Πείτε του Οτο ότι ήταν ιδέα μου (SportDay / Μιχάλης Λεάνης)

Την Κυριακή που μας πέρασε, εκτός του ότι γίναμε αυτόπτες μάρτυρες της κακοποίησης του αθλήματος που λέγεται ποδόσφαιρο, είδαμε μεταξύ άλλων. Τον Ελ Χαλαβανί να παθαίνει υπόταση, να λιποθυμά και ο Μπριάκος αντί να φωνάξει το ΕΚΑΒ να τον μαζέψει… να δίνει πέναλτι. Τον Μπούσι να φτύνει τον Παπαδόπουλο και αυτός να τον καρπαζώνει. Στη συνέχεια ο Μπούσι την είδε Φαν Μπόμελ και άρχισε να χειρονομεί χυδαία προς τον πάγκο του Παναθηναϊκού. Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχω διαβάσει ούτε ακούσει να τον τιμωρεί η ομάδα του, αφού η ανάρμοστη συμπεριφορά του πλήττει και το δικό της κύρος βαρύτατα! Για δημόσια συγγνώμη και από τις δύο πλευρές ούτε λόγος. Τίποτα απολύτως. Μάλλον το περιστατικό δεν συνέβη αλλά πρόκειται για τηλεοπτικό τρικ. Την Κυριακή που μας πέρασε αντιληφθήκαμε επιτέλους τι σημαίνει άμεση επέμβαση στα κακώς κείμενα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Δεν είχε περάσει ούτε μισή ώρα από την επίμαχη φάση στην Καλαμαριά και η ΚΕΔ πρόλαβε να συνεδριάσει εκτάκτως και να αποφασίσει τη διαγραφή του δράστη Μπριάκου από τους πίνακές της μέχρι τη λήξη της αγωνιστικής περιόδου. Είναι να μην κινητοποιηθεί ο μηχανισμός…

Στη Λάρισα ο Ριβάλντο αδίκησε τον εαυτό του. Δεν συγκράτησε τα νεύρα του και όρμησε να πάρει την μπάλα από τον Γκαλίτσιο. Αλλον έναν χρόνο να κάτσει ο «Ρίμπο», θα καταφέρουμε να τον κάνουμε κι αυτόν σαν τα μούτρα μας. Η λήξη του ματς βρήκε τον Σάββα Θεοδωρίδη αιμόφυρτο από ιπτάμενη μπουκαλιά και τον Πηλαδάκη εκτός εαυτού να κατσαδιάζει την καφρίλα στις κερκίδες. Λίγο πιο βόρεια, στην Τούμπα, μόλις ο Κουκουλάκης εδέησε να σφυρίξει το τέλος του παιχνιδιού, Ηλιάδης και Μάλαζ αρπάχτηκαν, με τους υπόλοιπους να προσπαθούν να τους χωρίσουν, ρίχνοντας και καμία ψηλή όπως απαιτεί η παράδοση.

Στο Αγρίνιο τα πράματα έγιναν με απόλυτη διαφάνεια. Οι ποδοσφαιριστές -και όχι μόνο- του Παναιτωλικού και της Ηλιούπολης πλακώθηκαν χωρίς αναστολές και ενοχές μπροστά στους θεατές, που στοιχημάτιζαν ποιος θα φάει τις περισσότερες. Στην Καλαμάτα τις άρπαξε ο Αμορίν, γιατί έπειτα από τόσα χρόνια στη χώρα μας λογικό είναι να έχουμε μαζί του περισσότερο θάρρος.

Συνεπώς, όλα μια χαρά. Το θέμα βέβαια είναι ότι όλοι οι υπόλοιποι είμαστε υποχρεωμένοι να βλέπουμε αυτό το τσίρκο να περιοδεύει για ακόμη τρεις αγωνιστικές. Επειδή από τη μια όλα έχουν ένα όριο και από την άλλη υπάρχουν ενδιαφέροντες αγώνες τις ίδιες μέρες και ώρες σε άλλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, καλό είναι να τελειώνουμε με αυτή τη φάρσα. Προτείνω λοιπόν. Κυριακή - Τετάρτη και πάλι Κυριακή την ερχόμενη εβδομάδα όλοι οι αγώνες και μετά τέλος και λύτρωση. Οσο νωρίτερα, τόσο καλύτερα. Και μην το πείτε πουθενά, ούτε του Ρεχάγκελ. Αν πάλι το μάθει ο Γερμανός και γκρινιάζει, πείτε του ότι ήταν δική μου ιδέα και αφήστε το επάνω μου. Θα τον πιάσω εγώ τον Οτο και θα του κάνω μια πρόταση. Ελα εσύ, ρε Οτο, να βλέπεις αυτά που βλέπουμε εμείς για τρεις Κυριακές ακόμη, να πάω εγώ να βλέπω Μπόχουμ και Ααχεν και Βούπερταλ και Μάινς και οτιδήποτε, αρκεί να γλιτώσω. Να δείτε που θα συμφωνήσει…