«Δικέφαλη» διανόηση (SportDay / Μιχάλης Λεάνης)

Ο ηγέτης της Λαϊκής Βάσης, Κώστας Ζουράρις, στη γενική συνέλευση του Α.Σ. του ΠΑΟΚ προσπάθησε να πείσει τα μέλη ότι μονόδρομος για την εξυγίανση της ομάδας είναι ο υποβιβασμός στη Δ' Εθνική. Στο άκουσμα και μόνο της πρότασης τα ΠΑΟΚια απάντησαν με μπινελίκια και σεξουαλικού περιεχομένου ευχές στο πρόσωπο του ηγέτη. Καλά που πρόλαβαν και μπήκαν στη μέση οι ψυχραιμότεροι, με αποτέλεσμα το ματς να λήξει ισόπαλο. Οχι ότι ο Ζουράρις δεν είχε δίκιο. Το ίδιο εξάλλου ισχύει για όλες τις ομάδες που κατά καιρούς απασχόλησαν την επικαιρότητα με τα χρέη τους και που θέλουν μεταξύ άλλων να έχουν το ποδοσφαιρικό τους κούτελο καθαρό και την περηφάνια τους ολόλευκη, ώστε να είναι σε θέση να τα επικαλούνται κάθε φορά που κάποιος θα τις αμφισβητεί. Τα ίδια είχα πει και είχα γράψει και για τον Αρη.

Αλλά θεωρώ πολύ λογικό επίσης το γεγονός ότι καμία ομάδα δεν επιθυμεί την αυτοχειρία της. Από τη στιγμή που οι νόμοι εφαρμόζονται επιλεκτικά ή και καθόλου, τότε γιατί μια ομάδα να μην κοιτάξει -όπως και άλλες στο παρελθόν- να επωφεληθεί; Η ηθική στάση της, έτσι και αλλιώς, δεν πρόκειται να βρει μιμητές. Μόνο ως αδυναμία θα εκληφθεί, χρεωμένη με την ανικανότητα να χειριστεί πρόσωπα και καταστάσεις. Στην Ιταλία δεν αποφάσισε η Γιουβέντους από μόνη της να πέσει κατηγορία ύστερα από μια κρίση αυτοκριτικής ή αυτοκάθαρσης. Ούτε στο παρελθόν άλλες ομάδες αυτοτιμωρήθηκαν για τον ίδιο λόγο ή για χρέη. Η πολιτεία και τα θεσμοθετημένα όργανα έβγαλαν την ετυμηγορία και αυτές αναγκαστικά πειθάρχησαν.

Οπως ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη, έτσι και μια ομάδα δεν μπορεί από μόνη της να επιβάλει κανόνες και ηθική. Τώρα, τι είχε στο μυαλό του ο Ζουράρις αδυνατώ να καταλάβω. Οπως δεν κατάλαβα ποτέ μου τι τον έκανε να «ερωτευθεί» ξαφνικά το ΚΚΕ (φαντάζομαι και οι σύντροφοι στον Περισσό ακόμα θα αναρωτιούνται) και να συμπορευθεί με πάθος και ζήλο με τους ρεφορμιστές του υπαρκτού σοσιαλισμού. Αλλά, ευτυχώς ή δυστυχώς, η γενική συνέλευση του Α.Σ. ενός συλλόγου δεν είναι αμφιθέατρο. Ακόμα και αν τους έλεγε ότι «οι Ελληνες με νέφος, ράντζα, βρισίδια, σκουπίδια και αυθαίρετα ζουν περισσότερο, αυτοκτονούν λιγότερο, δεν σκοτώνουν τον εαυτό τους με αλκοόλ και λοιπά παραισθησιογόνα, φοβούνται λιγότερο "εις την προς αλλήλους των επιτηδευμάτων υποψίαν" (Θουκ. Επιτάφιος) και εγκληματούν λιγότερο από όσο οι δυτικοί εταίροι τους. Δηλαδή είναι πιο ελεύθεροι και πιο ωραίοι από τους Ευρωπαίους. Οποιος χάφτει κατανάλωση χάσκει στο κενό του φόβου του». Ή αν πάλι προσπαθούσε να τους αναλύσει τη βουδιστική προσέγγιση στην κρίση του καπιταλισμού, πάλι κάποιος θα σηκωνόταν, θα τον πλησίαζε για να του πει: «Ρε, συ διανοουμενάκο, μην τον μπερδεύεις τον τραχανά. Με την ΠΑΟΚάρα πες μας τι θα γίνει». Οχι γιατί οι κύριοι αυτοί δεν έχουν επίπεδο, αλλά γιατί, πολύ απλά, αυτό τους καίει την ίδια ώρα που ο Ζουράρις... κελαηδάει φάλτσα. Οπως δεν γίνεται σε συζήτηση για τον Καστοριάδη να αρχίσεις να μιλάς για την ΠΑΟΚάρα, έτσι και στη γενική συνέλευση του «Δικεφάλου του Βορρά» όλα όσα δεν βοηθάνε την ομάδα να σωθεί, μοιάζουν εκτός τόπου και χρόνου.