«Ηρα» για κλάματα, ΠΑΟ για... εμφράγματα (SportDay / Μιχάλης Λεάνης)

Αρνητικοί πρωταγωνιστές της αγωνιστικής που πέρασε ήταν ο Ηρακλής και ο Παναθηναϊκός. Τον «Γηραιό» δεν τον καταδικάζει ο Αρης σε υποβιβασμό με τη νίκη του στο «Κλεάνθης Βικελίδης». Τον καταδικάζει η αγωνιστική του εμφάνιση, η αγωνιστική του παρουσία, και όχι μόνο χθες, αλλά γενικότερα σε όλο το πρωτάθλημα. Στο «Βικελίδης» ο Ηρακλής εμφανίστηκε φτωχός, μίζερος, κάποιες στιγμές αξιοθρήνητος, χωρίς ψυχή και πάθος και γι' αυτό δεν θα μπορούσε να αποτελέσει δικαιολογία το ότι για μεγάλο χρονικό διάστημα αγωνίστηκε με παίκτη λιγότερο. Εκτός από τις όποιες ικανότητες, το ποδόσφαιρο θέλει καρδιά και ιδιαίτερα σε ένα τόσο κρίσιμο ματς, στο οποίο παίζεις τη σωτηρία σου και μαζί με αυτήν την ιστορία σου, την αξιοπρέπειά σου και, το κυριότερο, τον σεβασμό στη φανέλα που φοράς. Οι περισσότεροι παίκτες του Ηρακλή απέδειξαν ότι δεν μπορούσαν να φανούν αντάξιοι των περιστάσεων. Η ανόητη αποβολή του Λίλας σε ένα τόσο κρίσιμο ματς, που απαιτεί ηρεμία και αυτοσυγκέντρωση, λέει πολλά. Και μόνο το ότι ο «Γηραιός» απείλησε για πρώτη φορά σοβαρά την εστία του Αρη στο 85' είναι ενδεικτικό του πόσο ήθελε να κερδίσει το παιχνίδι. Θα μείνω σε αυτή τη φάση. Ο παίκτης που μπαίνει μπροστά στον Σίσιτς και σώζει τον Αρη από σίγουρη παραβίαση είναι ο Γκαρσία. Κανένας από τους κεντρικούς αμυντικούς, ούτε ο ακραίος μπακ Βανγκελί, έρχεται για να καλύψει. Αλλη μια φάση από τις πολλές στο φετινό πρωτάθλημα που αποδεικνύει ότι ο Βολιβιανός μέσος του Αρη μαζί με τον Κόκε και τον Πάουλο Κόστα είναι από τους πολυτιμότερους παίκτες. Χωρίς τον Νάτσο Γκαρσία ο Αρης χάνει πολλή από τη δύναμή του.

Ο Παναθηναϊκός, όπως χαρακτηριστικά δήλωσε και ο Μουνιόθ στη συνέντευξη Τύπου μετά το παιχνίδι, ήταν σκέτη απογοήτευση. Μπορεί το γκολ του Εργοτέλη να ξεκίνησε από οφσάιντ, αλλά αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει σοβαρή δικαιολογία για μια ομάδα του επιπέδου του Παναθηναϊκού. Και αυτό γιατί οι «πράσινοι» και ψυχολογία είχαν και κίνητρο είχαν -όχι μόνο το οικονομικό, αλλά και το αγωνιστικό- και αριθμητική υπεροχή είχαν. Ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε να σκοράρει απέναντι σε μια ομάδα που αμύνθηκε στο δεύτερο ημίχρονο μαζικά, χωρίς όμως να καταφέρει να κρύψει τις αδυναμίες της. Και στην αλληλοκάλυψη έκανε λάθη πολλά ο Εργοτέλης και στην προσπάθειά του να βγει από την περιοχή, να κρατήσει μπάλα και να ανασάνει, και στη διαχείριση του χρόνου.

Απέναντι λοιπόν σε αυτόν τον αντίπαλο, ο Παναθηναϊκός κατάφερε να κάνει μόνο δύο σημαντικές ευκαιρίες, αυτές με τον Σαλπιγγίδη, και θα πρέπει και να νιώθει πολύ ευχαριστημένος που στη μοναδική του κόντρα- επίθεση ο Εργοτέλης δεν μπόρεσε να σημειώσει και δεύτερο γκολ με τον Γιάστσουκ. Πίστευα, και το είχα γράψει, ότι σε περίπτωση που οι «πράσινοι» περνούσαν νικηφόρα από το Καραϊσκάκη, δύσκολα θα μπορούσε κάποιος να τους σταματήσει στην κούρσα της κατάκτησης της δεύτερης θέσης, αναφερόμενος σε Εργοτέλη και Ατρόμητο, στα δύο δηλαδή εντός έδρας συνεχή παιχνίδια. Δεν είχα υπολογίσει όμως το μεγάλο αντίπαλο του φετινού Παναθηναϊκού, τον κακό του εαυτό.