Το μόνο που του λείπει είναι η διάρκεια (SportDay / Μιχάλης Λεάνης)

Aν έχει αλλάξει κάτι στα τελευταία παιχνίδια του Παναθηναϊκού, είναι ότι η ομάδα αποκτά κίνηση, σημάδι υγιές. Σημάδια βελτίωσης έχουν δείξει και οι παίκτες οι οποίοι πλέον ξέρουν τις θέσεις τους, ξέρουν πώς να πρεσάρουν ψηλά, ξέρουν πού να δώσουν την μπάλα και να ξεμαρκαριστούν, ξέρουν να ανοίγουν διαδρόμους.

Οι αυτοματισμοί λειτουργούν και αποδίδουν, αφού οι επιθετικοί των «πράσινων» φτάνουν εύκολα στην αντίπαλη περιοχή. Αυτός είναι εξάλλου ο λόγος που η ομάδα δημιουργεί τελικές προσπάθειες, αλλά και προϋποθέσεις για γκολ. Το μόνο που της λείπει είναι η διάρκεια. Χθες ο Παναθηναϊκός άντεξε στο ίδιο τέμπο, στον ίδιο ρυθμό μέχρι το 70'. Μετά φάνηκε κουρασμένος, χωρίς έμπνευση! Μέχρι τότε δεν ευτύχησε να σκοράρει, αφού το καλό πρώτο ημίχρονο δεν συνοδεύτηκε από γκολ, γεγονός που θα άλλαζε την εικόνα του παιχνιδιού, εφόσον η Ξάνθη θα αναγκαζόταν να ανοιχτεί. Ο Παναθηναϊκός του πρώτου μέρους είχε τις κλασικές ευκαιρίες, είχε δοκάρι, είχε κατοχή, επέβαλε τον ρυθμό του. Αλλά μηδέν εις το πηλίκον. Ολη τη δουλειά στο κέντρο της Ξάνθης την έκανε ο Ζουέλα, με συμπαραστάτες του στη δεξιά πλευρά τον Σονκό και τον Μαχράτζε. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ιβανσιτς από εκείνη τη μεριά δεν κατάφερε να δημιουργήσει κινδύνους. Η αντίστοιχη πλευρά, η δεξιά, ήταν ό,τι καλύτερο είχε να παρουσιάσει ο ΠΑΟ, ιδιαίτερα στο πρώτο ημίχρονο. Ξεκίναγε από τις σωστές τοποθετήσεις και προωθήσεις του Νίλσον, τις επινοήσεις του Ρομέρο, ο οποίος στάθηκε άτυχος, και κατέληγε στον Σαλπιγγίδη, ο οποίος ήταν πηγή κινδύνου για την άμυνα της Ξάνθης. Στο κέντρο τόσο ο Τζιόλης (με λάθη στο πρώτο μέρος) όσο και ο Λεοντίου δεν είχαν τις απαραίτητες δυνάμεις στο δεύτερο ημίχρονο. Ο Μπόβιο μάλλον έπρεπε να μπει στον αγωνιστικό χώρο νωρίτερα. Ο Μάντζιος έδειξε να μην έχει διάθεση και αυτοσυγκέντρωση και ο Νίνης ήταν κουρασμένος, χωρίς εμπνεύσεις.