Να σπάσει το δίδυμο Τζιόλης- Κατσουράνης

Χαίρετε κύριοι,

Μετά το παιχνίδι στη Βοσνία άφησα συνειδητά τις μέρες να περάσουν. Αφού καταλάγιασε η στεναχώρια, η απογοήτευση, αφού πέρασε ο θυμός απ’ όσα άκουσα την Παρασκευή στην εκπομπή και διάβασα τις επόμενες ημέρες, μπορώ ήρεμα να γράψω κάποια πράγματα.

Πριν ξεκινήσουμε οφείλουμε να κάνουμε μια παραδοχή. Η ήττα στη Ζένιτσα είναι η πρώτη που γνωρίζει ο Σάντος σε προκριματικά παιχνίδια. Αν σκεφτούμε ρεαλιστικά δεν είναι εύκολο, όχι για τη δική μας Εθνική, αλλά για οποιοδήποτε συγκρότημα στον κόσμο να τρέξει αήττητο δύο συνεχόμενες προκριματικές φάσεις.

Από τη στιγμή που μιλάμε για την πρώτη ήττα του Σάντος η κριτική οφείλει να γίνει με σεβασμό στις αποφάσεις του προπονητή που στο κάτω κάτω έχει τρέξει αυτήν την πετυχημένη πορεία. Πρέπει όμως να ήμαστε ειλικρινής και να παραδεχτούμε πως μέχρι σήμερα δεν έχουμε κάνει καλά προκριματικά. Σίγουρα από τη στιγμή που τα αποτελέσματα έρχονταν δεν ήταν εύκολο για τον Σάντος να κάνει τις απαραίτητες αλλαγές. Όμως αν εξαιρέσουμε το βατό παιχνίδι με τους Λιθουανούς, σε κανένα αγώνα που έχουμε δώσει μετά το Euro του καλοκαιριού, δεν υπηρετήσαμε σωστά το ποδόσφαιρό μας.

Δεν θα φωνάξω όπως αρκετοί συνάδελφοι μου για την ανανέωση που δεν κάνει ο Σάντος. Γνωρίζω άλλωστε πως ανανέωση κάνουν οι Εθνικές που δεν μπορούν άμεσα να διακριθούν. Αν δούμε το μέσο όρο των παικτών που χρησιμοποιεί ο Πορτογάλος τεχνικός είναι στα 28 χρόνια. Δεν είναι χαμηλός αλλά δεν απέχει και πολύ από τις υπόλοιπες χώρες. Το ίδιο μέσο όρο ηλικίας άλλωστε είχε και η βασική ενδεκάδα των Κροατών στο παιχνίδι με τους Σέρβους και τους διέλυσαν με το ασφυχτικό πρέσινγκ που έπαιξαν.

Το κακό είναι πως η Εθνική μας μετά το Euro δεν τρέχει όσο θα έπρεπε Την Παρασκευή στην Βοσνία δεδομένα είχαμε την λανθασμένη επιλογή του ανέτοιμου Αβραάμ, ενώ και σχεδόν όλοι οι διεθνείς μας πλην του Καρνέζη βρεθήκαν σε άσχημη ημέρα. Κοινό γνώρισμα όμως σε όλα τα παιχνίδια στην προκριματική φάση, είναι η ταυτόχρονη παρουσία στον άξονα των Τζιόλη, Κατσουράνη.

Πραγματικά τον Σάντος τον εκτιμώ και πιστεύω πως στην Εθνική αποδεικνύεται ως ιδανικός συνεχιστής της δουλειάς του Ρεχάγκελ. Δεν μπορώ όμως να καταλάβω πως γίνεται και αποφάσισε μετά το Euro να χτίσει την ομάδα στο 4-4-2 και πάνω στο δίδυμο Τζιόλης, Κατσουράνης. Έχει όμως αποδειχθεί πως στο ποδόσφαιρο μας ταιριάζει το 4-3-3 και πολλές φορές όταν ξέρουμε πως θα δεχτούμε πίεση και ο αντίπαλος θα έχει δύο φορ όπως π.χ. η Βοσνία, μια τακτική με τρεις στόπερ αποτελεί ασφαλή λύση και όχι ντροπή.

Ο Πορτογάλος τεχνικός όμως ποτέ δεν έχει δοκιμάσει να παίξει με τρεις στόπερ. Απέναντι στη Βοσνία θεωρώ δεδομένο πως τα μαρκαρίσματα θα έβαιναν πιο εύκολα αν υπήρχαν δυο κεντρικοί αμυντικοί να παίξουν τους Τζεκο, Ιμπισεβιτς και ο Κατσουράνης να έπαιρνε βάθος παίζοντας ως λίμπερο. Τακτική δηλαδή που ακολουθούσε ο Ρεχάκελ σε αντίστοιχα παιχνίδια με αντίπαλους που είχαν δυο φορ στην επίθεση.

Ο Σάντος μέχρι σήμερα ποτέ δεν έχει βάλει τρίτο αμυντικό στο κέντρο της άμυνας μας. Αυτό βέβαια είναι και το μικρότερο πρόβλημα. Το χειρότερο είναι πως με την συνύπαρξη των Κατσουράνης, Τζιόλη στο κέντρο δεν μπορούμε να πρεσάρουμε ψηλά και δεχόμαστε πολλές επιθέσεις παθητικά. Η συνύπαρξή τους είναι δυσλειτουργική. Αναγκάζει τον Κατσουράνη να παίζει πιο ψηλά και να πρέπει να καλύπτει μεγάλο χώρο γηπέδου.

Προσέξτε δεν μιλάμε για Ελληνικό πρωτάθλημα που μπορεί να την βγάλει με μυαλό, ευφυΐα και παίζοντας σαν κρυφός επιθετικός να εκμεταλλευτεί την ποιότητά του. Στην Εθνική θέλουμε πρέσινγκ και κάλυψη χώρων. Με τον Κατσουράνη πιο ψηλά από τη θέση 6, χάνεις πολύ στο πρέσινγκ και δυσκολεύεις τη ζωή των υπολοίπων. Για εμένα ο Σάντος πρέπει να θυμηθεί το πρόσφατο Euro.

Να καταλάβει δηλαδή πόσο καλύτερα αγωνιζόμασταν με το 4-3-3, πόσο βοήθησε στην λειτουργία της ομάδας τότε η συνύπαρξη των Καραγκούνη – Μανιάτη στον άξονα, να ξαναδώσει ενεργό ρόλο στον Φορτούνη που βγάζει ενέργεια και πολλά τρεξίματα στο παιχνίδι του και να αποφασίσει ποιος του ταιριάζει για τη θέση 6.

Η αλήθεια είναι πως το να είναι αναντικατάστατος ο Τζιόλης είναι και λίγο χοντρό. Θα πρέπει κάπου να εξετάζεται και τι κάνουν οι παίκτες στους συλλόγους. Η Εθνική μας διαθέτει ένα χαφ που βρίσκεται στο ροτέισον της Ρόμα. Είναι αστείο να πιστεύουμε πως ο Τζιόλης θα μπορούσε να αγωνιστεί στο επίπεδο που παίζει σήμερα ο Ταχτσίδης.

Καταλαβαίνω την αναγκαιότητα να υπάρχει στην ομάδα ποδοσφαιριστής με την προσωπικότητα του Κατσουράνη. Αυτό όμως θα πρέπει να γίνει χωρίς να αδικηθεί κανένας συμπαίκτης του και σε θέση που δεν κάνει κακό στη λειτουργία της ομάδας. Με λίγα λόγια οι αλλαγές που πρέπει να κάνει ο Σάντος δεν είναι πολλές. Ο αγώνας με τη Βοσνία δεν μας έδωσε την ευκαιρία για να φωνάξουμε ούτε είναι η αφορμή για να διαλύσουμε αυτήν την πετυχημένη ομάδα.

Απλά είναι φανερό πως κάποια πράγματα δεν λειτουργούν καλά. Ο Σάντος έχει κάνει κάποιες διαφορετικές επιλογές σε σχέση με το Euro και θα πρέπει όσο είναι καιρός να καταλάβει πως αυτές δεν λειτουργούν και να επιστρέψει στο παλιό κλασικό πλάνο. Το οποίο μπορεί να το βελτιώσει με ενίσχυση από παιδιά που αποκτούν εμπειρίες αγωνιζόμενα στο εξωτερικό ακόμα και με την βελτίωση που θα δώσει στην ανάπτυξη της ομάδας η τοποθέτηση Σαμαρά στην κορυφή της επίθεσης. Για την Εθνική θα ξαναμιλήσουμε σύντομα.

Χαιρετώ