Απορίες για τα εισιτήρια (SportDay / Μιχάλης Λεάνης)

Eχω μερικές σημαντικές απορίες όσον αφορά τη διάθεση των εισιτηρίων του τελικού. Δεν ξέρω ποιος μπορεί να μου τις λύσει, αλλά εγώ θα τις καταθέσω. Οτι φυσικά η κατάσταση με τα μαγικά χαρτάκια είναι ένα μπουρδέλο θα το έχετε διαπιστώσει όσοι ασχοληθήκατε έστω και λίγο με το ζήτημα.

Με τον τρόπο όμως που διατέθηκαν τα εισιτήρια ήταν αδύνατον να μην ενισχυθεί ο νευραλγικός τομέας της μαύρης αγοράς. Αντίθετα, οι ειδικοί σε αυτά τα κόλπα θα πρέπει να έτριβαν τα χέρια τους. Τα γεγονότα μάλιστα αποδεικνύουν ότι εκμεταλλεύτηκαν την περίσταση και έκαναν χρυσές δουλειές.

Τα πράγματα όμως μοιάζουν απλά. Οι δύο φιναλίστ δικαιούνται από 17.000 εισιτήρια έκαστος. Τα πήραν, με γεια τους με χαρά τους. Οι υπόλοιποι θα έπρεπε να κάνουν αίτηση στο uefa.com και εν συνεχεία θα έβγαιναν 4.500 τυχεροί (τα εισιτήρια μοιράζονται ανά δύο). Συνεπώς ένας στους τρεις εξασφάλισε την είσοδο. Σύνολο 9.000. Δεν μιλάμε για μικρό νούμερο. Εδώ είναι που μπαίνουν τα πρώτα ερωτήματα. Γιατί η πώλησή τους να γίνει αποκλειστικά από το Ιντερνετ; Ενας φίλος του ποδοσφαίρου, δηλαδή, θα πρέπει είναι γνώστης του Διαδικτύου για να παρακολουθήσει τελικό Τσάμπιονς Λιγκ; Τι αποκλεισμός είναι αυτός; Σιγά να μη χρειάζεται να έχει περάσει κάποιος στους ηλεκτρολόγους-μηχανολόγους και μάλιστα να έχει παρακολουθήσει και μαθήματα πτυχίου για να δει μπάλα. Και πώς διασφαλίζεις το βασικό; Οτι ο χρυσοδάκτυλος που πληκτρολογεί νούμερο και συμμετοχή δεν είναι μαυραγορίτης του κερατά, που μόνο η μπάλα δεν τον ενδιαφέρει, αλλά σκοπός του είναι να τα κονομήσει, ποντάροντας στην «αρρώστια» του οπαδού. Από την άλλη, συμμετοχή στην αγορά αυτών των εισιτηρίων δεν είχαν (κακώς) μόνο οι Ελληνες φίλαθλοι, αλλά όλος ο φίλαθλος κόσμος. Αυτό για μένα αδικεί κατάφωρα το φίλαθλο κοινό της χώρας που φιλοξενεί τον τελικό. Δεν τους δίνει καν μια στοιχειώδη προτεραιότητα. Τότε γιατί αλλάζει κάθε χρόνο η έδρα;

Μας είπαν ότι τα εισιτήρια μέσω Ιντερνετ τα προμηθεύτηκαν και Ισπανοί αλλά και Αγγλοι φίλαθλοι, μια και η πώλησή τους ξεκίνησε όταν η δεύτερη φάση των νοκ άουτ παιχνιδιών δεν είχε ακόμα αρχίσει. Πολύ λογικά μπήκαν και αυτοί να εξασφαλίσουν εισιτήρια, αφού οι ομάδες τους συμμετείχαν στη διοργάνωση εκείνη την περίοδο. Μετά αποκλείστηκαν. Τα εισιτήρια αυτά τι έγιναν; Γύρισαν πίσω στην ΟΥΕΦΑ; Και αν ναι, πού τα διέθεσε αυτή; Κάτι τέτοιο πάντως δεν έγινε γνωστό. Το πιθανότερο είναι η μαύρη αγορά να ξεκίνησε από εκείνους τους «μαύρους» για μερικούς αποκλεισμούς.

Και πάει λέγοντας. Δηλαδή τόσο δύσκολο ήταν να παραδώσει η διοργανώτρια αρχή τα εισιτήρια στην ομόλογή της αρχή στην Ελλάδα; Να ελέγξει -και μάλιστα εξονυχιστικά- τον τρόπο που θα πουληθούν αυτά στο φίλαθλο κοινό της χώρας που φιλοξενεί το γεγονός; Να βάλει αιτήσεις με αριθμό προτεραιότητας, ζητώντας μάλιστα και τα πλήρη στοιχεία του πιθανού αγοραστή; Ετσι, και τη μαύρη αγορά θα αποθάρρυνε, αλλά σε μεγάλο βαθμό θα γνωρίζαμε πού πήγαν και ποιοι αγόρασαν τα εισιτήρια. Φαντάζεστε τι πρόκειται να γίνει του χρόνου στη Ρωσία, με τη μαφία να μη χάνει τέτοιες ευκαιρίες, και φανταστείτε πού θα φτάσουν οι τιμές, αν αυτά διατεθούν με τον ίδιο έξυπνο και εξελιγμένο τεχνολογικά τρόπο που πουλήθηκαν φέτος;