Παστίλιες για τον ΠΑΟΚ, θεραπεύουν τον πόνο του Πάμπλο…

Θα πρέπει να δεχθούμε ότι η περίπτωση του Πάμπλο Γκαρσία είναι μια ειδική περίπτωση και χρήζει ιδιαίτερης μεταχείρισης. Κι αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο στο εσωτερικό του ΠΑΟΚ.

Το γνωρίζουν καλύτερα όλοι αυτοί που συνεργάζονται μαζί του από την πρώτη μέρα της παρουσίας του στην ομάδα και εξακολουθούν να υπάρχουν τέτοιοι ακόμη και μετά την έλευση του Ιβάν Σαββίδη.

Δεν αποκλείεται ακόμη κι ο Σαββίδης που δεν έχει δει καλά-καλά να αγωνίζεται, να έχει αντιληφθεί ότι πρόκειται για άτομο ειδικού χειρισμού.

Του Γιώργου Ζαχαριάδη
zahariadis@sday.gr

Αν τον χειριστείς σωστά και έξυπνα θα είσαι κερδισμένος. Ίσως όχι γιατί έχει να προσφέρει πολλά στο υπόλοιπο της καριέρας του, αλλά, επειδή έχει δημιουργήσει ένα μεγάλο φαν κλαμπ, σε εποχές από τις οποίες έλειψε ένας ηγέτης από την ομάδα με επαναστατικές -και σε πολλές περιπτώσεις ακραίες, υπερβολικές και καταδικαστέες- απόψεις.

Ήταν πολύ πιο επαναστάτης από εκείνους που διαφήμισαν «επανάσταση» αλλά κατέληξαν σε «ανάπτυξη» και χρέη… Όπως και έχει λοιπόν, οι αποφάσεις σε περίπτωση που δημιουργείται θέμα για την παρουσία και το μέλλον του Γκαρσία, είναι δύο:

Ή τον διατηρείς με όποιο κόστος στο εσωτερικό της ομάδας διότι δεν μπορεί κανείς να προβλέψει αν τελικά δεν θα εξακολουθήσει να νοιώθει θιγμένος από τη συμμετοχή του στο βασικό σχήμα, οπότε κερδίζεις τους οπαδούς που τον θέλουν τοτέμ της ομάδας και μόνιμο κάτοικο της Τούμπας…

Ή από την άλλη τον εκπαραθυρώνεις και βγαίνεις στην κόντρα με τον κόσμο που θα επιμείνει ότι προτίμησες τον Δώνη από τον Γκαρσία και δεν είναι βέβαιο ότι θα σου βγει σε καλό. Εκτός κι αν ποντάρεις στο γεγονός ότι κι ο Δώνης είναι αναλώσιμος –που έτσι είναι- και επειδή θα τον απολύσεις στο τέλος της περιόδου, θα ανακουφίσεις τον κόσμο. Αλλά και πάλι η (προβλεπόμενη) θυσία του Δώνη δεν φαίνεται να είναι μέσο εξαγνισμού για τη διοίκηση Σαββίδη: Παστίλιες για τον πόνο του άλλου, όπως λέει και η διαφήμιση με τον Χαβιέ Μπαρδέμ.

Ο Ρώσος ιδιοκτήτης και οι συν αυτώ αποφάσισαν να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι ο Γκαρσία θα τους χορεύει στο ταψί μέχρι το τέλος της καριέρας του και τον διατήρησαν στην ομάδα.

Ο Γκαρσία δεν εξήγησε ποτέ τι ήταν αυτό που τον εξώθησε στα άκρα και τον οδήγησε σε συναντήσεις με τον προπονητή και τους παράγοντες, στις οποίες, λέγεται ότι δεν υπήρξε ένταση, αλλά, κανείς δεν πείθεται.

Κατά αρχάς τι ζήτησε ο Γκαρσία από αυτές τις συναντήσεις. Να παίζει βασικός; Να μην του συμπεριφέρονται ως ρεζέρβα ή ως τραυματία μετά από τέσσερις θλάσεις; Τι ακριβώς;

Το μήνυμά του δεν έλεγε τίποτε απολύτως. Κρύβει (ίσως) αυτό που ήταν πάντα ο καημός του: Να αγωνίζεται βασικός και να μην βγαίνει. Είτε ο γνωστός Γκαρσία, ο καλός, οπότε δεν υπάρχει θέμα αντικατάστασής του, είτε υπολείπεται σε απόδοση και πρέπει να κάτσει στον πάγκο, όπως συμβαίνει σε όλους τους ποδοσφαιριστές του πλανήτη.

Μετά από όλα αυτά, τα οποία ξεκινούν από τους καθυστερημένους πυροσβεστικούς, με -ενδεχομένως- προσωρινό αποτέλεσμα, χειρισμούς της διοίκησης, η οποία αποκλείεται να μην είχε αντιληφτεί πόσο σημαντικό είναι να διατηρήσει την ομαλή λειτουργία του ποδοσφαιρικού τμήματος. Προτίμησε να φτάσουμε σε αδιέξοδο για να μετρήσει και η στάση των οπαδών που αποδοκίμασαν προπονητή και παράγοντες και σε αυτό το σημείο θα προσθέσω το εξής:

Νομίζετε ότι θα χρειαστούν περισσότερο από μερικές ακόμη άσχημες εμφανίσεις ή κάποια άλλη υπόθεση Γκαρσία για να αγγίξουν οι αποδοκιμασίες τον ίδιο τον Ιβάν Σαββίδη;

Ήδη άλλωστε, ο κόσμος του ΠΑΟΚ δείχνει την απογοήτευσή του με την απουσία του από το γήπεδο…