Το ξεπούλημα είναι στο DNA του ΠΑΟΚ

Ας τα βάλουμε κάτω με μολύβι και χαρτί:

Ο Βιερίνια αποκτήθηκε έναντι 200 χιλιάδων. Για τις τέσσερις περιόδους στον ΠΑΟΚ, έλαβε ένα εκατομμύριο ευρώ. Σύνολο 1,2 εκ. Πόσα θα εισπράξει; Περίπου 3,5 εκ. Πολύ ωραία. Άρα υπάρχει ένα όφελος της τάξης των δύο και πλέον εκατομμυρίων χωρίς να υπολογίσουμε ότι για τον Βιερίνια ξοδεύτηκαν μερικές ακόμη χιλιάδες ευρώ ή ακόμη και 100 ή 200 που αφορούσαν στην προοδό του και την εξέλιξή του ως ένας από τους πιο εμπορεύσιμους ποδοσφαιριστές στον ελληνικό χώρο.

Του Γιώργου Ζαχαριάδη
zahariadis@sday.gr

Προφανώς τα χρήματα αυτά δεν είναι κάτι σπουδαίο. Και επειδή κανείς δεν θα πρέπει να ξεχνά την αφετηρία αυτής της συζήτησης περί της αξίας του Βιερίνια, σας θυμίζω τα περιβόητα 15 εκατομμύρια μιας ρήτρας που όρισε ο πρόεδρος Θόδωρος.

Όποιος τόλμησε να λοιδωρήσει το ύψος της ρήτρας έγινε εχθρός του ΠΑΟΚ. Λίγο αργότερα, ο ίδιος ο πρόεδρος Θόδωρος μίλησε για αντίτιμο που κυμαίνεται γύρω από τα δέκα εκατομμύρια και μάλλον προσγειώθηκε ανώμαλα όταν η καλύτερη πρόταση που είχε στα χέρια του δεν ξεπέρασε τα μισά. Προσφάτως, πρόδοσε τις αρχές του, λέγοντας ότι ο Βιερίνια δεν θα παραχωρηθεί στον Ολυμπιακό (γούστο του και καπέλο του...). Αποσύρθηκε δηλαδή από το «όλα έχουν την τιμή τους κι όλοι πωλούνται, όλοι αγοράζονται» και κατέληξε στο «δεν πουλάμε στον Ολυμπιακό».

Δεν αποκλείεται να επρόκειτο για δόλωμα, ώστε να προκαλέσει τον Ολυμπιακό σε μια κούρσα –άνευ αντιπάλου από τον ελληνικό χώρο- για να αποκτήσει τον Πορτογάλο, πράγμα το οποίο δεν θα μάθουμε ποτέ.
Μέχρι τώρα δεν νομίζω θα υπάρξουν πολλοί που θα διαφωνίσουν. Δεν κάνω άλλωστε τίποτε περισσότερο από το να παραθέτω στοιχεία.

Η ουσία βρίσκεται κάπου μέσα σε αυτά που συζητούμε ή και λίγο παρακάτω, εφόσον το λεγόμενο «ξεπούλημα» για τους σκληροπηρυνικούς, βρίσκεται σε εξέλιξη και δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί. Δηλαδή θα πρέπει να περιμένουμε μια ακόμη πώληση ή παραχώρηση.

Ο Σαλπιγγίδης για παράδειγμα, δεν πωλείται εύκολα, καθότι έχει να πάρει ένα σκασμό δεδουλευμένα. Πόσο να τον πουλήσεις; Ανήκει στη συνομοταξία του Κοντρέρας, χαρίζει χρήματα και αποδεσμεύεται από τον ΠΑΟΚ κι ο ΠΑΟΚ δεν του πληρώνει τα 700-800 χιλιάρικα ενός μεγάλου –για τις μέρες μας- συμβολαίου.

Η ομάδα πλέον δεν είναι ο ΠΑΟΚ που ξεκίνησε το πρωτάθλημα, είναι κάτι από ΠΑΟΚ και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ποιες θα είναι τελικά οι συνέπειες. Διότι ο ΠΑΟΚ βρίσκεται σήμερα σε ένα συγκεκριμένο σημείο, με στόχο και πάλι την έξοδο στην Ευρώπη, με πρόκριση στους «32» του Europa, αλλά, σε όσα κατάφερε είχαν συμμετοχή οι ποδοσφαιριστές που έφυγαν κι ο Σαλπιγγίδης, τον οποίο η διοίκηση τον βλέπει σαν... μπισκοτολούκουμο για να γλυκάνει τις πληγές της.

Ως ένα βαθμό, το δίλλημα για τον ΠΑΟΚ ήταν επιβίωση ή διάλυση, ωστόσο, δεν το αντιμετωπίζουμε όλοι το ίδιο, καθότι μας λείπουν εικόνες από το εσωτερικό της λειτουργίας της ομάδας που ή θα μας εξόργιζαν ή θα μας ανάγκαζαν να συγχαρούμε τους διοικούντες. Ίσως να είχαμε συγχαρεί τελικά τη διοίκηση, αλλά, εκείνο το πόρισμα και ο ισολογισμός που μιλούσαν για ανοίγματα εκατομμυρίων μας αποτρέπουν. Είναι και η ΟΥΕΦΑ που καταδιώκει τον ΠΑΟΚ και του έχει τραβήξει ήδη το αυτί προειδοποιώντας ότι αν το... ξανακάνει, την έχει άσχημα.

Καταλήγουμε σε μια συζήτηση με σημείο αναφοράς τις αντιδράσεις του κόσμου που, ναι μεν τα έχει χαμένα από την κρίση, την ανεργία, αποδέχεται τις δυσκολίες της εποχής, αλλά, δεν παύει να πληγώνεται όταν διαπιστώνει ότι δεν υπάρχει ουσιαστικά κανένα όραμα, αλλά, μια εξυγίανση που έγινε ανάπτυξη και η ανάπτυξη οδήγησε τον ΠΑΟΚ στην πώληση Βιερίνια για να καλύψει τα οικονομικά του ανοίγματα.

Και μην ξεχνάτε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που αποχωρεί ένας ποδοσφαιριστής, όπως ο σπουδαίος Κοντρέρας, χωρίς να υπάρχει όφελος, επειδή ο ΠΑΟΚ δεν έχει ή δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε συμβόλαιο που έσπευσε πριν από καιρό να του προσφέρει.

Είναι σαν να ζούμε το χθες της οργής (προ Ζαγοράκη) και είναι εύκολο να προβλέψουμε, με μικρή απόκλιση το αύριο (κάποιοι θα στραφούν εναντίον του Ζαγοράκη).