Εύκολη επικράτηση, μέτρια εμφάνιση (SportDay / Μιχάλης Λεάνης)

Το 79-72 μπορεί να δίνει στον Ολυμπιακό την εντύπωση ότι αυτό το συγκεκριμένο παιχνίδι θα μπορούσε να πάει καλύτερα, αλλά κάτι τέτοιο θα γινόταν μόνο αν ο Παναθηναϊκός το επέτρεπε. Διότι, τηρουμένων των αναλογιών, ο Ολυμπιακός τα πήγε μια χαρά σε αυτό το παιχνίδι. Ο Παναθηναϊκός, με βάση τις μονάδες και την απόδοσή του, μπορούμε να πούμε ότι απέδωσε κάτω του μετρίου. Τι καλύτερο θα μπορούσε να κάνει ο Ολυμπιακός χωρίς τον Ζίζιτς (τραυματίας) και τους ανέτοιμους Μασιγιάουσκας και Ακερ; Ιδιαίτερα τον πρώτο, που, όπως αποδεικνύεται, θα προλάβει τους τελικούς, αλλά δεν θα είναι στην κατάσταση που θα ήθελε να είναι ο Γκέρσον. Παράλληλα, υπάρχει και το πρόβλημα του Σχορτσιανίτη, ο οποίος παίζει με χρονοχρεώση.

Ισως η απραξία των τελευταίων ημερών να επέδρασε αρνητικά στον Παναθηναϊκό. Διότι ο πλουραλισμός που έχει αυτή η ομάδα και η προσωπικότητα των παικτών της δεν παρουσιάστηκαν στο πρώτο παιχνίδι. Αυτό που έκρινε τον αγώνα ήταν το γεγονός ότι οι «πράσινοι» ακόμα και στις μέτριες στιγμές τους έχουν τρόπο να επιβληθούν ως ομάδα. Και αυτός ο τρόπος δεν είναι άλλος από τους αυτοματισμούς.

Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε καλά. Ξεκίνησε δυνατά. Ο Βούγιανιτς τα βρήκε δύσκολα απέναντι στον Πεν, μια και ο Αμερικανός είναι πιο γρήγορος. Ο Ολυμπιακός κράτησε τον ρυθμό και εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι ο Διαμαντίδης δεν ήταν συγκεντρωμένος. Ομως και πάλι ο Παναθηναϊκός είχε τον παίκτη των δύσκολων αποστολών, ο οποίος λέγεται Μπετσίροβιτς. Η απόλυτη ισορροπία της πρώτης περιόδου (18-18) μας προϊδέασε ότι θα δούμε ένα αμφίρροπο παιχνίδι. Οσο καλά τα πήγαινε επιθετικά ο Πεν απέναντι στον Βούγιανιτς τόσο δεν μπορούσε αμυντικά να ανταποκριθεί απέναντι στον Μπετσίροβιτς, ο οποίος του έβγαινε στο λόου ποστ και σκόραρε με ευκολία.

Το πρόβλημα με τον Ολυμπιακό είναι ότι όταν αμύνεται το κάνει με δύο παίκτες λιγότερους, διότι ούτε ο Πεν μπορεί να παίξει άμυνα ούτε ο Ντόμερκαντ, αλλά ο Γκέρσον τους θέλει μέσα για το σκοράρισμα. Ο Παναθηναϊκός, αντίθετα, έχει όσους παίκτες θέλει για να παίξουν το ίδιο καλά άμυνα και επίθεση. Το να χρησιμοποιεί τον Χατζηβρέττα και τον Ντικούδη όποτε το κρίνει απαραίτητο είναι μια πολυτέλεια που καμία άλλη ομάδα δεν την έχει. Το παιχνίδι κρίθηκε στην τρίτη περίοδο, στην οποία ο Ολυμπιακός μπήκε λες και νικούσε αυτός με έντεκα πόντους στο ημίχρονο, και κάτι τέτοιες ευκαιρίες ο Ομπράντοβτις και τα φιλαράκια του δεν τις αφήνουν να πάνε χαμένες. Αν δεις την «πράσινη Πόρσε» να απομακρύνεται, τότε πολύ δύσκολα θα την πετύχεις. Εστω και στα επόμενα διόδια. Από εκεί και πέρα, με τον Σχορτσιανίτη στον πάγκο και χωρίς ψηλό για να τρομοκρατήσει τον Παναθηναϊκό, οι «πράσινοι» βάδιζαν προς το τέλος με τέμπο αθλητή που τρέχει τα 1.500, ο οποίος έχει αποσπαστεί από τους υπόλοιπους δρομείς. Η υπερβολική σιγουριά του έκανε τον Ολυμπιακό να μειώσει το σκορ και να φανεί προς το τέλος ότι προλαβαίνει. Ο Γκέρσον έχει να διορθώσει πολλά κενά σε αυτή την ομάδα, η οποία το δίχως άλλο είναι αξιόμαχη, έχει ταλέντο, αλλά είναι λίγο δύσκολο μέσα σε τρία, τέσσερα ή πέντε παιχνίδια με αντίπαλο την κορυφαία ομάδα στην Ευρώπη να τα διορθώσει. Ομως έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας...