Τι ζητάω, τι ζητάω… (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Τα πράγματα για την Εθνική μας στο ποδόσφαιρο είναι απλά με βάση την εικόνα που έχουμε από την πρώτη αγωνιστική του ομίλου. Θα πρέπει να βάλει από κάτω μία από τις Βοσνία και Τουρκία, αν θέλει να συνεχίσει στην τελική φάση της διοργάνωσης. Αν δεχθούμε ότι φαβορί στον όμιλο είναι η Νορβηγία, με κάθε επιφύλαξη, αφού κατά τη διάρκεια των παιχνιδιών πολλά μπορούν να αλλάξουν και θα αλλάξουν, τότε τρεις ομάδες μαζί με τη δικιά μας θα παλέψουν για τη μία προνομιούχα θέση που μένει κενή. Αλλες υποψήφιες, αν δεν γίνουν δραματικές αλλαγές, δεν βλέπω. Η Νορβηγία μπήκε φουριόζα και νίκησε εκτός έδρας την Ουγγαρία εύκολα με σκορ 4-1. Εχοντας δει φάσεις από το παιχνίδι, ειλικρινά δεν είμαι σε θέση να αντιληφθώ ότι είναι ικανή να μας απειλήσει η ομάδα του Ούγγρων. Η εικόνα της ήταν το λιγότερο τραγική. Καλύτερα κωμικοτραγική, με τον τερματοφύλακα των Μαγυάρων να παίζει με δανεική φόρμα τέσσερα νούμερα μεγαλύτερη από αυτή που φοράει κανονικά. Σίγουρα τα γκολ που δέχθηκε ο φουκαράς ο Κάραλικ, έτσι τον λένε, τα δέχθηκε επειδή δεν ήταν συγκεντρωμένος. Θα περίμενε από στιγμή σε στιγμή να φανεί στο γήπεδο αυτός που του δάνεισε τη φόρμα για να του τη ζητήσει πίσω. Αντε μετά να βγάλεις το υπόλοιπο ματς ξεβράκωτος. Δικαιολογημένα, λοιπόν, δεν είχε μυαλό για μπάλα.

Η Μάλτα έπαιζε με τη Βοσνία. Εφαγε 5 γκολ, έβαλε 2 και πανηγύριζε μέχρι το ξημέρωμα που επιτέλους κατάφερε να σκοράρει δύο φορές. Τη Μολδαβία την είδαμε. Για να κάνει μια επίθεση έπρεπε να συγκληθεί υπουργικό συμβούλιο, να πάρεις δύο υπογραφές από τους επικεφαλής και μετά σφραγίδα από το πρωτόκολλο. Εμείς ήταν που παίζαμε ανορθόδοξα και κοντέψαμε να κάνουμε το ματς ντέρμπι. Δικαιολογίες σ' αυτόν τον όμιλο συνεπώς δεν υπάρχουν. Τη Μολδαβία -κουτσά στραβά- την περάσαμε. Αν τώρα στη συνέχεια καταφέρουμε -γιατί περί κατορθώματος θα πρόκειται- να μην κερδίσουμε μέσα έξω Ουγγαρία και Μάλτα, τότε θα είναι ντροπή να μιλάμε για πρόκριση. Για να καταφέρουμε, όμως, να πάρουμε βαθμούς με Βοσνία, Τουρκία και Νορβηγία θα πρέπει να παίξουμε και λίγη μπάλα. Αλλιώς δεν βλέπω πώς μπορούμε να καθαρίσουμε. Και όταν μιλάω για μπάλα, εννοώ να βρούμε τρόπους ανάπτυξης και ότι θα πατήσουμε με αξιώσεις την αντίπαλη περιοχή. Αν πορευτούμε με το γνωστό ρεχαγκελικό δόγμα «περίμενε να δούμε και βλέπουμε», πολύ φοβάμαι ότι αυτή τη φορά το άστρο μας θα σβήσει γρήγορα. Το «βοήθα, Παναγιά μου, και μη χειρότερα» το δοκιμάσαμε στα προκριματικά του Μουντιάλ και βρεθήκαμε να ξυπνάμε απότομα, την ίδια ώρα που κάναμε όνειρα για Γερμανίες και άλλα απίθανα. Καιρός να δοκιμάσουμε και κάτι άλλο. Να βγούμε μπροστά, να πρεσάρουμε ψηλά, να τρέξουμε, να δημιουργήσουμε έναν-δυο αξιόλογους συνδυασμούς. Αυτό, το ότι μας ενδιαφέρουν μόνο οι βαθμοί, είναι δίκοπο μαχαίρι. Και είναι η καραμέλα που συνήθως πιπιλούν οι ομάδες που δεν είναι ικανές να παρουσιάσουν κάτι το αξιόλογο στα μέτρα των δυνατοτήτων τους. Δεν περιμένω κάτι εξαιρετικό από την Εθνική μας. Με φόβο πλέον το αξιώνουμε από εθνικές που μας έκαναν να αγαπήσουμε το ποδόσφαιρο, αλλά π.χ. 0-0 με τη Βοσνία εκτός έδρας με μισή φάση αξιόλογη από μεριάς μας δεν θέλω να δω. Δεν το αντέχω άλλο αυτό το μαρτύριο…