεμία επανήλθε, τουλάχιστον ως το τέλος της χρονιάς. Κατά Παύλο και Θανάση… και για ακόμη περισσότερα χρόνια.

Έπος: Ο Ολυμπιακός είναι έτοιμος να επιστρέψει με την καθ’ όλα τιμητική δεύτερη θέση από το Final 4 της Κωνσταντινούπολης. Το 53-34 στα τέλη της τρίτης περιόδου του τελικού απέναντι στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας δεν αφήνει περιθώρια για αμφισβήτηση του τελικού νικητή. Αμ δε! Οι μικροί, Σλούκας και Μάντζαρης, δίνουν το σύνθημα, ο Παπανικολάου «βιδώνει» τον Κιριλένκο, ο Σισκάουσκας χάνει δύο βολές και από τα χέρια του Σπανούλη κι εν συνεχεία του Πρίντεζη γράφεται η μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία των τελικών της Ευρωλίγκας. Ο Ολυμπιακός πρωταθλητής Ευρώπης με 62-61, 15 χρόνια μετά τη Ρώμη.

Ζόρια: Οι πάλαι ποτέ κραταιοί του πρωταθλήματος, Άρης και ΠΑΟΚ, δίνουν μάχη επιβίωσης με τα χρέη. Οι νέες διοικήσεις καταβάλουν προσπάθεια με πενιχρά μέσα να κρατήσουν τις δύο ΚΑΕ ζωντανές, αλλά δεν είναι εύκολο. Ειδικά για τον αυτοκράτορα Άρη, που αδυνατεί να κάνει μεταγραφές ξένων παικτών.

Ηγέτης: Ο Βασίλης Σπανούλης δικαιούται τον τίτλο αυτό για τους πρωταθλητές Ελλάδας και Ευρώπης. Έβαλε φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του στις επιτυχίες του Ολυμπιακού το 2012 «μιλώντας» στα δύσκολα. Σέρβιρε το νικητήριο καλάθι στον Γιώργο Πρίντεζη στον τελικό της Πόλης, πήρε από το χέρι την ομάδα του στους τελικούς της Α1 κι έβγαλε τη γλώσσα στους όποιους επικριτές του.

Θρήνος: Πιο φτωχή η οικογένεια του Άρη, αλλά και το μπάσκετ με το θάνατο του Ανέστη Πεταλίδη. Ο πατριάρχης του συλλόγου, «έφυγε» το Σεπτέμβριο στα 83 του. Υπηρέτησε την ομάδα της καρδιάς του ως παίκτης, προπονητής και παράγοντας και είχε κομβικό ρόλο στην ομάδα που κυριάρχησε στην Ελλάδα κι έλαμψε στην Ευρώπη.

Ίβκοβιτς: Τα… εισαγωγικά που αρκετοί με ειρωνική διάθεση πρόσθεσαν δίπλα από τη λέξη σοφός, μπορούν να σβηστούν μια για πάντα. Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς στα 69 του έκανε το μεγαλύτερο θαύμα της τεράστιας καριέρας του. Μετέτρεψε τον Ολυμπιακό από μία ομάδα χαμηλού «ταβανιού» σε ένα πυραυλοκίνητο σύνολο που ξεχείλιζε υγεία και τον οδήγησε στην κορυφή της Ευρώπης. Κι αποχώρησε στο ύψιστο σημείο, έχοντας συνδέσει το όνομά του με τις δύο σπουδαιότερες χρονιές στην ιστορία της ομάδας, το τριπλ-κράουν του 1997 και την επιστροφή στην κορυφή σε Ελλάδα και Ευρώπη 15 χρόνια μετά.

Κέβιν Ντουράντ: Ο μεγαλύτερος σκόρερ του ΝΒΑ (συγγνώμη στους fans του Κόμπι Μπράιαντ, αλλά έτσι είναι) εκτοξεύτηκε μέσα στο 2012. Δεν ήταν πλέον το πρώτο βιολί μίας καλής, αλλά με περιορισμένες φιλοδοξίες ομάδας, αλλά ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης μιας διεκδικήτριας τίτλου. Έφτασε στην πηγή, δεν ξεδίψασε, αλλά με τις επιδόσεις του και τη συνεχή βελτίωση του παιχνιδιού του, η επιβράβευση δεν θα αργήσει. Τον Αύγουστο, δε, πανηγύρισε το δεύτερο μεγάλο τίτλο του με την ομάδα των ΗΠΑ, με το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο να κοσμεί το παλμαρέ του δίπλα από αυτό του Μουντομπάσκετ του 2010.

Λεμπρόν Τζέιμς: Ήταν η χρονιά της δικαίωσής του. Έδωσε απαντήσεις όχι μόνο στους επικριτές του, που περίμεναν στη γωνία στην πρώτη αποτυχία για να τον χαρακτηρίσουν «λούζερ» και να ξεθάψουν τα ανέκδοτα περί… άτιτλου, αλλά στον ίδιο τον εαυτό του. Παράτησε τα μεγάλα λόγια, τις αλαζονικές δηλώσεις και άφησε τις πράξεις του να του αποδώσουν τους τίτλους «βασιλιάς» και «εκλεκτός». Επανέφερε το Μαϊάμι στη ζωή ισοφαρίζοντας σε 3-3 τη σειρά των τελικών της Ανατολής με τους Σέλτικς με 45 πόντους και 15 ριμπάουντ, οργίασε στους τελικούς και μετά τα τρία βραβεία MVP στην κανονική περίοδο πρόσθεσε δίπλα τους κι αυτό στους τελικούς. Και ούτε 50 μέρες μετά πρωταγωνίστησε με τις ΗΠΑ στο Λονδίνο φτάνοντας στο τρίτο του ολυμπιακό μετάλλιο. Ξάφνου οι συγκρίσεις με τον απλησίαστο Μάικλ Τζόρνταν δεν μοιάζουν τόσο… ιερόσυλες.

Μάικ Μπατίστ: Έφυγε ως ο μακροβιότερος και μάλλον ο κορυφαίος (σε προσφορά και διάρκεια) ξένος που πέρασε από το ελληνικό μπάσκετ. Γύρισε σαν φίλος και-παρότι συνελήφθη για αμαρτίες άλλων-αποθεώθηκε όπως του αρμόζει από τον κόσμο του Παναθηναϊκού. «Θα σας έχω στην καρδιά μου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνω», δήλωσε με σπασμένη φωνή και βουρκωμένα μάτια από μικροφώνου στο ΟΑΚΑ. Και οι γίγαντες λυγίζουν...

Νιγηρία: Η Εθνική παίζει εντυπωσιακό μπάσκετ στα φιλικά και την πρώτη φάση του Προολυμπιακού Τουρνουά. Η Νιγηρία δεν φαντάζει ικανή να ανακόψει στα προημιτελικά το δρόμο της προς το Λονδίνο. Όμως κάποιος… Νταγκουντούρο ηγείται μίας παρέας από θρασύτατους συμπατριώτες του και το κάζο (με αρωγό τη διαιτησία, αλλά χωρίς αυτό να αποτελεί επαρκή δικαιολογία) έρχεται. Η Εθνική βλέπει τους Ολυμπιακούς Αγώνες από την τηλεόραση, ο Ηλίας Ζούρος αποτελεί παρελθόν και οι διεθνείς δηλώνουν αποφασισμένοι για απαντήσεις το 2013 στη Σλοβενία. Αμήν!

Ξυράφι μυαλό: Ο Τζέρεμι Λιν δεν θα γίνει μάλλον ποτέ πραγματικά σπουδαίος παίκτης. Η ιστορία του, ωστόσο, ενέπνευσε πολλούς και ήταν το βασικό θέμα συζήτησης για τουλάχιστον ένα μήνα στις αρχές του 2012. Ο ασιατικής καταγωγής γκαρντ, από τα θρανία του Χάρβαρντ επέλεξε να ακολουθήσει το όνειρό του στο μπάσκετ εγκαταλείποντας μια σίγουρη καριέρα με πολύ καλό μισθό σε κάποιο μεγάλο γραφείο. Βρέθηκε στα αζήτητα, απορρίφθηκε από πολλές ομάδες, μέχρι να υπογράψει από ανάγκη στους Νικς και να κοιμάται σε καναπέ συμπαίκτη του. Οι διαδοχικοί τραυματισμοί στην περιφέρεια έφεραν τον Λιν στην πεντάδα των Νικς κι αυτός δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Με εντυπωσιακές εμφανίσεις έγινε το πρόσωπο των ημερών, αποτέλεσε παράδειγμα για πολύ κόσμο και επιβραβεύτηκε υπογράφοντας «χρυσά» συμβόλαια για διαφημίσεις, αλλά κι ένα με τους Ρόκετς το καλοκαίρι.

Ομπράντοβιτς: Έντεκα πρωταθλήματα, επτά Κύπελλα, πέντε τίτλοι στην Ευρωλίγκα… Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς από το 1999 μέχρι το 2012 άφησε ανεξίτηλο το σημάδι του στον Παναθηναϊκό, αλλά και τον τρόπο που βλέπουμε το μπάσκετ. Τον Ιούνιο έφτασε το πλήρωμα του χρόνου να αποχωρήσει έχοντας κερδίσει το σεβασμό και το θαυμασμό φίλων και αντιπάλων.

Πρίντεζης-Παπανικολάου: Αν ο Βασίλης Σπανούλης ήταν το «νούμερο 1» του Ολυμπιακού, οι δυο τους ήταν οι αξιότεροι των συμπαραστατών του. Ο πρώτος επέστρεψε σαν αποτυχημένος από τη Μάλαγα, αλλά δούλεψε σκληρά και με το καλάθι της ζωής του-όνειρο για οποιοδήποτε παιδί παίζει μπάσκετ και οραματίζεται πως χαρίζει έναν τίτλο στην ομάδα του σκοράροντας στην εκπνοή-επισφράγισε μία καθ’ όλα εξαιρετική σεζόν για τον ίδιο. Ο δεύτερος μετατράπηκε μέσα σε λίγους μήνες από ένα διστακτικό ταλέντο σε έναν ολοκληρωμένο παίκτη, με αυτοπεποίθηση που ξεχειλίζει και πλέον δεν αφήνει ασυγκίνητο το ΝΒΑ.

Ρετούς στις διοργανώσεις: Νέο σύστημα διεξαγωγής στην Ευρωλίγκα με το Top 16 να αυξάνεται από 6 σε 14 ματς και αγώνες την Παρασκευή, αλλαγή στο Ευρωμπάσκετ που από το 2017 θα διεξάγεται ανά τετραετία και με τα προκριματικά να παίρνουν τη μορφή αυτών του ποδοσφαίρου, όπως και τα αντίστοιχα του Μουντομπάσκετ… Οι «εγκέφαλοι» του μπάσκετ πήραν σημαντικές αποφάσεις, που συγκέντρωσαν θετικά και αρνητικά σχόλια, αλλά σε κάθε περίπτωση άλλαξαν το μπάσκετ όπως το ξέραμε.

Σόου τάιμ (;): Οι Λέικερς επιχειρούν να αναβιώσουν το show time της εποχής του Μάτζικ Τζόνσον. Δίπλα στον Κόμπι, τον Γκασόλ και τον Γουόρλντ Πις, προσθέτουν αρχικά τον Στιβ Νας κι εν συνεχεία τον Ντουάιτ Χάουαρντ. Όλοι βιάζονται να τους στέψουν πρωταθλητές, αλλά τουλάχιστον η εκκίνηση της σεζόν είναι απογοητευτική. Η παντελής έλλειψη χημείας είναι εμφανής, η… μία μπάλα αποδεικνύεται πολύ λίγη για να ικανοποιήσει τόσα μεγάλα «εγώ» και οι ήττες διαδέχονται η μία την άλλη. Ο Μάικ Μπράουν χρεώνεται την ευθύνη και αποπέμπεται, ο Μάικ Ντ’ Αντόνι έρχεται και όλοι ελπίζουν το 2013 να είναι καλύτερο.

Τζόι Ντόρσεϊ: Ήταν οι πρώτες μέρες του 2012, όταν εγκατέλειπε την Κάχα Λαμποράλ και υπέγραφε στον Ολυμπιακό. Μαζί με τον Έισι Λο αναμόρφωσαν την ομάδα. Εκείνος «θωράκισε» τη ρακέτα με την πληθωρική του παρουσία και είχε καθοριστικό-αν και άχαρο ρόλο-στους άθλους της ομάδας του. Η ανανέωση του συμβολαίου του ήταν επιβεβλημένη και η διοίκηση της ΚΑΕ δεν έκανε λάθος. Ο άνθρωπος, όμως, που ανέβασε επίπεδο τον Ολυμπιακό, λίγο έλειψε να τον καταστρέψει. Με δριμύ κατηγορώ μέσω… Facebook για πρόσωπα και καταστάσεις έθεσε εαυτόν εκτός ομάδας και η αποχώρησή του αποδείχτηκε τελικά ευεργετική, με τον ίδιο να γκρεμίζει με τη συμπεριφορά του τις εντυπώσεις που είχε αφήσει την προηγούμενη σεζόν στα παρκέ.

Ύφεση: Οι ομάδες της Α2 φυτοζωούν. Οι χορηγοί είναι άγνωστη λέξη, τα παχυλά τηλεοπτικά συμβόλαια του παρελθόντος ανήκουν στο παρελθόν και οι διοικήσεις των ΚΑΕ με τον ΕΣΑΚΕ έπεσαν στην… ανάγκη της επίσης προβληματικής οικονομικά ΕΡΤ για να επιβιώσουν. Και μη χειρότερα γιατί δυστυχώς... κάθε πέρυσι και καλύτερα.

Φρένο: Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν. Η γυναικεία ομάδα μπάσκετ του Αθηναϊκού χάνει εντός των τειχών για πρώτη φορά μετά από 105 ματς. Υπεύθυνο το Ελληνικό, που κερδίζει με 68-65 τις νταμπλούχες και τερματίζει την εντυπωσιακή τους επίδοση, που πάντως έχει προλάβει ήδη να πάρει θέση στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες.

Χιτ: Η σφαλιάρα από τους Μάβερικς αποδείχτηκε… εποικοδομητική. Στο Μαϊάμι αντιλήφθηκαν πως τρεις σούπερ σταρ δεν αρκούν για να έρθει το πρωτάθλημα. Δούλεψαν, έκλεισαν τα στόματα, βρήκαν χημεία και ρόλους και τα κατάφεραν με ένα χρόνο καθυστέρηση.

Ψηλότερα οι ΗΠΑ: Μπορεί πλέον να μη σαρώνουν όπως κάποτε, μπορεί το «Dream Team» να μοιάζει από υπερβολικό ως ιερόσυλο, αλλά-όπως και να’ χει-οι Αμερικανοί είναι οι κυρίαρχοι στο μπάσκετ. Το επιβεβαιώνουν και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, όπου κατακτούν το χρυσό μετάλλιο, νικώντας 107-100 τους αντιπαθείς πλην όμως άξιους Ισπανούς στον τελικό. Λεμπρόν Τζέιμς, Κέβιν Ντουράντ, Κόμπι Μπράιαντ και οι λοιποί αστέρες αποδεικνύουν πως δεν παίζουν μόνο για εκατομμύρια δολάρια, αλλά και για τη σημαία της πατρίδας τους με τον ίδιο ζήλο.

Ώρα για Έλληνες: Η κρίση δίνει ευκαιρίες. Και οι Έλληνες παίκτες, αλλά και προπονητές τις αξίζουν. Οι ομάδες στρέφονται, ελλείψει χρημάτων για… μισθοφόρους στα δικά τους παιδιά και τα πρώτα δείγματα είναι ενθαρρυντικά. Το πρωτάθλημα της Α1 αρχίζει για πρώτη φορά μετά από 20 χρόνια με τους πάγκους να… ελληνοκρατούνται. Και γιατί όχι; Σε γνώσεις και ικανότητες δεν υστερούν, αντέχουν στα δύσκολα και είναι συναισθηματικά δεμένοι με τις ομάδες τους.

Επιμέλεια: Χρήστος Ρομπόλης