Αδίκησε τον εαυτό του

Ο αγώνας για τον Ολυμπιακό «έπρεπε» να ήταν δύσκολος. Επρεπε επειδή ακολουθούσε έναν σοβαρό ευρωπαϊκό αποκλεισμό με όλα τα παρελκόμενά του. Εψαχνε ευκαιρία να ξεσπάσει. Τέτοια ματς ή τα κάνεις εύκολα από την αρχή ή τρέχεις και δεν φτάνεις. Εκανε το πρώτο και του βγήκε το καλύτερο φετινό παιχνίδι.

Ο Αρης αιφνιδιάστηκε, έχασε πλήρως τη μάχη του κέντρου και παραδόθηκε στις διαθέσεις των γηπεδούχων. Ηταν το πρώτο σοβαρό δείγμα γραφής των «ερυθρολεύκων» με τον Μίτσελ στον πάγκο. Με μια λέξη, τηρουμένων των αναλογιών, μπαλάρα. Αλλαγή παιχνιδιού ανά φάση, κίνηση από τα άκρα, σουτ, κεφαλιές και κάθετη κίνηση. Δεν έγινε Μπαρτσελόνα, αλλά η εικόνα ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητική.

Με τον Αρη να μην έχει βάλει το πούλμαν μπροστά από την εστία του Διούδη, ο Ολυμπιακός έπαιξε το ποδόσφαιρο που θέλει ο κόσμος του. Είναι αυτό που θέλει και ο Ισπανός τεχνικός και του βγήκε. Από τη στιγμή που οι γηπεδούχοι μπήκαν αποφασισμένοι, πίεσαν και πήγαν με φαντασία και πλουραλισμό στην ανάπτυξή τους.

Ολα αυτά στο πρώτο μέρος. Στο δεύτερο είδαμε μια άλλη ομάδα. Ο Ολυμπιακός δεν βγήκε από τα αποδυτήρια με την ίδια ένταση και πάθος. Εδωσε τη μπάλα στον Αρη και δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το ματς, παρά μόνο για ένα πεντάλεπτο στο φινάλε όταν και πιέσθηκε ψυχολογικά. Το γκολ του Αγγελούδη μείωσε στο ελάχιστο τη διαφορά, αλλά δεν αποτυπώνει την εικόνα του αγώνα. Το σκορ έπρεπε να είναι μεγαλύτερο.

Ο Ολυμπιακός σπατάλησε πολλές ευκαιρίες με μεγάλη ευκολία με αποτέλεσμα να αδικήσει τον εαυτό του. Με την καλύτερη φετινή εμφάνιση στο τέλος αγχώθηκε μήπως γίνει καμιά στραβοκλωτσιά και έρθει η ισοφάριση. Δεν θα άλλαζε τίποτα στη βαθμολογία. Καθαρά ψυχολογικό είναι το θέμα. Ηθελε να ξεσπάσει, έφτασε κοντά, αλλά το χάλασε. Αυτό όσον αφορά το αποτέλεσμα. Εκείνο που οφείλει να δει ο κόσμος του είναι ότι η ομάδα έπαιξε εξαιρετικό ποδόσφαιρο για μεγάλο χρονικό διάστημα προερχόμενη μάλιστα από μια δύσκολη κατάσταση όπως είναι ένας ευρωπαϊκός αποκλεισμός.

Ο Βλαχοδήμος αποτελεί σε διάρκεια των τελευταίων ματς κέρδος και ο Μίτσελ αρχίζει να βάζει τη σφραγίδα του. Αφαιρώντας το μικρό 2-1, ο Ολυμπιακός έπαιξε πολύ καλά για την εποχή. Αν (έστω κι αν τα «αν» δεν παίζουν ρόλο) αυτό το 2-1 ήταν τουλάχιστον 4-1 τι θα λέγαμε τώρα; Η ουσία δεν αλλάζει. Εστω κι αν αδίκησε τον εαυτό της, η ομάδα του Πειραιά έπαιξε πολύ καλά και η γιούχα στο φινάλε ήταν επίσης άδικη...