Ντέμη, χρωστάς μια εξήγηση… (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Οταν επιλέγεις από μόνος σου κάτι –γιατί αυτό επιβάλλουν η φιλοσοφία σου και οι αρχές σου–, το κάνεις μέχρι τέλους. Λίγη από αλήθεια δεν υπάρχει, όπως λίγη από γιουβέτσι. Οπως δεν υπάρχει και ολίγον έγκυος. Ο Ντέμης αποφάσισε από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε να διοικήσει την ΑΕΚ να μιλάει ανοιχτά για όλα. Για τον προπονητή, για τους παίκτες, για το γήπεδο, για τα επιχειρηματικά σχέδια της διοίκησης, για το μπάτζετ, για τους στόχους. Ηταν ο πρώτος και ο τελευταίος, αν δεν κάνω λάθος, που παρουσίασε και συνεχίζει να παρουσιάζει τα οικονομικά στοιχεία της ΠΑΕ. Ετσι, για να γνωρίζει ο κάθε ενδιαφερόμενος αλλά και ο κάθε οπαδός –και αυτό είναι το σωστό– πού πάνε τα λεφτά του συλλόγου. Οι φίλαθλοι, εξάλλου, δεν είναι μόνο για να χτυπάνε κάρτα κάθε φορά που έχει παιχνίδι η ομάδα τους. Δίνουν και αυτοί λεφτά –αρκετοί όχι από το περίσσευμά τους– και λογικό είναι (για να μην πω επιβάλλεται) να ξέρουν πού διάολο πάνε αυτά.

Αυτά, βέβαια, για την Ελλάδα ήταν ψιλά γράμματα, αφού ο πρόεδρος για πολλά χρόνια ήταν σαν το σουβλάκι σε υπαίθρια καντίνα. Οσο πιο βρόμικο, τόσο καλύτερο. Αν, μάλιστα, έριχνε και κανένα χαστούκι σε κανέναν γκρινιάρη, προτού προλάβουν και τον διπλώσουν οι μπράβοι του σαν σεζλόνγκ στην παραλία, τότε θα αποδεικνυόμασταν τρελοί, αν δεν πιστεύαμε ότι, σε επίπεδο κορυφής, δεν είμαστε σε καλό δρόμο και ας μην ξέραμε από πού τα βρίσκει τα ρημάδια τα τούβλα και τα χώνει. Αν, μάλιστα, είχε την άνεση η προεδράρα να τραβήξει πιστόλι, τότε έναν τίτλο σίγουρα τον είχαμε στο τσεπάκι μας. Μπορεί και νταμπλ.

Ολα αυτά πέρασαν ή σχεδόν αποτελούν παρελθόν. Σε καμία περίπτωση μακρινό. Σε αυτό συνέβαλε οπωσδήποτε και ο Ντέμης, που μπήκε στον χώρο με νέο ύφος (και καθόλου υφάκι), συνοδευόμενο από νέο ήθος. Πάλεψε με παγιωμένες νοοτροπίες και εθιμικούς κανόνες ετών, συγκρούστηκε με πολλούς και για πολλά, όπως ήταν φυσικό, αλλά δεν τα πήγε άσχημα. Αν το πολύ το «Κύριε, ελέησον» το βαριέται και ο παπάς, το πολύ το παραμύθι το βαριέται και ο πιτσιρικάς. Ιδιαίτερα όταν έχει μεγαλώσει και ο παραμυθάς του δεν έχει αντιληφθεί ότι μιλάει πλέον σε ενήλικο.

Αυτό συνέβη, εν πολλοίς, και στο ποδόσφαιρό μας. Δεν περάσαμε με τρόπο θεσμικό στη νέα εποχή. Κάθε άλλο! Μας πρόλαβαν οι εξελίξεις και αναγκαστικά το γυρίσαμε. Η αισθητική του φιλάθλου άλλαξε, όπως και οι παραστάσεις του άλλωστε, αφού ο κόσμος πλέον χωράει όλος σε ένα τηλεκοντρόλ και έτσι το απόστημα έσπασε χωρίς επέμβαση γιατρού.

Ο Ντέμης, όμως, και ο κάθε Ντέμης οφείλει αυτό το «νέο» να το κάνει θεσμό και όχι μόδα, στην οποία ταίριαξε η αισθητική του. Μόνον έτσι θα το προστατεύσει. Γι' αυτό πρέπει να βγει και να πει τι συνέβη και παραιτήθηκε ο γενικός διευθυντής της ΠΑΕ ΑΕΚ και ένας εκ των στενών συνεργατών του στον δύσκολο δρόμο που διάλεξε. Θα έπρεπε ήδη να το έχει κάνει. Οι ανακοινώσεις ούτε φτάνουν ούτε ταιριάζουν στις ανοικτές και χωρίς σκιές επιλογές μιας διοίκησης. Αν θέλουμε πραγματικά να μιλάμε για μια νέα μέρα στην ΑΕΚ και αποκοπή από το αμαρτωλό παρελθόν, οφείλουμε να ενημερώνουμε τον κόσμο. Αν όχι, το λερώσαμε το πουκάμισο και κρίμα, γιατί ήταν καινούργιο.