Πολλές οι λύσεις, δηλαδή μία (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Φίλοι του Παναθηναϊκού μου στέλνουν μηνύματα στην ηλεκτρονική μου διεύθυνση και με ρωτούν ποιος προπονητής θα ήταν κατάλληλος για να αναλάβει την τεχνική ηγεσία του Παναθηναϊκού. Οι περισσότεροι προτιμούν τον Ρότσα. Κάποιοι άλλοι δείχνουν έντονα προβληματισμένοι με την πιθανή έλευση του Μπάγεβιτς στον Παναθηναϊκό. Φοβούνται ότι θα διχάσει τον κόσμο και ότι αυτό θα έχει επιπτώσεις στην ομάδα. Αλλοι θεωρούν πολύ καλή λύση την επιστροφή του Αγγελου Αναστασιάδη στην ομάδα. Αλλοι πάλι θέλουν προπονητή από το εξωτερικό, με πρώτο στη λίστα τον Εκτορ Κούπερ, κατόπιν τον Γερμανό Ντάουμ και πάει λέγοντας.

Πρώτα απ' όλα, στον Παναθηναϊκό οφείλουν όλοι να ηρεμήσουν. Οπαδοί, διοικούντες, ποδοσφαιριστές, όλοι. Αν τους έβλεπε από κοντά ο Ισπανός σκηνοθέτης Πέδρο Αλμοδόβαρ, θα γύριζε την ταινία «Ποδοσφαιρική ομάδα στα πρόθυρα νευρικής κρίσης». Μετά πρέπει να σκεφτούν νηφάλια τι επιλογές έχουν και έπειτα αν με αυτές σώζουν τη χρονιά. Η περίπτωση, για παράδειγμα, του Αγγελου Αναστασιάδη ταυτίζεται με την άποψη αυτή που θέλει τον προπονητή γνώστη της ελληνικής πραγματικότητας. Σωστά. Από την άλλη, όμως, οφείλουν να σκεφτούν ότι την ομάδα αυτή την παραλαμβάνει ο Αναστασιάδης και ο κάθε Αναστασιάδης στο κουτί και χωρίς να την έχει διαλέξει. Μη μου πείτε ότι θα ήταν σωστό, αν δεν του αρέσει έτσι όπως είναι ο Παναθηναϊκός, να αρνηθεί την πρόταση που του έγινε, διότι κάτι τέτοιο δεν στέκει. Ποιος προπονητής -και μάλιστα Ελληνας- θα είχε επίσημη πρόταση από μια ομάδα του κύρους και του βεληνεκούς του ΠΑΟ και θα τον εμπόδιζε να την αναλάβει το γεγονός ότι το πρωτάθλημα βρίσκεται σε εξέλιξη; Κανείς, αν θέλει να είναι ειλικρινής με τον εαυτό του. Θα καθόταν μπροστά στον καθρέφτη και θα έκανε πρόβα τη φράση που θα έλεγε μόλις του έδιναν το χρίσμα. Να σας πω και τη φράση: «Οι καλοί στα δύσκολα φαίνονται». Ή το πιο σικ: «Οταν σε καλεί μια ομάδα σαν τον Παναθηναϊκό, είναι πολύ δύσκολο να αρνηθείς». Οσο και αν ακούγονται στερεότυπα τα λόγια αυτά, αποτελούν μέρος της περίφημης ελληνικής πραγματικότητας για την οποία συζητάμε. Ενας χαρακτήρας όμως σαν αυτόν του Αναστασιάδη, φύσει και θέσει ιδιόρρυθμος, θα ήταν μεγάλο ρίσκο στην προκειμένη περίπτωση. Αν σκοπεύει να το αναλάβει η διοίκηση, ας αναλάβει και τις ευθύνες. Δεύτερη όμως γκάφα την ίδια χρονιά δύσκολα χωνεύεται.

Αν, από την άλλη, ο Τζίγκερ πιστεύει ότι ο καταλληλότερος για την τεχνική ηγεσία του «τριφυλλιού» είναι ο Ντούσαν, τότε να τον φέρει. Αν θα διχάσει τον κόσμο ο Μπάγεβιτς, συγγνώμη, αλλά είναι κάτι που δεν πρέπει να απασχολεί τους διοικούντες την ομάδα, μια και η πρόσληψη θα είναι για το καλό του Παναθηναϊκού. Μια διοίκηση που έχει βούληση και πιστεύει σε κάτι, οφείλει μέχρι και να το επιβάλει. Πολύ φοβάμαι όμως ότι ούτε οι ίδιοι δεν είναι σίγουροι για την προτίμησή τους στο πρόσωπο του Σερβοέλληνα τεχνικού και από εκεί ξεκινούν οι όποιες αμφιβολίες. Εχουν καεί στον χυλό και λογικό είναι να φυσάνε και το γιαούρτι Δεν υπάρχει όμως καλύτερη λύση στον ορίζοντα από αυτή του Ντούσαν και αυτό οφείλω να το ομολογήσω, παρ' όλο που έχω γράψει ότι θεωρώ πισωγύρισμα και στασιμότητα οι ελληνικές ομάδες που θέλουν να κάνουν την υπέρβαση να κλωθογυρίζουν συνέχεια πίσω από τον ίδιο προπονητή σαν να μην υπάρχει άλλος στον κόσμο. Υπάρχει, όταν έχεις τη δυνατότητα να δεις μακριά... Φαίνεται όμως ότι οι ομάδες μας έχουν ποδοσφαιρική πρεσβυωπία, άρα καλύτερος είναι ο Ντούσαν...