Μετά από 13 χρόνια άκρως επιτυχημένης διαδρομής, Παναθηναϊκός και Ζέλικο Ομπράντοβιτς… χωρίζουν.
Από εδώ και στο εξής οι «πράσινοι» θα πρέπει να μάθουν να ζουν χωρίς τον «Ζοτς» αλλά πριν μπει κανείς σε αυτήν την διαδικασία σκέψης, καλό θα ήταν να θυμηθεί την ένδοξη πορεία του Σέρβου κορυφαίου Ευρωπαίου προπονητή, στον πάγκο του τριφυλλιού.
Το sport-fm.gr συγκεντρώνει τις μεγάλες του στιγμές και σας τις παρουσιάζει, για να συνειδητοποιήσετε και εσείς ότι είναι πάρα μα πάρα πολλές.
Δείτε επίσης φωτοαφιέρωμα με τις... αμέτρητες κούπες τους "Ζοτς".
Η άφιξη του «Ζοτς»
Το καλοκαίρι του 1999, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς ανακοινώνεται από την ΚΑΕ Παναθηναϊκός. Έχοντας ήδη στο παλμαρέ του ένα…σωρό επιτυχίες, όπως την κατάκτηση της Ευρωλίγκας με την Παρτιζάν το 1992, με την Μπανταλόνα δύο χρόνια αργότερα και… κολλητά με την Ρεάλ Μαδρίτης το 1995, οι προσδοκίες που τον συνόδευαν ήταν μεγάλες. Ωστόσο, κανένας στον Παναθηναϊκό δεν περίμενε ότι η εκείνη η μέρα θα σηματοδοτούσε μία νέα, «χρυσή» εποχή για την ομάδα.
Άγνωστη λέξη η πίστωση χρόνου
Ο Ομπράντοβιτς δεν είναι από τους προπονητές που ζητάνε πίστωση χρόνου και υπομονή. Θέλει την… επιτυχία άμεσα και ξέρει να την κατακτά. Το απέδειξε με το «καλημέρα» στον Παναθηναϊκό τον οποίο οδήγησε στην κατάκτηση της Ευρωλίγκας το 2000. «Χτίζοντας» την ομάδα πάνω στον απόλυτο ηγέτη της, Ντέγιαν Μποντιρόγκα, την μετέτρεψε πολύ γρήγορα σε μία μηχανή του μπάσκετ. Λάτρης της άμυνας, όπως όλοι οι μεγάλοι προπονητές, δίδαξε στο ευρωπαϊκό μπασκετικό κοινό, πώς πρέπει να παίζεται στο σύγχρονο μπάσκετ αυτή.
Στο Final 4 της Θεσσαλονίκης, ο Παναθηναϊκός έφτασε στην κορυφή. Νίκησε στον τελικό την Μακάμπι Τελ Αβίβ με σκορ 73-67 και επί της ουσίας άλλαξε επίπεδο την ελληνική ομάδα. Επιπλέον, στην Ελλάδα, η ομάδα του «Ζοτς» είχε ήδη πάρει τα ηνία του πρωταθλήματος από τον Ολυμπιακό και πλέον έδειχνε ικανή να «χτίσει» την αυτοκρατορία της.
Σαν… μηχανή επιτυχιών
Ο Ομπράντοβιτς έβαλε πολύ γρήγορα την «σφραγίδα» του στην ομάδα του Παναθηναϊκού. Από την πρώτη του σεζόν στον πάγκο της ομάδας, αντιλαμβανόταν κανείς ότι ήταν ο απόλυτος «άρχοντας» στο παρκέ και στα αποδυτήρια. Πειθαρχία, μπάσκετ σε άμυνα και επίθεση που στηριζόταν στο ομαδικό πνεύμα, χωρίς όμως να λείπουν και οι «ηγέτες» από την ομάδα.
Οι αδερφοί Γιαννακόπουλοι δεν τον έμαθαν στα… «όχι»! Ό, τι και να ζητούσε ο Σέρβος τεχνικός για να ενισχύσει την ομάδα, σχεδόν πάντα το είχε… Μεγάλα ονόματα του ευρωπαϊκού μπάσκετ φόρεσαν την πράσινη φανέλα, με μία σημαντική προϋπόθεση να υπάρχει για όλους σαν έξτρα όρος στην συμφωνία. Υπό τις οδηγίες του «Ζοτς» ήταν υποχρεωμένοι να βάζουν το «εγώ» κάτω από το «εμείς». Αυτό ήταν μία από τις βασικές αρχές της ομάδας που έφτιαξε ο Ομπράντοβιτς.
Λάτρης της λογικής: «κρατάω ένα κορμό και κάνω λίγες προσθαφαιρέσεις προκειμένου να γίνουμε ακόμα καλύτεροι», δεν μπήκε ποτέ στην διαδικασία «ξηλώματος» ενός ρόστερ. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι και οι επιτυχίες που έρχονταν δεν τον… άφηναν να κάνει κάτι τέτοιο.
Το 2002 στην Μπολόνια, ο Παναθηναϊκός του Ομπράντοβιτς πήρε μία από τις πιο… αντρικές Ευρωλίγκες όλων των εποχών. Μέσα στο «σπίτι» της πανίσχυρης Κίντερ που είχε στο ρόστερ της παίκτες σαν τον Τζινόμπιλι, τον Άντερσεν, τον Σμόντις, τον Γιάριτς και τον Ριγκοντό, πάτησε πάνω στον τίτλο του αουτσάιντερ που του έδιναν όλοι και έφτασαν στον θρίαμβο, παίρνοντας την προπονητική ταυτότητα του Ετόρε Μεσίνα.
Η συνέχεια πλέον, σε Ελλάδα και Ευρώπη ήταν για τον Παναθηναϊκό η «θωράκιση» μίας νέας μπασκετικής υπερδύναμης. Κάθε κούπα, όπως αυτή του 2007 στην Αθήνα κόντρα στην ΤΣΣΚΑ του Παπαλουκά ή όπως εκείνη του 2009 στο Βερολίνο, απέναντι ξανά στην ρωσική ομάδα και τέλος η Ευρωλίγκα του 2011 στην Βαρκελώνη με αντίπαλο την Μακάμπι Τελ Αβίβ, «γιγάντωναν» την ομάδα και σταδιακά την μετέτρεψαν στην μεγαλύτερη ευρωπαϊκή μπασκετική δύναμη των τελευταίων 15 χρόνων.
Όσο για τον ίδιο, είχε ήδη φτάσει στην συνείδηση όλου του κόσμου, να θεωρείται ο κορυφαίος… Εκείνος που δημιούργησε κόμπλεξ σε όσους κάθονταν στον απέναντι πάγκο. Ακόμα και αν ήταν πραγματικά μεγάλοι προπονητές. Εξάλλου είναι γνωστή η ιστορία με τον Μεσίνα και την καζούρα που του έκανε η γυναίκα του όποτε έχανε από τον Ομπράντοβιτς.
Η κυριαρχία στην Ελλάδα και τα «παιδιά» του!
Εντός συνόρων ο Παναθηναϊκός έγινε ο απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού. Με τον Ομπράντοβιτς στον πάγκο κατέκτησε 11 πρωταθλήματα (2000, 2001, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011) και εφτά Κύπελλα (2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2012) και εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός είχε μπει σε μία μεταβατική περίοδο και για αρκετά χρόνια δεν ήταν καν ανταγωνιστικός, έφτιαξε μία μεγάλη «αυτοκρατορία».
Οι τίτλοι δεν είναι όμως το μοναδικό πράγμα που αφήνει πίσω του ο Ομπράντοβιτς, φεύγοντας από τον Παναθηναϊκό. Ο Σέρβος προπονητής ήταν ο «δάσκαλος» και ο «μέντορας» πολλών παικτών που έγραψαν και γράφουν με «χρυσά» γράμματα το όνομά τους στην ιστορία του συλλόγου.
Ο Δημήτρης Διαμαντίδης, ο Μάικ Μπατίστ, ο Αντώνης Φώτσης, ο Κώστας Τσαρτσαρής αλλά και οι πιο νέοι Νικ Καλάθης, Κώστας Καϊμακόγλου και Ίαν Βουγιούκας. Όλοι τους είναι «παιδιά» του «Ζοτς». Ακόμα και αν κάποιοι από αυτούς πήγαν στους «πράσινους» σε μεγαλύτερη ηλικία, η βελτίωση που είχαν υπό τις οδηγίες του Ομπράντοβιτς τους άλλαξε επίπεδο.
Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, ο μεγαλύτερος προπονητής που έχει περάσει από τον Παναθηναϊκό, ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ομάδα που όπως και ο ίδιος είπε, ήταν για 13 χρόνια η οικογένειά του. Ο Παναθηναϊκός είναι ένας πολύ μεγάλος σύλλογος που θα συνεχίσει να ζει και μετά τον Ομπράντοβιτς, αλλά είναι δεδομένο ότι κανένας φίλος των «πράσινων» αλλά και κανένας Έλληνας φίλος του μπάσκετ, δεν θα ξεχάσει όσα πρόσφερε στον σύλλογο.
Παναγιώτης Βανός
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
