Ένα καλό μάθημα για όλους (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Τα πρώτα 45 λεπτά τα πετάξαμε στη χωματερή. Μια Εθνική χωρίς προσανατολισμό έψαχνε με αυτοσχεδιασμούς να βρει τρόπους να απειλήσει τους Μολδαβούς. Η εικόνα θύμιζε ομάδα που για πρώτη φορά αγωνίζεται με αυτή τη σύνθεση. Ο ένας έψαχνε τον άλλον και όλοι μαζί πώς θα φτάσουν στην αντίπαλη εστία. Το καταφέραμε για πρώτη φορά στο... 38ο λεπτό και αυτό τα λέει όλα.

Στην αρχή ο Κατσουράνης προσπάθησε να φτιάξει παιχνίδι, μετά ο Καραγκούνης, κρυφός κυνηγός πίσω από τον Χαριστέα ο Ζαγοράκης, ήταν μερικά από τα απίθανα των πρώτων 45 λεπτών. Ούτε το πέναλτι δώρο ήμασταν άξιοι να κάνουμε γκολ, να προηγηθούμε, να αποβάλουμε τουλάχιστον το άγχος. Η φάση κάπου στο 30ό λεπτό θύμισε ομάδα ερασιτεχνικού πρωταθλήματος. Οι Μολδαβοί κέρδισαν φάουλ έξω από την περιοχή μας, ο Νικοπολίδης φώναζε για τείχος και οι παίκτες μας δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν για το ποιος θα κάτσει μπροστά από την μπάλα. Δεν μαρκάραμε ψηλά, δεν πρεσάραμε, ερχόμασταν δεύτεροι στις διεκδικήσεις, σύνολο ένα μεγάλο τίποτα.

Στο δεύτερο ημίχρονο ο Ρεχάγκελ έκανε δυο αλλαγές. Μέσα οι Λυμπερόπουλος και Σαλπιγγίδης, έξω Χαριστέας και Ζαγοράκης. Η λογική επέβαλλε να ξεκινήσουμε με αυτούς στην αρχική ενδεκάδα, αλλά ο Γερμανός ξέρει καλύτερα.
Η ομάδα συμμαζεύτηκε, απέκτησε την ορθολογική ανάπτυξη που στερήθηκε στο πρώτο μέρος και η λογική συνέχεια ήταν να έρθει το πολύτιμο γκολ. Ηρθε στο 78ο λεπτό από τον Λυμπερόπουλο, πήραμε τους πρώτους τρεις βαθμούς και... καλή αρχή. Πιστεύω το ματς αυτό να ήταν ένα καλό μάθημα για όλους και για το τι πρόκειται να επακολουθήσει. Το 1-0 ή το μισό-μηδέν που κυνηγάμε σε κάθε ματς πάντως με τέτοιες εμφανίσεις αμφιβάλλω αν θα μας κάθεται πάντα...