Οι επόμενες στιγμές μετά τον αποκλεισμό του ΠΑΟΚ: Λαϊκισμός και… καμιά μεταγραφή.

Όταν τελειώνει ένα παιχνίδι σαν αυτό με τον Ατρόμητο κι ο ΠΑΟΚ μένει έξω από τα ημιτελικά του Κυπέλλου, πράγμα που δεν συνέβη πρώτη φορά, το μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα σχόλια των οπαδών.

Υπάρχει μια διάθεση να καταργήσουν τους ποδοσφαιριστές που, σε περίπτωση πρόκρισης ήταν σχεδόν προσχεδιασμένο να αποθεώσουν και, όπως συνηθίζεται, θα στραφούν εναντίον μιας διοίκησης που αποδυνάμωσε το ρόστερ της ομάδας προκειμένου να καλυφθούν οικονομικά ανοίγματα, τα οποία η ίδια δημιούργησε ή δεν φρόντισε να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά, εδώ και πέντε χρόνια γεμάτα εξυγίανση…

Του Γιώργου Ζαχαριάδη
zahariadis@sday.gr

Όλα αυτά υπάρχουν στο μυαλό ενός οπαδού, προστίθεται το πιο φρέσκο στοιχείο του αποκλεισμού, ο οποίος φράζει το δρόμο για τη διεκδίκηση ενός τίτλου και όλοι αντιλαμβάνονται ότι, μια ακόμη χρονιά έχει λάβει τέλος, πολύ πριν το… τέλος της. Το έργο δεν κάνει… πρεμιέρα. Πρόκειται για επανάληψη.

Ο ΠΑΟΚ είναι αυτός που έφυγε χθες από το γήπεδο της Τούμπας, αποκλεισμένος από το Κύπελλο με εντός έδρας ήττα από ομάδα που δεν ανήκει στους παραδοσιακά «μεγάλους» και έτσι κάπως κυλά κάθε επεισόδιο των τελευταίων χρόνων, εκτός από ορισμένες στιγμές που διατηρούνται ως ιστορικές, αλλά, δεν αφορούν σε τίποτε σπουδαίο όσο μπορεί να είναι ένας τίτλος. Είναι λίγα θετικά αποτελέσματα, απέναντι σε καλύτερες ομάδες του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, που δεν θα γίνουν ποτέ όσο σημαντικά τα Κύπελλα ή τα πρωταθλήματα αυτής της ομάδας.

Στις στιγμές που ακολουθούν τον αποκλεισμό από τον Ατρόμητο, αν διαπιστώσουμε ότι υπάρχει εκ νέου η ατμόσφαιρα για την αποχώρηση του Ζαγοράκη ή νέες ανακατατάξεις στο εσωτερικό της ομάδας ή ακόμη και μια - δύο μεταγραφές για να σουλουπωθεί το ρόστερ των γερόντων, θα έχουμε να συζητήσουμε ένα ακόμη δείγμα ερασιτεχνισμού. Και μάλιστα, συνδυάζεται με άσκοπο λαϊκισμό, γιατί μόνον έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί η ανά περιόδους εμφανιζόμενη απειλή της αποχώρησης του προέδρου Θόδωρου.