Κερδίζει πάντα ο καλύτερος (SportDay / Μιχάλης Λεάνης)

Ο νόμος του μπάσκετ είναι αυτός και δεν αλλάζει. Το παιχνίδι το κερδίζει πάντα ο καλύτερος. Βλέπετε, δεν υπάρχει και η ελβετική εκδοχή της μέσης λύσης, δηλαδή η ισοπαλία. Διευκρινίζω ότι, όταν λέμε καλύτερος, δεν εννοούμε αυτόν που έχει την καλύτερη ομάδα, γιατί τότε το σπορ θα ήταν θανάσιμα βαρετό, αλλά αυτός που τη συγκεκριμένη μέρα θα παίξει καλύτερο μπάσκετ. Και αυτό το έκανε χθες ο Ολυμπιακός στην τέταρτη και τελευταία περίοδο. Ας μου επιτραπεί να πω ότι υπερέβαλε εαυτόν. Τη νίκη αυτή, όπως και την ελπίδα για τα επόμενα ματς, τη χρωστάει στην προσωπικότητα του Λιθουανού Μασιγιάουσκας, ενός παίκτη που τον περίμενε όλη τη χρονιά κι έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα πάλι καλά που τον βρίσκει σχεδόν έτοιμο στους κρίσιμους αγώνες των πλέι οφ με τον Παναθηναϊκό. Το δαιμονιώδες κρεσέντο, ιδιαίτερα στην τέταρτη περίοδο, του Μασιγιάουσκας ήταν αυτό που άλλαξε εν πολλοίς την ισορροπία του αγώνα. Το ότι αυτός ο παίκτης σκύλιασε, στην κυριολεξία απελευθερώθηκε, πήρε στις πλάτες του την ομάδα και την οδήγησε στη νίκη. Εχει ανάγκη από τέτοιους παίκτες ο Ολυμπιακός, παίκτες όχι μόνο με προσωπικότητα, αλλά και με ψυχή, με τσαγανό. Διότι προσωπικότητες είναι και ο Πεν και ο Ακερ, αλλά δεν έχουν την έκρηξη ή το πάθος του Λιθουανού. Είναι μεγάλο προσόν για ένα μεγάλο μπασκετμπολίστα να έχει την ψυχολογία και τη νοοτροπία του νικητή. Δίπλα του ο Λιθουανός είχε άξιο συμπαραστάτη ένα πραγματικό... «Βασιλόπουλο», ο οποίος και αυτός καταφέρνει στα κρίσιμα σημεία του παιχνιδιού να συνδυάζει καθαρό μυαλό, προσωπικότητα και ψυχή. Δεν ήταν εύκολο το χθεσινό ματς για τον Ολυμπιακό, διότι μην ξεχνάμε ότι απέναντί του ήταν η πληρέστερη ομάδα της Ευρώπης, είχε ανέτοιμους παίκτες και ήταν που ήταν στραβό το κλήμα... το έφαγε και ο γάιδαρος. Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε το παιχνίδι πολύ άσχημα και επανέλαβε την κακή του συνήθεια να μπαίνει χαλαρά στην αρχή κάθε περιόδου και στο δεύτερο δεκάλεπτο του κάθε παιχνιδιού. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το ημίχρονο τον βρήκε πίσω στο σκορ 37-42, με τον Παναθηναϊκό να δείχνει ότι κρατάει το παιχνίδι στα χέρια του. Στην τρίτη περίοδο ο Ολυμπιακός έκανε τα περισσότερα λάθη. Κατάφερε δύο φορές να φτάσει τον ΠΑΟ σε απόσταση αναπνοής, πράγμα καθόλου εύκολο, φροντίζοντας όμως στη συνέχεια με τα λάθη του να γκρεμίζει την υπερπροσπάθειά του. Αποφασιστικό ρόλο σε αυτά τα κρίσιμα σημεία για τον Παναθηναϊκό έπαιξε η παρουσία ενός άλλου Λιθουανού. Του Σισκάουσκας, του ποιοτικότερου και παραγωγικότερου παίκτη του ΠΑΟ από απόψεως εμπνεύσεων και καθαρού μυαλού. Φοβερό εργαλείο. Ωσπου φτάσαμε στην τέταρτη περίοδο με την ανάσταση του «Μάτσε». Αυτός ήταν ο άνθρωπος που... ανάγκασε τον Ολυμπιακό να νικήσει. Φοβερή σκηνή εκείνη στην οποία ο «Μπιγκ Σόφο» καρφώνει στο καλάθι του Παναθηναϊκού και στην πλάτη του κρέμεται στην κυριολεξία ο Διαμαντίδης, θυμίζοντας τα μικρά ανθρωπάκια που προσπαθούσαν να γκρεμίσουν τον Γκιούλιβερ...