Οι φίλαθλοι αλλά και οι οπαδοί -αυτοί που έχουν καταφέρει να μη σκοτώσουν μέσα τους τα αντανακλαστικά του φιλάθλου- γκρινιάζουν και δυσανασχετούν. Ισχυρίζονται ότι δεν βλέπουν ποιοτικό ποδόσφαιρο από τις ομάδες τους. Στύβουν το μυαλό τους προσπαθώντας να θυμηθούν πότε ήταν η τελευταία φορά που έφυγαν από το γήπεδο γεμάτοι και ικανοποιημένοι από το θέαμα που παρακολούθησαν.
Κάθε φορά μετά τη λήξη ενός παιχνιδιού αποχωρούν κουνώντας το κεφάλι με νόημα. Ελπίζουν την επόμενη φορά όλα να είναι καλύτερα. Κάποιο θετικό αποτέλεσμα μπορεί κατά καιρούς να μετριάζει τη δυσαρέσκειά τους, αλλά αυτό δεν φτάνει! Παρηγοριά στον άρρωστο. Γυρίζουν σπίτι, βάζουν τηλεόραση, βλέπουν ξένα πρωταθλήματα, κάνουν τη σύγκριση και αυτομάτως οι Ερινύες επιστρέφουν. Δεν πληρώνουν και λίγα και το ξέρουν. Οι ομόλογοί τους στην Ιταλία καταβάλλοντας σχεδόν το ίδιο αντίτιμο απολαμβάνουν ένα μικρό Μουντιάλ 30 αγωνιστικών. Πολύ λογικό λοιπόν να σε πιάνει το παράπονο.
Στις μέρες μας, για να πας στο γήπεδο δεν φτάνει μόνο το οπαδικό ενδιαφέρον. Αν αυτό δεν συνοδεύεται από σταγόνες θεάματος που θα ποτίσουν καρδιά και μυαλό, γρήγορα και αυτό θα ατονήσει. Ποιοι και πώς όμως θα μας προσφέρουν θέαμα και ποιότητα; Οι ομάδες μας και δη οι πρωτοκλασάτες δείχνουν να μην μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτό το αίτημα.
Στον Ολυμπιακό ένας Ριβάλντο έμεινε, και λίγο από Τζόρτζεβιτς. Αχτίδα φωτός ο Καστίγιο, που κινδυνεύει να μείνει μόνος. Οπως όλα δείχνουν, ο Θρύλος κατακτά ακόμη ένα πρωτάθλημα, αλλά ποδόσφαιρο αξιόλογο έχει πολύ καιρό να παίξει. Οι τίτλοι συντηρούν το ενδιαφέρον, αλλά μέχρι πότε; Κάθε μέρα αν τρως το αγαπημένο σου φαΐ, μαγειρεμένο μάλιστα διαφορετικά από τους καλύτερους σεφ, πάλι θα φτάσει μια στιγμή που θα το βαρεθείς και θα θέλεις να αλλάξεις γεύση.
Στον Παναθηναϊκό περιμένουν την ανάσταση. Τρία παιχνίδια η ομάδα ρολάρει ικανοποιητικά, άλλα τρία μοιάζει να κουτσαίνει. Εμφανίστηκε στα ξαφνικά ένας παίκτης με ταλέντο και προσωπικότητα σαν τον Νίνη και οι αιτήσεις στο πρόσωπό του πέφτουν βροχή. Πάρε μας το ντέρμπι, πάρε μας την πρόκριση στο Κύπελλο, πάρε μας τη δεύτερη θέση! Ολα αυτά από ένα παιδί. Μόνο που ο ΠΑΟ όφειλε να έχει στις τάξεις του τουλάχιστον άλλους πέντε Νίνηδες.
Η ΑΕΚ πριν από τη διακοπή έπαιζε ελκυστικό ποδόσφαιρο. Σταμάτησε για λίγες μέρες, έχασε τον ρυθμό της, με αποτέλεσμα τώρα να... φαλτσάρει. Μετά ήρθαν οι τραυματισμοί και την αποτελείωσαν. Μικρό το οπλοστάσιο, ακόμη λιγότερες οι σφαίρες, σώνονται μόνο για κάποιες μάχες. Οχι για να κερδίσεις τον πόλεμο.
Ο ΠΑΟΚ κουτσαίνει και σφίγγει τα δόντια, ο Αρης παίζει επιθετικά, αλλά οι υπόλοιπες γραμμές αποδεικνύονται κερκόπορτες. Ο Ηρακλής ομάδα-φάντασμα, καρκινοβατεί, ο ΟΦΗ δείχνει να συνέρχεται από τον λήθαργο, αλλά τίποτα περισσότερο, και η Λάρισα απλώς παρουσιάζει ένα αξιόλογο σύνολο. Ολοι οι υπόλοιποι μοιάζουν γκρίζοι και χλομοί σαν να έχουν στερηθεί επί χρόνια το φως της μέρας.
Η κρίση στο ποδόσφαιρό μας χρόνο με τον χρόνο βαθαίνει. Κρίση ταυτότητας, πορείας, φιλοσοφίας, αισθητικής. Κρίση καθολική. Και εμείς ασχολούμαστε με το αν ήταν ευπρεπής ή απρεπής ο τρόπος που βρήκε να πειράξει ο ένας πρόεδρος τον άλλον και αυτός με τον οποίο ανταπάντησε ο θιγόμενος. Πιάσ' τ' αυγό και κούρεφ' το.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
