Το «μαύρο κουτί» των Ιωαννίνων

Και τώρα η σιωπή σκεπάζει μια πολύ σοβαρή υπόθεση, έναν πολύ κακό οιωνό για αυτά που πρόκειται να βρει μπροστά του το ελληνικό ποδόσφαιρο. Με τη «βοήθεια» και της διήμερης απεργίας των media, η υπόθεση των Ιωαννίνων, δηλαδή όσων συνέβησαν πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τη λήξη του αγώνα του ΠΑΣ με τον Παναθηναϊκό, μπαίνει κάτω απ’ το χαλί. Πιθανότατα επειδή όλοι θέλουν να θάψουν τις ευθύνες τους για αυτά τα τόσο σοβαρά επεισόδια. Επειδή δεν θέλουν να μάθουμε τι ακριβώς συνέβη και γιατί συνέβη.

Δεν θα μάθουμε λοιπόν αν υπήρξαν πιέσεις για να επιτραπεί η είσοδος σε οπαδούς του Παναθηναϊκού που δεν είχαν εισιτήρια και δεν έπρεπε να έχουν. Δεν θα μάθουμε από ποιον δέχθηκε εντολή ο αστυνομικός διευθυντής, ο περιφερειάρχης Ηπείρου, να μπουν οι φίλαθλοι δίχως εισιτήριο στις εξέδρες. Δεν θα μάθουμε αν η εντολή εστάλη από το αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας και γιατί. Δεν θα μάθουμε ποτέ για ποιο λόγο τηλεφωνούσε ασταμάτητα ο γενικός γραμματέας Αθλητισμού στον μεγαλομέτοχο της ΠΑΕ ΠΑΣ Γιάννινα πριν από τον αγώνα. Δεν θα μάθουμε ποιος αποφάσισε και για ποιο λόγο να αποσυρθεί η αστυνομική διεύθυνση Ιωαννίνων από τον σχεδιασμό της λήψης μέτρων και απλώς να εκτελέσει εντολές από την ανάπαυλα του ημιχρόνου και μετά. Δεν θα μάθουμε για ποιο λόγο οι αστυνομικοί διευθυντές, που είχαν την ευθύνη των μέτρων τάξης, ήταν έτοιμοι να παραιτηθούν στη διάρκεια του β’ ημιχρόνου, μετά την ακύρωση των αποφάσεων που είχαν ληφθεί στις συσκέψεις που είχαν προηγηθεί. Δεν θα μάθουμε ποιοι μιλούσαν από το πρωί της ημέρας του αγώνα για δεδομένη κλήση της ΠΑΕ ΠΑΣ Γιάννινα από την πειθαρχική επιτροπή της Superleague για ευθύνη σε επεισόδια.

Το παιχνίδι θα περάσει στην ιστορία για τον πάγο, δίχως μάλιστα να θυμάται κανείς μετά από καιρό ότι τα μηχανήματα που υπήρχαν δεν εμφανίστηκαν πριν από την έναρξη του αγώνα επειδή δεν ήταν δυνατόν να περάσουν από την είσοδο λόγω των σοβαρών επεισοδίων που ήταν σε εξέλιξη έξω από το γήπεδο, όπου κινδύνευσαν άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους. Δεν θα μάθουμε ποτέ ότι κινδύνεψαν οικογένειες στα Γιάννινα επειδή είδαν φωτοβολίδες να σκάνε μέσα στα σαλόνια τους. Ούτε ότι υπήρξαν 14 τραυματίες, οι 6 εκ των οποίων μεταφέρθηκαν με ασθενοφόρα. Διότι όλα αυτά, ως δια μαγείας, εξαφανίστηκαν. Τα σκούπισαν μετά τη λήξη του παιχνιδιού, κι όλα καλά. Δεν θα μας πει ποτέ κανείς γιατί αναγκάστηκε η Αστυνομία να διαψεύδει τραυματισμούς. Δεν θα μάθουμε ότι χιλιάδες άνθρωποι αναγκάστηκαν να μπουν στον αγωνιστικό χώρο λόγω δακρυγόνων που έπεφταν βροχή έξω από το γήπεδο. Δεν θα μάθουμε για την ολονύκτια μάχη που ακολούθησε, όπου έφτασαν να πετούν μολότοφ με κηροζίνη πάνω σε κόσμο, να σπάζουν σπίτια και αυτοκίνητα.

Όλα θα μπουν, ή καλύτερα μπήκαν ήδη κάτω απ’ το χαλί. Είναι τόσο ανόητοι οι υπεύθυνοι, που πιστεύουν ότι έλυσαν το πρόβλημα. Δεν αντιλαμβάνονται ότι όλο αυτό το ποδόσφαιρο και η κοινωνία θα το βρουν μπροστά τους σε μια επόμενη επαρχιακή έδρα, σε μια άλλη επαρχιακή πόλη.
Και πώς θα κλείσει η ιστορία; Με μια βαριά τιμωρία του ΠΑΣ, επειδή «αυτός φταίει, ήταν γηπεδούχος». Και η φανταστική ζωή του ελληνικού ποδοσφαίρου θα συνεχιστεί, σαν να μη συνέβη τίποτα.

Αυτά που έγιναν στα Γιάννινα στέλνουν πολύ καθαρό μήνυμα ότι τα χειρότερα είναι ήδη στην πόρτα του ποδοσφαίρου. Η διαχείριση αυτού του συμβάντος από τη διοίκηση του ποδοσφαίρου και τη διοίκηση του κράτους αποδεικνύει ότι τα χειρότερα είναι καλοδεχούμενα. Από θαύμα δεν χάθηκαν ζωές. Μόνο με θαύμα δεν θα χαθούν στο μέλλον.