Ο Γολιάθ χάνει μόνο στα παραμύθια...

To τελικό 0-4 δεν αφήνει περιθώρια. Ο Ολυμπιακός πέτυχε μια μεγάλη νίκη μέσα στο ΟΑΚΑ και κράτησε και το αήττητο και την πρωτοπορία. Αυτά λέει το αποτέλεσμα. Εμφατικό όπως διαμορφώθηκε στο φινάλε. Δεν λέει όμως όλη την αλήθεια.

Γράφει ο Γιώργος Μαζιάς

Οι «ερυθρόλευκοι» έκαναν κάκιστη εμφάνιση και ως τα τελευταία λεπτά δεν φαινόταν ότι παίζουν με παίκτη παραπάνω μετά την αποβολή του Γιάγκο από το πρώτο εικοσάλεπτο. Η κλασική δικαιολογία είναι η Ευρώπη και το ματς που προηγήθηκε (η ίδια είναι όταν έπεται ευρωπαϊκό ματς). Τυπικά έπαιζε ο πρώτος με τον τελευταίο. Η διαφορά δεν ήταν μόνο βαθμολογική. Ποιοτικά οι δυο ομάδες έχουν τεράστια απόσταση, τη μεγαλύτερη στην ιστορία τους.

Η ΑΕΚ όμως έπαιξε στα ίσια. Οσο μπορούσε και τελικά έκανε περήφανο τον κόσμο της. Φωνάζει σωστά για ένα πέναλτι προς το τέλος του πρώτου μέρους και έδειξε ότι μπορεί πολλά παραπάνω. Δεν ήταν από τα παιχνίδια που υπολόγιζε να πάρει. Είναι όμως ματς πάνω στο οποίο μπορεί να πατήσει για να πάρει αποτελέσματα που θα την βγάλουν από το αδιέξοδο. Για μια ακόμη αγωνιστική μένει στον πάτο της βαθμολογίας και βλέπει την απόσταση από τους άλλους να αυξάνεται. Αυτό γράφει ο πίνακας στο τέλος της νύχτας.

Η «Ενωση» όμως γέμισε με αυτοπεποίθηση με τον τρόπο που έπαιξε. Εκανε το καλύτερο φετινό της παιχνίδι. Παρέσυρε τον Ολυμπιακό στον δικό της ρυθμό και έμεινε μέσα στο ματς ως τα μισά του δεύτερου μέρους (και το 0-2) αν και είχε αριθμητικό μειονέκτημα. Πίεσε τους Πειραιώτες και έκανε τον αγώνα αυτό που πάντα ήταν: ντέρμπι. Δεν πρέπει να την απογοητεύει το τελικό αποτέλεσμα. Είναι βαρύ, αλλά δεν την χαρακτηρίζει.

Αγωνίσθηκε ορθολογικά και παρότι της πήγαν όλα κόντρα στάθηκε όρθια. Η συνέχεια παραμένει δύσκολη. Ο κόσμος της όμως νιώθει ότι αυτή η ομάδα μπορεί να δει φως στο τούνελ. Ο Ολυμπιακός από την άλλη μπορεί να πανηγυρίζει ένα εντυπωσιακό σκορ, αλλά για πολύ ώρα μέσα στο ΟΑΚΑ δεν έπειθε. Επαιζε αλαζονικά και δεν έδειξε ότι μπήκε στο ματς για να το πάρει από την αρχή. Χωρίς ιδέες και φαντασία είχε μείνει στη νίκη επί της Μονπελιέ. Ηταν τυχερός που προηγήθηκε στην πρώτη φάση που έκανε στα καρέ της ΑΕΚ με το πέναλτι που κέρδισε. Επίσης ήταν τυχερός που δεν δέχθηκε γκολ αφού έπαιζε στο όριο την άμυνά του. Οχι, η «Ενωση» δεν είχε τη μεγάλη φάση, αλλά ταλαιπωρούσε τους «ερυθρόλευκους».

Δεν έχει το ρόστερ άλλων ετών για να αξιοποιήσει αυτή την αδράνεια των φιλοξενούμενων. Προσπάθησε τίμια, αξιοπρεπώς και με όλο το πάθος που είχαν οι παίκτες του Λίνεν. Ο Γερμανός διάβασε σωστά το ματς ματς και μπλόκαρε τα άκρα του Ολυμπιακού. Τα χαφ των «κόκκινων» είχαν συνήθως αλλού το μυαλό τους και προσπαθούσαν απλά να διώξουν τη μπάλα και όχι να βρουν τρόπο να δημιουργήσουν. Κουραστικό στο να το βλέπεις και εκνευριστικό με βάση αυτά που ξέρουν να κάνουν (και δεν έκαναν) οι παίκτες του Ζαρντίμ. To σίγουρο είναι ότι όποιος δεν ήξερε τη βαθμολογική θέση των δυο ομάδων σίγουρα δεν θα κατάλαβε τη διαφορά που τις χωρίζει σε όλα τα επίπεδα.

Ο Ολυμπιακός ήταν κακός και αυτό δεν χωράει αμφιβολία παρά την τεσσάρα που τελικά έγραψε το ταμπλό. Εξακολουθεί να παίζει με τη μύτη ψηλά, αλλά έχει τέτοια διαφορά από τους υπόλοιπους που 9 φορές στις δέκα βρίσκει τον τρόπο για να καθαρίζει τους αγώνες στην Ελλάδα. Φέτος είναι ο Γολιάθ με τον Δαβίδ (σήμερα ήταν η ΑΕΚ όπως έχει διαμορφωθεί αγωνιστικά φέτος) να ψάχνει στις άκρες του μύθου την πιθανότητα για να τον πετύχει με τη σφεντόνα του...