Βυθίστε τον Νέρι... (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Σαν λαός λατρεύουμε την υπερβολή και τον υπερθετικό βαθμό. Θα μπορούσαμε κάλλιστα όλοι να ήμασταν κυνηγοί ή ψαράδες. Δεν μας ενδιαφέρει τόσο το ίδιο το θέμα όσο πώς θα το παρουσιάσουμε, μεγαλώνοντας τις διαστάσεις του. Ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου, όταν πριν από χρόνια στη Βουλή απαιτούσε από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να «βυθίσει το Χόρα», το τουρκικό πλοίο που διερευνούσε την ύπαρξη πετρελαίου στα χωρικά μας ύδατα, γνώριζε πολύ καλά γιατί το έκανε. Ήξερε ότι μιλάει κατευθείαν στην ιδιοσυγκρασία του Έλληνα. Μια υπερβολή, εν είδει παλικαριάς, χρειαζόταν την εποχή εκείνη ο Ρωμιός, μια υπερβολή που κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα αν ο Ανδρέας όντας πρωθυπουργός θα είχε τη δυνατότητα να τη μετουσιώσει σε πράξη. Η μετέπειτα πορεία του Κινήματός του μάλλον για το αντίθετο μας προϊδεάζει. Αλλά αυτό που μετρούσε εκείνη τη στιγμή ήταν η μεγάλη κουβέντα που θα εξέφραζε την πλειοψηφία των Ελλήνων. Τι καλύτερο λοιπόν από μια υπερβολή και μάλιστα από το στόμα ενός πολιτικού που γνώριζε όσο κανείς άλλος τη διαφορά ανάμεσα στο τι θέλει και τι πιστεύει πραγματικά ο μέσος Έλληνας.

Βάλτε έναν φίλο σας να σας διηγηθεί μια ιστορία. Μια ιστορία καθημερινή, που του έκανε εντύπωση. Ανεξάρτητα αν ο ήρωας ή ο πρωταγωνιστής είναι γυναίκα, άλλος φίλος, ποδοσφαιρικός αγώνας, εκείνο που σίγουρα θα διαπιστώσετε, αν την ακούσετε με προσοχή, είναι ότι η χρήση του υπερθετικού βαθμού θα ξεπεράσει τα επιτρεπτά όρια. Μετά το ματς στη Νέα Σμύρνη, και με αφορμή την πολύ καλή εμφάνιση του Καστίγιο, ξεκίνησε μία πρόταση-συζήτηση για το πόσο χρήσιμο θα ήταν ο παίκτης αυτός να κληθεί στην Εθνική, αφού πρώτα αποκτήσει την ελληνική υπηκοότητα. Το τι έχω ακούσει και διαβάσει από τότε δεν λέγεται. Ερχονται οι Ουρουγουανοί να μας πάρουν την Εθνική. Ξεκίνησαν άλλοι κολυμπώντας, άλλοι με σχεδίες, άλλοι με αερόστατα. Το βρόμισαν και σε άλλους Λατίνους και θα πλακώσουν κι αυτοί. Τι θα γίνουν τα παιδιά μας; Σιγά σιγά θα φορέσουν και οι Αλβανοί τη φανέλα με το εθνόσημο; Για Τούρκους δεν συζητάμε.

Το πιο σοβαρό ερώτημα βρίσκω ότι είναι αυτό που έχει να κάνει με τους Ελληνες παίκτες. Με τα παιδιά μας. Η απάντηση είναι απλή. Αν αξίζουν, θα παίξουν. Οπως καλή ώρα τώρα. Αν είχαμε δέκα, πέντε, δύο σαν τον Καστίγιο, Ελληνες, Ελληνάρες, ποιος θα συζητούσε την περίπτωση να παίξει ο Νέρι; Αλλά δεν έχουμε ούτε έναν. Δεν είναι μόνο θέμα ανάγκης, αλλά κι αυτό είναι σημαντικό. Ας μου πει κάποιος, με βάση την ποδοσφαιρική αξία του Καστίγιο, ποιου Ελληνα παίκτη θα κλέψει τη θέση. Στο κάτω κάτω της γραφής, ο νομοθέτης που θέσπισε τους νόμους Ελληνας ήταν και αυτός, εκτός αν έχουμε ενστάσεις και γι' αυτό, και ο νόμος καλύπτει τον Καστίγιο στο θέμα ελληνική υπηκοότητα. Οπως τον καλύπτει και ο νέος κανονισμός της ΟΥΕΦΑ, που αναφέρει ότι γηγενής θεωρείται ο ποδοσφαιριστής, ο οποίος σε ηλικία 16-19 ετών έχει παίξει δύο χρόνια στο πρωτάθλημα της χώρας, στην οποία διαμένει.

Οπότε, για το καλό της Εθνικής και του ποδοσφαίρου μας, ας τελειώνουμε γρήγορα με αυτή την υπόθεση, αφήνοντας στην άκρη τους όποιους γραφικούς προβληματισμούς. Γιατί, αν συνεχίσουμε τη συζήτηση, θα την ολοκληρώσουμε όταν ο Νέρι δεν θα μπορεί όχι μπάλα να παίζει αλλά ούτε βόλτα στην Πειραϊκή να κάνει μόνος του, την ίδια ώρα που Ντέκο και Καμορανέζι θα δείχνουν στα εγγονάκια τους φωτογραφίες με τα κατορθώματά τους στις εθνικές Πορτογαλίας και Ιταλίας.