Viva μπάχαλο(SportDay / Μιχάλης Λεάνης)

Για ποιο μπάχαλο μιλάτε; Πείτε μου και εμένα να καταλάβω. Γιατί, μη μου πείτε ότι θεωρείτε μπάχαλο το γεγονός ότι πριν καν λειτουργήσει και πάλι το πρωτάθλημα, ένας αγώνας, και συγκεκριμένα αυτός ανάμεσα στον Αρη και τον Εργοτέλη, αναβάλλεται, επειδή η ομάδα της Θεσσαλονίκης δεν συμμορφώθηκε προς τις υποδείξεις;

Αυτό είναι μπάχαλο; Αυτό είναι το πραγματικό μας πρόσωπο, κύριοι. Το μπάχαλο συνέβη, άλλο αν το πήραν λίγοι χαμπάρι, όταν όλοι αυτοί, πολιτεία και ΠΑΕ, μιλούσαν σοβαρά για το πώς θα αντιμετωπίσουν σοβαρά και θεσμικά το θέμα της βίας. Αυτό είναι ΤΟ ΜΠΑΧΑΛΟ!

Το αντιμετώπισαν τόσο σοβαρά αυτό το φλέγον ζήτημα, που τη Μεγάλη Τρίτη στην έκτακτη συνεδρίαση της Σούπερ Λίγκας με αφορμή το τραγικό περιστατικό στη Λαυρίου συνεδρίασαν χωρίς να κρατήσουν πρακτικά! Ναι, πολύ καλά διαβάσατε. Ποια η χρησιμότητα των πρακτικών, θα ισχυριστεί πολύ σωστά κάποιος; Ξεπερασμένα πράγματα, λέω εγώ! Ολοι αυτοί οι κύριοι -γεγονός που έχουν αποδείξει, άλλωστε, και στο παρελθόν– έχουν ασπαστεί τη ρήση του μεγάλου Μπομπ Ντίλαν που έλεγε: «Πρέπει να είσαι πολύ παράνομος, για να θεωρείς την ύπαρξη της αστυνομίας σημαντική». Κατ’ επέκταση, η ρήση αναφέρεται σε οτιδήποτε θεσμικό. Σε δεσμεύσεις, σε αποφάσεις και άλλα συναφή. Από τη στιγμή που βρέθηκαν οι πρόεδροι και έδωσαν τον λόγο τους ότι δεν πρόκειται να πουλήσουν εισιτήρια στους οργανωμένους, το ζήτημα θεωρείται λήξαν. Παντελονάτοι είμαστε! Ο λόγος μας μετράει! Τι τα φοράμε τα μπατζάκια, αν είναι να μην κρατάμε τον λόγο μας; Ο λόγος μας πάνω από όλα και από υπογραφές και από πρωτόκολλα. Τα μιλήσαμε, τα συμφωνήσαμε, τελείωσε. Οπότε, τι χρειάζονται τα πρακτικά;

Υστερα από αυτό επιμένετε να πιστεύετε ότι τώρα έγινε μπάχαλο η κατάσταση; Από την αρχή ήταν μπάχαλο και μπαχαλάδα θα καταλήξει. Ωραία να συζητάμε, να κουβεντιάζουμε, ανεξάρτητα αν το ζήτημα είναι ή δεν είναι σοβαρό. Το σημαντικό, όμως, παραμένει. Κατά πόσο διατεθειμένοι είναι αυτοί οι κύριοι να κάνουν κάτι και σε ποιο βαθμό; Ανεξάρτητα από το πόσο ικανή είναι να ανταποκριθεί η πολιτεία. Αυτό λίγο–πολύ το γνωρίζουμε. Στο φινάλε, δικό τους είναι το προΐον. Στα λόγια, πάντως, μια χαρά τα πάμε. Ολοι συμφωνούμε, άλλο αν ο καθένας λέει τα δικά του. Ας μείνουμε λοιπόν στα λόγια. Γιατί να πάμε παρακάτω; Αφού δεν είμαστε ικανοί, γιατί το παιδεύουμε το ζήτημα; Το γνωρίζετε όλοι εξάλλου από τον στρατό ότι στις ασκήσεις επί χάρτου δεν καταγράφονται

πραγματικές απώλειες. Καταγράφονται μόνο σε αυτές με πραγματικά πυρά. Οπότε, γιατί να μπλέξουμε; Για να διαπιστώσουμε ότι χωλαίνουμε στην πρακτική; Σε φυσιολογικές συνθήκες πίεσης και θερμοκρασίας, όπως αναφέρει η Φυσική, όλοι είμαστε μια χαρά. Κύριοι. Στο βασίλειο του βερμπαλισμού είμαστε τζέντλεμεν. Χρειάζεται λοιπόν να δοκιμαστούμε στα δύσκολα; Γιατί για να δείξουμε τον πραγματικό μας εαυτό;

Αφήστε, ρε, να ξεχαστεί το επεισόδιο. Να πάρουν εισιτήρια οι οργανωμένοι, οι ανοργάνωτοι, όλοι. Να έρθει το καλοκαιράκι, να πάει ο κόσμος να αράξει στις παραλίες, να ηρεμήσει, να ξεχαστεί το θέμα, να ψηφιστεί και αυτός ο νόμος που μας έμπλεξε και ύστερα από την καινούργια σεζόν κουλαριστά με καθαρό μυαλό βλέπουμε πώς θα απαλλαγούμε και από αυτόν τον κωλονόμο που μας φόρεσαν. Μυαλό θέλει, ρεεε...