Στο τερέν η ΑΕΚ παλεύει, στα Σπάτα δεν παλεύεται…

Είναι συμπαθητικό, αναζωογονητικό, πολύ λιγότερο μίζερο συγκριτικά με την εκκίνησή του, έως που τείνει να εξελιχθεί και σε αγαπησιάρικο αυτό που συμβαίνει αγωνιστικά στην ΑΕΚ.

Το διαπιστώνει κανείς μέσα από τις αντιδράσεις ουδέτερων και «αντιπάλων» που παρακολουθούν την πορεία της στα φιλικά παιχνίδια.

Το συμπαθούν αυτό που βλέπουν και δεν είναι η ασφάλεια που πηγάζει από τη σκέψη ότι αυτή η ΑΕΚ θα είναι ακίνδυνη, είναι κυρίως η αίσθηση football manager που δημιουργεί στους ποδοσφαιρόφιλους με τα πειράματά της, τώρα που αναγκάστηκε να βάλει μέσα στο τερέν πολλά ανώνυμα πιτσιρίκια που έχουν τον ενθουσιασμό και τη δίψα να γίνουν επώνυμα.

Του Βασίλη Σαμπράκου

Έχει πολύ δίκιο ο Βαγγέλης Βλάχος που επαναλαμβάνει, με ανησυχία που φτάνει τα όρια της απελπισίας, ότι χρειάζεται να προστεθεί ποιότητα και εμπειρία σε αυτό το ρόστερ ώστε να μην καούν τα νιάτα και να υποστηριχθούν επαρκώς για να αναδειχθούν. Είναι αναγκαία συνθήκη για την αγωνιστική «επιβίωση» της ΑΕΚ να προστεθούν σε αυτόν τον κορμό 3-4 ποδοσφαιριστές με παραστάσεις (τουλάχιστον) Superleague. Δίχως έμπειρους, ικανούς να «ηγηθούν», αυτό το ταλέντο μπορεί να πάει χαμένο, ή και - πολύ χειρότερα - να «καεί».

Δυστυχώς όμως για την ΑΕΚ όλο αυτό, που είναι μεγάλο πρόβλημα, δεν είναι το πιο σοβαρό. Δυστυχώς για τον Βλάχο, ο προπονητής δεν ξοδεύει σήμερα την ενέργειά του πάνω στη σκέψη σχετικά με το πώς θα αναδείξει και θα εξελίξει τον Γροντή, τον Καλογέρη, τον Παπαδημητρίου, τον Νικολιά, τον Αρκούδα, τον Τσαμουρλίδη, όλες αυτές τις συμπαθητικές και προσγειωμένες, τουλάχιστον για την ώρα, φατσούλες που ξέρουν μπάλα και δείχνουν να έχουν συνείδηση της ευκαιρίας και κότσια για να την εκμεταλλευτούν.

Το μεγάλο πρόβλημα του Βλάχου είναι ότι την ώρα που η ΑΕΚ έδινε ένα αγωνιστικό τεστ με τη Ρέξαμ εκείνος έπρεπε να ρωτά ποιος πλακώνεται με ποιον στα Σπάτα, ποιος θα κάνει κουμάντο και, κυρίως αυτό, αν η ΠΑΕ θα καταφέρει να «κλειδώσει» τη συμμετοχή της στην Superleague.

Το γράφω όπως μου το έγραψε κάποιος με εμπειρία διοίκησης της ΠΑΕ προ δεκαπενταετίας: Έχουν κατασπαραχθεί οι σάρκες της ΑΕΚ και τώρα γίνεται τσαμπουκάς για τα κόκκαλα. Είναι αδιανόητο να μην αντιλαμβάνονται όλοι αυτοί που βρέθηκαν στα Σπάτα για τη συνέλευση ότι τσακώνονται για το τιμόνι την ώρα που το πλοίο βυθίζεται. Κι είναι το ίδιο αδιανόητο να μην αντιλαμβάνονται ότι όλο αυτό απωθεί και τους τελευταίους believers, τους εναπομείναντες πιστούς, αυτούς που μπορούν και έχουν για να στηρίξουν, να υποστηρίξουν τη σημερινή απέλπιδα προσπάθεια.

Είναι ιστορικό κρίμα για την ΑΕΚ που όλοι αυτοί δεν αντιλαμβάνονται ότι θα έπρεπε πρώτα να αφοσιωθούν στην επιβίωση, τη διάσωση της ΠΑΕ και μετά, αν τους μείνει χρόνος και ενέργεια, να συνεχίσουν τον τσαμπουκά για την επικράτηση. Κι είναι πολύ σκληρός ο τρόπος που θα το διαπιστώσουν όταν θα βρουν μυαλό για να αντιληφθούν αυτό που συμβαίνει. Ο απογοητευμένος κόσμος έχει φύγει από την εποχή που της γύριζε, της ΑΕΚ, την πλάτη. Τώρα έχει φτάσει να μη θέλει να ακούει για αυτήν.

Πώς θα αλλάξει αυτό; Μόνο αν, εκτός από την πραγματική ζωή του κόσμου, γίνει πιο ελπιδοφόρα η ζωή της ΑΕΚ, δηλαδή αν αυτά τα πιτσιρίκια δημιουργήσουν ένα μικρό θαύμα, μια ομάδα που θα την αγαπήσει ο κόσμος και θα αποφασίσει να τη στηρίξει με την παρουσία και το εισιτήριό του ξεπερνώντας το ξενέρωμα και την αποστροφή που του έχει δημιουργήσει η σημερινή εικόνα της ΠΑΕ.

ΥΓ. Θα είναι πολύ κρίμα για τον Θωμά Μαύρο, έναν άνθρωπο που δεν φέρει ίχνος ευθύνης για το σημερινό κατάντημα της ΠΑΕ, να χρεωθεί μέρος της ευθύνης για την διάλυσή της, ή να φτάσει να νιώσει ότι δεν έχει το έρεισμα που είχε χάρη στα όσα έκανε για την ΑΕΚ τον καιρό που φορούσε τη φανέλα της. Μεγάλο κρίμα για έναν άνθρωπο ταυτισμένο με την ΑΕΚ, που έχει τόσο καθαρή πρόθεση να τη βοηθήσει να ζήσει και να αναγεννηθεί κι όχι να αργοπεθάνει.

Follow @vsambrakos