Κι αυτοί έζησαν καλά και εμείς (ΠΑΟΚ) προκρινόμαστε…

Η αίσθηση που δημιουργεί το προβάδισμα των δύο γκολ, από τον πρώτο αγώνα με τον Λεβαδειακό, δεν μπορεί παρά να είναι η ικανοποίηση για το τελικό αποτέλεσμα, με δεδομένο ότι πολύ δύσκολο ομάδα της ποιότητας του ΠΑΟΚ, θα μπει σε περιπέτειες τη μέρα της ρεβάνς.

Είναι προφανές ότι ο ΠΑΟΚ του πρώτου αγώνα και του 2-0, έχει ένα σοβαρό λόγο να σκέφτεται τον επόμενο αντίπαλο.
Από την άλλη, η λογική του Γιώργου Παράσχου να κρατήσει βασικούς ποδοσφαιριστές στον πάγκο (Πόι, Ζησόπουλος) και να τους… θυμηθεί αφού μείνει πίσω στο σκορ, αποδείχθηκε αναποτελεσματική τακτική.

Για μένα προσωπικά, σχεδόν ανεξήγητη. Ή δεν τους βάζεις καθόλου, δείχνοντας ότι το πρωτάθλημα είναι που σε ενδιαφέρει ή τους ξεκινάς από την αρχή για να κοντράρεις τον ΠΑΟΚ με τις καλύτερες προϋποθέσεις και να εξαντλήσεις τις ελπίδες για ένα καλό αποτέλεσμα.

Πέρα από όσα αφορούν στο γενικότερη εικόνα του ΠΑΟΚ και στην προσπάθεια της πρόκρισης, υπάρχουν ορισμένα ερωτηματικά που γεννά κυρίως η απόδοση του Γκαρσία. Όχι, δεν είναι ο Γκαρσία ο ηγέτης και δεν έχει την ίδια απόδοση με τον Γκαρσία που γνωρίσαμε. Κι αυτό θα πρέπει να το θεωρήσουμε λογικό.

Εκείνο που ίσως θα πρέπει να προβληματίσει είναι αν αξίζει τον κόπο να ξεκικά βασικός, να χρησιμοποιείται από την αρχή των αγώνων και να θυσιάζεται ο Κάτσε που στην ουσία είναι ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές της φετινής ομάδας. Χωρίς αμφιβολία.

Στο παιχνίδι με τον Λεβαδειακό ή ακόμη και στον εύκολο αγώνα με την Κέρκυρα, τα πράγματα ήταν εύκολα. Ο ΠΑΟΚ δεν απειλήθηκε, σημείωσε γκολ και πήρε νίκες, οπότε ο Δώνης έχει ήσυχο το κεφάλι του: Και τον Γκαρσία είχε βασικό και ο ΠΑΟΚ έφτασε σε νίκες. Δεν υπήρχαν απώλειες.

Αν τυχόν ο Γκαρσία, δεν μπορεί τελικά να προσφέρει ως Γκαρσία ή θα χρειαστεί κι άλλο χρόνο για να βρει τον καλό του εαυτό, οπότε δεν θα είναι όσο απαραίτητος χρειάζεται, θα κάτσει στον πάγκο. Εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν. Και θα δυσκολέψουν ακόμη περισσότερο, αν τυχόν ο ΠΑΟΚ, στο βολικό πρόγραμμα της υπόλοιπης κανονικής σεζόν, στραβοπατήσει, γιατί θα του λείπει η σπιρτάδα του μικρού Κάστε, που στο κάτω κάτω της γραφής έχει βρει ρυθμό.

Κατά τα άλλα, ο ΠΑΟΚ δεν είχε προβλήματα με τον Λεβαδειακό κι αυτό αφορά αποκλειστικά την προσπάθεια των ποδοσφαιριστών του, την αριστερή του πλευρά και τον Λόρενς και όση πίεση άσκησε στην αντίπαλη άμυνα η οποία κρίθηκε επαρκής για να αποφέρει δύο γκολ.

Δεν χρειάστηκε να περάσει εσπευσμένα στα χαφ ο δημιουργικός Κατσουράνης επειδή το 0-0 και η γκρίνια της κερκίδας φόρτωνε με άγχος τον προπονητή και τους ποδοσφαιριστές. Δεν χρειάστηκαν επιλογές απελπισίας και αλχημείες, βοήθησε η τύχη για το 1-0 κι όλοι ένοιωσαν ότι κάτι κακό βγήκε από τη δουλειά τους στο γήπεδο.