Και βέβαια φταίει ο Μπόλονι περισσότερο από τον Μπαλάφα και τον Χαλκιά

Το ποιος και πόσο φταίει απασχολεί τους ΠΑΟΚτσήδες, με αφορμή τα τρία γκολ, στα πρώτα 17 λεπτά.

Δεν τους απασχόλησε ότι ο Αστέρας παρατάχθηκε με μια ομάδα που είχε σχεδόν τέσσερις επιθετικούς, (τρεις μεσοεπιθετικούς και τον Περόνε), προφανώς γιατί σχεδίαζε να αντιμετωπίσει μια άμυνα που, όπως έχει αποδειχθεί, χρειάζεται τύχη για να αποφύγει τα γκολ, όταν λείπει έστω και ένας από τους βασικούς.

Του Γιώργου Ζαχαριάδη
zahariadis@sday.gr

Στην προκειμένη περίπτωση, ο Μαλεζάς αποτελεί απώλεια και μάλιστα σημαντικότατη όταν αναγκάζεσαι να την καλύψεις με τον Μπαλάφα, που δικαίως δεν θα πρέπει να χρεωθεί (και) το μερίδιο ευθύνης των υπόλοιπων αμυντικών, επειδή λέγεται... Μπαλάφας και αποτελεί ο εύκολος στόχος. Η περίπτωση του Μπαλάφα, που συγκεντρώνει συχνά τα πυρά των ΠΑΟΚτσήδων, λες και παίζει μόνος του, χωρίς συμπαίκτες, είναι μια από τις μόνιμες ασθένειες των φίλων της ομάδας που γκρινιάζουν μετά από κάθε ήττα.

Φεύγοντας από τον Μπαλάφα, ας σταθούμε σε αυτό που συνέβη στην Τούμπα με τον Αστέρα. Όχι απλά σημειώνει τρία γκολ και παίρνει το προβάδισμα για τη νίκη, αλλά, υπάρχει ανάλογη συνέχεια με ευκαιρίες που θα μπορούσαν να ανεβάσουν τον δείκτη του σκορ και, κυρίως, βλέπουμε τον ΠΑΟΚ να αντιδρά σπασμωδικά, χωρίς πλάνο και να λειτουργεί μέσα σε πλήρη σύγχιση.
Κι όλα αυτά φαίνεται ότι ξεκινούν από τον πάγκο και τις συμπεριφορές του προπονητή που ασχολείται μόνιμα με τη διαιτησία, άνευ σοβαρού λόγου.

Κι αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, ο Κομίνης, ο διαιτητής του αγώνα, υπό την πίεση που ασκεί η έδρα (Τούμπα) φέρθηκε διακριτικά σε αρκετές περιπτώσεις ποδοσφαιριστών του ΠΑΟΚ που θα έπρεπε να κιτρινιστούν. Ακόμη και η φάση του πέναλτι στον Σαλπιγγίδη, είναι συζητήσιμη και δεν είμαι απόλυτα βέβαιος για την εγκυρότητά της, καθότι το «θύμα» είχε λάβει ήδη πορεία ανατροπής, πριν τον μαρκάρει ο Πιπίνης. Αλλά, είναι προτιμότερο να μη δώσετε βάση στη φάση του πέναλτι. Δεν είναι το σημείο που έκρινε το παιχνίδι. Υπήρχαν σοβαρότεροι λόγοι που ο ΠΑΟΚ υποχρεώθηκε σε ήττα. Κι ο εκνευρισμός που αποπνέουν οι κινήσεις του «πάγκου» είναι ένα σημαντικό κομμάτι.

Πιο σημαντικό είναι που ο Γκαρσία δεν έχει...ανάσες. Δεν είναι στην καλύτερή του κατάσταση. Στον ΠΑΟΚ περιμένουν από τον Ουρουγουανό, που αποτελεί βαρόμετρο για την απόδοση της ομάδας, να είναι βιονικός. Η ηλικία του επιβάλλει καλύτερη διαχείριση στη συμμετοχή του, πράγμα το οποίο δεν απασχόλησε νωρίτερα, πριν από μερικούς μήνες, στη διάρκεια της περιόδου. Το αποτέλεσμα είναι ότι κουράζεται πιο εύκολα και αυτό έχει αντίκτυπο στη συνολική απόδοση.

Υ. Γ. Αν θέλουμε να «διαβάσουμε» τι ακριβώς σημαίνει αυτή η ήττα, ίσως δεν θα πρέπει να ανησυχεί κανείς για το... τέλος του κόσμου. Ή για το αν η ομάδα χάνει τελικά έδαφος και μπαίνει σε περιπέτειες σε συνάρτηρη με τον αντικειμενικό της στόχο, τη συμμετοχή στην πεντάδα. Στην ουσία και βαθμολογικά, δεν έγινε τίποτε σπουδαίο που χάθηκε ένα παιχνίδι στην Τούμπα και πέρα από την αναστάτωση, δεν υπάρχει λόγος για πανικό.

Πανικός ή τουλάχιστο προβληματισμός θα πρέπει να δημιουργείται όσο η ομάδα οδεύει προς το τέλος του πρωταθλήματος και στα πλέι-οφ θα είναι υποχρεωμένη να ζητήσει κάτι καλύτερο από την ευρωπαϊκή θέση που του έχει εξασφαλίσει η παρουσία στην πεντάδα.

Και όπως φαίνεται, κανείς στον ΠΑΟΚ δεν διδάσκεται από όσα έχουν συμβεί στο πρόσφατο παρελθόν και εξακολουθούν να πιστεύουν ότι οι... σκοτεινές δυνάμεις τους στερούν αυτό που (νομίζουν) ότι τους αξίζει κι όχι κυρίως τα λάθη σε επιλογές ποδοσφαιριστών, οι οποίες καθορίζουν τη διαδρομή και την κατάληξη της πορείας.