Γιατί εύχομαι να το σηκώσει η Ιταλία

Δυο λόγια προτού ολοκληρωθεί το τουρνουά και πέσουμε στην μετά Euro12 κατάθλιψη, η οποία τούτη τη φορά μπορεί να μας πλήξει περισσότερο από ποτέ στη σύγχρονη ελληνική ιστορία.

Ήταν υπέροχα που είχαμε τόσο πολύ ποδόσφαιρο στη ζωή μας τον τελευταίο μήνα. Ήταν μια διέξοδος, ένα τηλεοπτικό παράθυρο που έφερνε καθαρό αέρα στην τοξική καθημερινή ζωή μας, που είναι πλημμυρισμένη από δυσκολίες πρωτόγνωρες και από κακά ή ανησυχητικά μαντάτα. Μακάρι να κρατούσε μέχρι τον Σεπτέμβριο το Euro, για να κρατά το μυαλό απασχολημένο και να προσφέρει στον κόσμο την δωρεάν ψυχαγωγία που τόσο έχει ανάγκη. Οι τηλεοράσεις που δεν είναι συνδεδεμένες με κουτιά τώρα θα κλείσουν, πιθανόν να βγουν κι από την πρίζα. Διότι η τηλεόραση δεν βλέπεται.

Ήταν υπέροχο αυτό που έκανε η Εθνική μας. Για πρώτη φορά στη διάρκεια των τελευταίων δυο ετών βγάλαμε τα ρούχα των παρακατιανων, των φτωχών και φοβισμένων Ελλήνων και ντυθήκαμε πρωταγωνιστές, έστω για λίγες μέρες, έστω για μια αθλητική διοργάνωση.

Είναι απογοητευτική η διαπίστωση ότι τώρα το ποδόσφαιρο ξαναζεί στη φτώχια και καταγράφει στα ρεπορτάζ του μόνο ιστορίες ποδοσφαιριστών που μεταναστεύουν κι όχι ιστορίες παικτών που διακρίθηκαν στο Euro και γίνονται σήμερα πρωταγωνιστές ελληνικών μεταγραφικων σεναρίων. Κι επειδή έτσι θα ζούμε στο εξής, ώρα επιτέλους να εκτιμήσουμε την Εθνική ομάδα για τον άθλο της παρουσίας της στους οκτώ της Ευρώπης. Έρχεται απο το πρωτάθλημα που οι ομάδες δεν πληρώνουν το νερό και το τηλέφωνο.

Είναι ενθαρρυντικό που τα νέα παιδιά του ελληνικού ποδοφαιρου, της Εθνικής ομάδας, γίνονται πρωταγωνιστές σε ευρωπαϊκά μεταγραφικά σενάρια. Διότι δίνουν κουραγιο αυτές οι ιστορίες στα νέα παιδιά που προσπαθούν να κάνουν πρωταθλητισμό στη μπάλα με την ελπίδα αυτή να γίνει το διαβατήριο τους για μια καλύτερη ζωή. Θα βγει οφελημένο το ελληνικό ποδόσφαιρο απο αυτή τη διαδικασία, έστω κι αν αργήσει να γίνει ορατό το όφελος.

Θέλω πολύ να δω την Ιταλία της κρίσης, της διαφθοράς του ποδοσφαίρου, του ξεθωριασμενου πρωταθλήματος να σηκώνει το τρόπαιο. Διότι δεν είναι μόνο ότι αξίζει στον μέγα Πιρλο, αλλά είναι, κυρίως, ότι θα δώσει κουραγιο αυτή η επιτυχία σε όλες τις χώρες που βράζουν, οικονομικά, κοινωνικά και ποδοσφαιρικά στο ίδιο καζάνι με την Ιταλία. Ναι, και η Ισπανία έχει προβλήματα, αλλά το προηγμένο ποδόσφαιρο, η Ρεάλ και η Μπαρτσελόνα εκπεμπουν άλλο μήνυμα, που δεν είναι ταιριαστό με την κατάσταση του ελληνικού ποδοσφαίρου. Forza Italia!