Εγώ θα σου πω, ρε Χάβο, πότε θα κάνεις προπόνηση!

Η είδηση της αποχώρησης του Μάκη Χάβου από τη Βέροια με σόκαρε.

Όχι τόσο επειδή αυτή ήρθε μόλις δύο αγωνιστικές μετά την έναρξη της Superleague, άλλωστε στον φανταστικό της κόσμο έχω δει να συμβαίνουν και χειρότερα, αλλά κυρίως επειδή στα μάτια μου, όπως και σε αυτά της πλειονότητας των ποδοσφαιρόφιλων, η Βέροια της πρώτης αγωνιστικής, του ματς με τον Ολυμπιακό, ήταν η πιο ευχάριστη έκπληξη που έχω συναντήσει στις δύο πρώτες μέρες του νέου πρωταθλήματος.

Του Βασίλη Σαμπράκου

Και δεν επρόκειτο για μια καλή στιγμή, αφού όσοι την είχαν παρατηρήσει στα φιλικά παιχνίδια είχαν φτάσει στο συμπέρασμα ότι η εικόνα της τεκμηρίωνε τον ισχυρισμό ότι αυτό που είδαμε στην πρεμιέρα φανέρωνε τη δουλειά που έγινε το καλοκαίρι κι όχι μια έκλαμψη μιας μετρίως δουλεμένης ομάδας.

Τι συνέβη στη Βέροια; Τηρήθηκε το πατροπαράδοτο ελληνικό έθιμο: Ο μεγαλομέτοχος, που τα ξέρει όλα, δεν ανέχθηκε την δεύτερη σερί εντός έδρας ήττα. Κι ας ήταν η ομάδα του που κέρδισε το περισσότερο και μεγαλύτερο χειροκρότημα στην πρεμιέρα, όπου αδικήθηκε από τη διαιτησία.

Κι ας ήταν καλύτερη στο β’ ημίχρονο από τον τελευταίο αντίπαλό της, τον Πανιώνιο. Ο Γιώργος Αρβανιτίδης μπήκε στα αποδυτήρια για να εξηγήσει εκείνος στους ποδοσφαιριστές το όνειρο. Να τους κράξει, να τους ακυρώσει το ρεπό της επόμενης ημέρας, και να ακυρώσει τον προπονητή με τη συμπεριφορά και τον λόγο του.

Ένας πολύ μεγάλος αριθμός προπονητών ανέχεται αυτή τη συμπεριφορά. Ανέχεται ακραίες συμπεριφορές παραγόντων, ανέχεται τον υποβιβασμό σε κοινή θέα, μπροστά στα μάτια των ποδοσφαιριστών και των λοιπών μελών του ποδοσφαιρικού τμήματος. Σε απλά ελληνικά, ο Χάβος θα μπορούσε να κάνει τον κλασσικό τον μ… τον Έλληνα και να συνεχίσει. Μέχρι την επόμενη φορά που η ομάδα δεν θα έπαιρνε αποτέλεσμα και ο Αρβανιτίδης θα εμφανιζόταν είτε για να τον ακυρώσει, είτε για να τον διώξει.

Είναι όπως μου το έγραψε κάποιος στο twitter: «Πάει ο Χάβος. Τα μπάτζετ άλλαξαν, τα μυαλά θα αργήσουν…». Κι είναι και πώς θέλει η ίδια η κοινωνία του ποδοσφαίρου να λειτουργήσει. Διότι τώρα που έφυγε ο Χάβος, ο Αρβανιτίδης δεν θα δυσκολευτεί να βρει Έλληνα προπονητή. Κι ας ξέρει όλη η προπονητική Ελλάδα τον λόγο της απόφασης του Χάβου να αποχωρήσει.

Οι Αρβανιτίδηδες αυτού του ποδοσφαίρου, του ελληνικού, θα βρίσκουν πάντοτε προπονητές της φάπας, αναλώσιμους προπονητές που θα μπορούν να αλλάζουν σαν πουκάμισα, προπονητές στους οποίους θα μπορούν να συμπεριφέρονται όπως θέλουν. Κι εμείς θα συνεχίσουμε να περιμένουμε από αυτές τις ομάδες πρόοδο, ποδοσφαιρική ανάπτυξη, παραγωγή και ανάδειξη ποδοσφαιριστών κι ένα σωρό άλλες προσδοκίες. Διότι συνεχίζουμε να ζούμε με την ψευδαίσθηση ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο, δηλαδή οι επιχειρηματίες και η διοίκησή του, θέλει να αλλάξει. Αμ δε…

Follow @vsambrakos