Φέρτε έναν λεφτά (SportDay / Μιχάλης Λεάνης)

Aν ο Αρης στο μπάσκετ καταφέρει τελικά να κατακτήσει τη δεύτερη θέση στην κανονική περίοδο, τότε θα μιλάμε για πραγματικό κατόρθωμα. Με το υποθετικό «αν» κρατάω μια μικρή επιφύλαξη, όχι γιατί τα παιχνίδια που ακολουθούν είναι δύσκολα, αλλά γιατί καλό είναι μέχρι να ολοκληρωθεί και η τελευταία αγωνιστική να κρατάμε μια πισινή. Μετά είναι και τα γούρια. Παιδιά του «Ξανθού» είμαστε όλοι, έτσι μάθαμε και καλώς ή κακώς έτσι λειτουργούμε. Λογικά και αντικειμενικά, λοιπόν, ο Αρης τερματίζει δεύτερος. Το πρόγραμμα λέει, εντός με ΠΑΟΚ (πιθανόν η ομάδα να τιμωρηθεί και να αναγκαστεί να παίξει το ντέρμπι κεκλεισμένων των θυρών μετά τη βλακεία που έκανε αυτός ο απίθανος να επιτεθεί στον Σταύρο Ελληνιάδη) και Πανελλήνιο. Εκτός με Αιγάλεω, ΑΕΛ και Απόλλωνα στην Πάτρα.

Από όλες αυτές τις ομάδες μέσα-έξω ο Αρης είναι ισχυρότερος. Το μόνο που με φοβίζει είναι κάποιο πιθανό μπλακάουτ που θα οφείλεται σε κούραση. Ο Μαντσόν δεν έχει πολλές επιλογές και το ξέρει. Οφείλει λοιπόν στα παιχνίδια που απομένουν να κάνει σωστή διαχείριση έμψυχου δυναμικού ώστε η ομάδα να σκαρφαλώσει χωρίς περιπέτειες στη δεύτερη θέση. Μια δεύτερη θέση που μοιάζει με κορυφή. Αλήθεια, τι άλλο θα μπορούσε να ζητήσει κάποιος από τον φετινό Αρη;

Η ομάδα μπάσκετ με τους περισσότερους φίλους σε όλη την Ελλάδα κατορθώνει μέχρι στιγμής (η πισινή α λα «Ξανθός» που λέγαμε) να έχει βάλει πλάτη τον Ολυμπιακό νικώντας τον μια στο ΣΕΦ και μια στο Αλεξάνδρειο! Τον Ολυμπιακό με το διπλάσιο και βάλε μπάτζετ, που ετοιμαζόταν φέτος μέχρι και την πρώτη θέση να χτυπήσει. Πάμε τώρα και στα ευρωπαϊκά. Θεωρείτε μικρή υπόθεση ότι ο Αρης κατόρθωσε να μπει στις 16 καλύτερες ομάδες της Ευρωλίγκας; Σας υπενθυμίζω μόνο το γεγονός ότι ήταν η δεύτερη ομάδα στη διοργάνωση με τον μικρότερο προϋπολογισμό και η μόνη που προχώρησε στην επόμενη φάση!

Ο Αρης έφτασε ταβάνι. Ή, καλύτερα, το τρύπησε. Το θέμα είναι από εδώ και πέρα τι γίνεται. Ας είμαστε ρεαλιστές. Αν τα οικονομικά μεγέθη στην ομάδα παραμείνουν όπως έχουν, η φετινή χρονιά αποκλείεται να επαναληφθεί στο μέλλον. «Once in a lifetime/water flowing underground.» τραγουδούσαν τη δεκαετία του '80 οι TALKING HEADS. Κάτι ήξεραν. Ολόκληρος DAVID BYRNE και BRIAN ENO κρυβόταν πίσω από το γκρουπ. Είναι δυνατόν να έπεφταν έξω αυτά τα δύο ιερά τέρατα;

Φέτος, λοιπόν, ολοκληρώνεται η χρονιά των ηρώων. Παράσημά τους η κατάκτηση της δεύτερης θέσης και η πρόκριση στους «16» στην Ευρωλίγκα. Αν δεν θέλουν όμως οι διοικούντες να δουν τον Αρη να κατρακυλά και πάλι στην αφάνεια και στη νοσταλγία, οφείλουν να ρίξουν όλο το βάρος στην εξεύρεση ενός ή περισσοτέρων επιχειρηματιών ώστε η ομάδα να παραμείνει στην κορυφή. Ας εξαντλήσουν ότι περιθώριο έχουν σε επαφές και υψηλές γνωριμίες. Η ευκαιρία είναι μοναδική. Εν ανάγκη ας απαγάγουν κάποιον, όπως απήγαγε κάποτε ο Πατριάρχης, ο Ανέστης Πεταλίδης, τον πρόεδρο της Αυτοκρατορίας Χρήστο Μιχαηλίδη. Θα μιλάμε για τη μεγαλύτερη μεταγραφή -μετά από αυτή του Γκάλη- που θα έχει πραγματοποιήσει στην ιστορία του ο σύλλογος. Τηρουμένων των αναλογιών, μεγαλύτερη και από αυτή του γκάνγκστερ Νικ.