Μπάζει η άμυνα νερά… (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Έπρεπε να γίνει κατακλυσμός, να πλημμυρίσει η Αθήνα, για να κερδίσει η ΑΕΚ. Να σκοράρει μάλιστα τρεις φορές, αν και τον αριθμό των τερμάτων που πέτυχε δεν τον θεωρώ καθόλου τυχαίο και θα αναφερθώ στη συνέχεια. Η «Ενωση» πάντως παιχνίδι με παιχνίδι βελτιώνεται. Βρίσκει συνοχή, ρυθμό, καλύπτει τις αδυναμίες της και διορθώνει τα λάθη της. Οπου και να γίνονται αυτά. Είτε στην άμυνα είτε στο κέντρο ή στην επίθεση. Για πρώτη φορά φέτος ο Λυμπερόπουλος έπαιξε τόσο κοντά στον Καπετάνο, ώστε να καταλάβουν επιτέλους ότι αυτοί οι δύο είναι συμπαίκτες στην ίδια ομάδα. Γιατί μέχρι τώρα μόνο αυτό δεν φαινόταν. Ανέβηκε λοιπόν ψηλά ο «Λύμπε», ακολούθησε τις φάσεις και σκόραρε δύο φορές. Τόσο απλά. Βέβαια η φαντασία και η ποιότητα από την ομάδα λείπουν. Τουλάχιστον ακόμη, για να μην κάνουμε σαν κάτι γεροντοπαλίκαρα λυκειάρχες που θέλουν να είναι με το ζόρι αυστηροί, αλλά θα έφτανα μέχρι του σημείου να σας παρακαλέσω γονυπετής να μου υποδείξετε μια ομάδα -από αυτές που συμμετέχουν στο ελληνικό πρωτάθλημα- με ποιότητα και φαντασία.

Ο Φερέρ δείχνει να πιστεύει στο δίδυμο Μόρα-Τσιρίλο. Καλά κάνει. Αυτή είναι και η διαφορά ανάμεσα στο «δίνω ευκαιρία» και «στο πιστεύω σε κάποιον». Ο Σάντος π.χ. στο πρώτο ήταν χουβαρντάς, στο δεύτερο… τσιγκούνης. Ο Φερέρ όχι. Τι γίνεται όμως με τον Ηρακλή; Την ομάδα-πρότυπο του περσινού πρωταθλήματος. Πολλοί ισχυρίζονται ότι η ομάδα του Κωφίδη και πέρυσι είχε ξεκινήσει άσχημα και στην πορεία εξέπληξε. Από απόψεως στατιστικής δικαιώνονται, αλλά μια που μιλάμε για αριθμούς, ας μείνουμε λίγο σε αυτούς.

Ο Ηρακλής στους τέσσερις αγώνες που έχει δώσει μέχρι στιγμής στο πρωτάθλημα δεν είναι μόνο ότι αγνοεί τι θα πει νίκη. Συμβαίνει και στις καλύτερες των οικογενειών. Το κυριότερο είναι ότι έχει φέρει μία μόνο ισοπαλία στην πρώτη αγωνιστική με τον Πανιώνιο και σε όλα τα υπόλοιπα ματς όχι μόνο έχει βρεθεί ηττημένος, αλλά έχει κόψει ταρίφα. Από τον ΠΑΟΚ δέχτηκε τρία γκολ, τα ίδια από τον ΟΦΗ, τα ίδια και χθες από την ΑΕΚ. Μοιάζει όλοι να έψαχναν τον Ηρακλή για να δείξουν ότι έχουν επιθετικούς ποιότητας. Και έτσι έγινε. Καμία ομάδα από αυτές που έπαιξαν μαζί του δεν επανέλαβε τον άθλο των τριών τερμάτων. Είμαστε μόλις στην τέταρτη αγωνιστική και η ομάδα έχει ήδη παθητικό εννέα τέρματα.

Ανησυχητικό φαινόμενο, αλλά δεν βλέπω τι μπορεί να γίνει. Κοίταζα την άμυνα. Αμπάρης, Σνάουτσνερ, Παπαζαχαρίας, Κατσαμπής και Μαυρογενίδης.

Αν ήταν φύλλα στο πόκερ, χωρίς υπερβολή δεν θα ήξερες ποιο να πρωτοαλλάξεις. Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση στο χθεσινό ματς ήταν η ευκολία με την οποία σκόραρε η ΑΕΚ. Στο πρώτο γκολ-παιδαριώδες λάθος, ο «Λύμπε» που το πετυχαίνει αρχίζει να πανηγυρίζει και στο τηλεοπτικό πλάνο δεν υπάρχει άλλος παίκτης του Ηρακλή εκτός από τον Αμπάρη. Στο δεύτερο, η μπαλιά γίνεται στο κέντρο της άμυνας του «Γηραιού» και ο «Λύμπε» ολομόναχος στρίβει, κοντρολάρει, σκοράρει μέχρι ο Κατσαμπής να πλησιάσει στην ασφαλή από τους διεθνείς κανονισμούς απόσταση των 12 μιλίων. Μια απ’ τα ίδια στο τρίτο γκολ. Πήγε ο Σέζαρ να κάνει το δύσκολο, χάθηκε η μπάλα, ήρθε ο Λάκης, ρώτησε αν ενοχλεί, δεν πήρε απάντηση και την έστειλε στα δίχτυα. Από τη μέση και πάνω ο «Γηραιός» μοιάζει άλλη ομάδα, που μαθαίνει τα νέα της υπόλοιπης από την τηλεόραση ή τις εφημερίδες. Αν δεν μπει μια γέφυρα και δεν συμμαζευτούν τα μετόπισθεν, βλέπω τον Κωφίδη να τραγουδά το «take walk on wild side» του Λου Ριντ σε διασκευή χέβι μέταλ.