Ο καλύτερος προπονητής της Superleague

Αυτό το κείμενο που έγραψα στο theinsiders.gr για τον καλύτερο προπονητή των πρώτων περίπου 4 μηνών του πρωταθλήματος στάθηκε η αφορμή για μια συζήτηση με έναν επαγγελματία προπονητή του ποδοσφαίρου σχετικά με τα κριτήρια ανέλιξης των προπονητών στην κοινωνία και την αγορά του αθλήματος.

Είναι πρόβλημα για το ποδόσφαιρο που οι προπονητές δεν κρίνονται από προπονητές, δηλαδή από μια επιτροπή προπονητών του αθλήματος. Είναι πρόβλημα που δεν υπάρχει «αντικειμενικός» κριτής της δουλειάς, του έργου που παρουσιάζουν.

Του Βασίλη Σαμπράκου

Και είναι άδικο για αυτούς, τους προπονητές, που δεν υπάρχει ο επίσημος υποστηρικτής του, δηλαδή ένας σύνδεσμος με υπόσταση, η μια επιτροπή ειδικών, για να τους αποδίδει τα εύσημα και να τους θωρακίζει απέναντι στην εύκολη κριτική που δέχονται, αλλά και απέναντι στους άμπαλους ιδιοκτήτες ομάδων που τους κρίνουν δίχως γνώση και τους παίρνουν το κεφάλι αβασάνιστα.

Προηγουμένως όμως το ελληνικό ποδόσφαιρο θα έπρεπε να έχει εξασφαλίσει τα βασικά: Ένα πανεπιστήμιο προπονητικής του ποδοσφαίρου, αλλά και μια Ομοσπονδία που θα απαγόρευε στους προπονητές που δεν έχουν το απαιτούμενο δίπλωμα να εργάζονται στη Superleague αλλά και στις μικρότερες κατηγορίες και τις ακαδημίες όπου διδάσκεται το άθλημα. Ψιλά γράμματα, θα πει κανείς.

Διότι αν ρίξει μια ματιά στις προδιαγραφές των σχολών ποδοσφαίρου που λειτουργούν στην Ελλάδα, θα βρεθεί μπροστά στη διαπίστωση ότι διάφοροι αλμπάνηδες και κομπογιαννίτες έχουν στήσει τον πάγκο τους και πουλάνε μαϊμού ποδόσφαιρο, δίχως την θεωρητική γνώση και την εμπειρία στην εφαρμογή των θεωριών, δηλαδή δίχως τις βασικές προδιαγραφές λειτουργίας μιας ακαδημίας ποδοσφαίρου.

Η αλλαγή στο ποδόσφαιρο περνά μόνο μέσα από τα σχολεία του ποδοσφαίρου. Ο Έλληνας δεν θα μάθει ποτέ ποδόσφαιρο αν δεν το διδαχθεί σωστά. Δεν θα εκπαιδευτούν σωστά ποτέ ούτε οι ποδοσφαιριστές ούτε οι θεατές. Κι όσο το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν αλλάζει μυαλό, οι ποδοσφαιρόφιλοι θα ασχολούνται με τα παρελκόμενα, τα τοξικά του ποδοσφαίρου, τις διαιτησίες και τα παραγοντιλίκια.

Και οι προπονητές θα συνεχίσουν να παίζουν το κεφάλι τους, κρινόμενοι από άμπαλους. Κι όλοι εμείς θα περιμένουμε το επόμενο clasico ή ένα επόμενο παιχνίδι champions league, για να θυμηθούμε το ποδόσφαιρο που αγαπάμε, όχι αυτό που μας επιβάλουν να καταναλώνουμε και πάνε να μας επιβάλουν να μας αρέσει.