Ο Ολυμπιακός και οι μεταγραφές

Η επιμονή των φίλων του Ολυμπιακού να δουν την ομάδα τους να κάνει ακριβές μεταγραφές αυτό τον Ιανουάριο είναι μέρος των υπολειμμάτων της παρωχημένης αντίληψης για τον σωστό δρόμο πορείας των ποδοσφαιρικών ομάδων στην σημερινή εποχή.

Όσοι επιμένουν να μην αντιλαμβάνονται ότι η εποχή άλλαξε, ότι ζουν στην νέα Ελλάδα, αυτή της κρίσης και ότι το επαγγελματικό ποδόσφαιρο έχει ήδη μπει στην περίοδο της στενής επιτήρησης των οικονομικών και της εξέλιξης του επιχειρηματικού σχεδίου των εταιρειών, γκρινιάζουν σήμερα επειδή ο Ολυμπιακός δεν κάνει μεταγραφές.

Του Βασίλη Σαμπράκου

Συμπεριφέρονται σαν να μην αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει γύρω τους. Σαν να μην είναι τυχερός σήμερα ο Ολυμπιακός που δεν τον έχει αγγίξει πολύ η κρίση. Σαν να μην καταλαβαίνουν ότι η UEFA αναγκάζει τις εταιρείες να ζήσουν με τα έσοδά τους και όχι από την τσέπη των μεγαλομετόχων τους. Σαν να μη νιώθουν ότι το πρόβλημα, αν συνεχίσει ο Ολυμπιακός να κάνει ακριβή ζωή με δανεικά από τον μεγαλομέτοχό του, θα χτυπήσει και την πόρτα της αγαπημένης τους ομάδας.

Ναι, σύμφωνοι, είχε «τάξει» ο Βαγγέλης Μαρινάκης μεταγραφές. Κι αυτό τι σημαίνει; Ότι έπρεπε να κάνει για να κάνει; Ότι θα του λέγαμε μπράβο αν έπαιρνε την τελευταία στιγμή όποιον έβρισκε μπροστά του αρκεί να είχε παίξει προηγουμένως κάποτε σε μια σοβαρή ευρωπαϊκή ομάδα;

Δεν λέω ότι πρέπει ο μέσος φίλος του Ολυμπιακού να ενθουσιάζεται στην ιδέα ότι δεν έγιναν οι μεταγραφές που ονειρευόταν. Λέω όμως ότι όλη αυτή η ιστορία δίνει μια καλή ευκαιρία στον μέσο φίλο του Ολυμπιακού να σκεφτεί. Να προβληματιστεί. Και να πάψει να ζει με την ψευδαίσθηση ότι ο Ολυμπιακός έχει βρει μια τσέπη που δεν θα αδειάσει ποτέ και ότι μπορεί να ζει για πάντα μια ζωή ακριβότερη από αυτή που επιτρέπει το ταμείο του.

Είναι πραγματικά αδιανόητο στην Ελλάδα του 2012 να συναντά κανείς ανθρώπους που είχαν την απαίτηση για ακριβές μεταγραφές στο ποδόσφαιρο.