Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι για μία Εθνική ομάδα όπως αυτή της Ελλάδας οι απουσίες όχι βασικών παικτών, αλλά και των προσωπικοτήτων αυτής της ομάδας δεν αντιμετωπίζονται εύκολα. Στην Λετονία ο Κατσουράνης, ο Τοροσίδης και ο Αβράαμ Παπαδόπουλος έλειπαν τόσο πολύ από αυτή την ομάδα όσο λείπει από αυτόν που πίνει γλυκό τον καφέ του η ζάχαρη.
Του Μιχάλη Τσόχου
Δεν ήταν όμως μόνο η απουσία αυτών των τριών που μας αποσυντόνισε και κάναμε τόσο άθλια εμφάνιση. Ήταν και η απουσία του Νίνη και η απουσία του Καφέ που θα μπορούσε να παίξει κάθετο ποδόσφαιρο, κάτι που δεν κάναμε ούτε μία φορά στο ματς με τους Λετονούς, αλλά και η επί της ουσίας απουσία του ανέτοιμου Τζαβέλλα που δημιουργικά (και αυτό μας έλειπε) θα μπορούσε να βοηθήσει πολύ περισσότερο από τον Ζαραδούκα.
Πέρα όμως από όλες αυτές τις απουσίες που έτσι και αλλιώς δυσκόλευαν πάρα πολύ το έργο του προπονητή υπήρξε και μία σειρά από δικές του εντελώς άστοχες επιλογές που αντί να μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε το έτσι και αλλιώς σοβαρό πρόβλημα έκαναν τα πράγματα χειρότερα.
Ο Σάντος, προφανώς, επαναπαυμένος στις δάφνες της σπουδαίας εμφάνισης και νίκης στο Ισραήλ αποσυντονίστηκε και αυτό μας κόστισε. Το ότι έχασε τέσσερις παίκτες από εκείνο το ματς δεν τον θορύβησε και δεν κάλεσε κανέναν αντικαταστάτη για αυτούς παρά μόνο τον Τζιώλη. Πρώτο και σοβαρό λάθος που ο Σάντος το έκανε μάλλον επηρεασμένος από το γεγονός ότι ήταν πάντα προπονητής συλλόγου και όχι Εθνικής ομάδας και συνεπώς σε όλη του την καριέρα είχε μάθει – συνηθίσει να αντιμετωπίζει τα όποια προβλήματα εκ των έσω και με αυτούς που είχε και όχι φωνάζοντας άλλους. Στην Εθνική όμως έχει την δυνατότητα να το κάνει και δεν το έκανε.
Ποιους θα έπρεπε να έχει καλέσει κατά την άποψη μου. Σίγουρα τουλάχιστον έναν επιθετικό. Το να χάνεις από τους Λετονούς και να προσπαθείς να το γυρίσεις βάζοντας αλλαγή τον αμυντικό χαφ Τζιώλη και το δεξί μπακ Μανιάτη γιατί στον πάγκο σου δεν έχεις ούτε έναν επιθετικό, είναι αστείο να συμβαίνει όταν μιλάμε για Εθνική ομάδα που έχεις την δυνατότητα να καλέσεις όποιον θες. Και επειδή σε αυτές τις περιπτώσεις η ερώτηση είναι πάντα, «Και ποιόν να φώναζε;», η απάντηση είναι για μένα πάντα πολύ εύκολη. Τον οποιονδήποτε επιθετικό. Πολύ πρόχειρα και χωρίς να σκεφτώ μου έρχεται ο Μήτρογλου. Το ότι είναι ανέτοιμος ένας παίκτης που έχει παίξει έστω και 15 λεπτά σε αγώνα πρωταθλήματος όταν ο Τζιώλης που δεν έχει καν προπονήσεις στα πόδια του κρίνεται πανέτοιμος ασφαλώς και δεν αποτελεί δικαιολογία για την μη κλήση του Μήτρογλου.
Πέρα όμως από την απερισκεψία του Σάντος να μην καλέσει έστω έναν επιθετικό στη θέση των τεσσάρων παικτών που έχασε στο Ισραήλ, είχαμε από την πλευρά του και ένα πολύ κακό κοουτσάρισμα. Η επιλογή να αλλάξει στο ημίχρονο τον Φετφατζίδη με τον Τζιώλη δεν έχει την παραμικρή λογική. Ότι και να προσπαθήσω να σκεφτώ ότι φαντάστηκε ο Σάντος ότι θα του κάνει ο Τζιώλης δεν μπορώ να εξηγήσω με την ποδοσφαιρική λογική γιατί έπρεπε να το κάνει στη θέση του Φέτφα του μοναδικού παίκτη που μπορούσε να παίξει μετά τον Σαμαρά στο ένας με έναν. Και όταν 10 Λετονοί παίζουν μαζική άμυνα και εσύ βγάζεις τον έναν από τους δύο που μπορεί να ντριπλάρει (χώρια ότι δεν ήταν κακός στο πρώτο ημίχρονο ο Φέτφα) κάνεις λάθος.
Επιπλέον όταν αναγκάζεσαι να αφήσεις τον Λυμπερόπουλο (πραγματικά στενοχωρήθηκα που τον είδα σε αυτή την κατάσταση γιατί είναι από τους πολύ αγαπημένους μου παίκτες, αλλά πολύ φοβάμαι αν κρίνω και από τις φετινές εμφανίσεις του με την ΑΕΚ, ότι έκανε λάθος που αποφάσισε να παίξει για ένα ακόμη χρόνο ποδόσφαιρο) να περιφέρεται στο γήπεδο 90 λεπτά και όταν έχεις κάνει το λάθος να ξεκινήσεις τον εμφανώς ντεφορμέ και σε κακή ψυχολογία Βύντρα αντί του Μανιάτη που έχει εκτοπίσει ακόμη και τον Τοροσίδη από τη βασική ενδεκάδα του Ολυμπιακού, τότε μάλλον τα έχεις κάνει τελείως μούσκεμα.
Ακόμη και έτσι βέβαια θα μπορούσαμε να κερδίσουμε. Προσέξτε δεν αξίζαμε, αλλά θα μπορούσαμε. Όταν όμως ο Σάλπι έχει χάσει την επαφή του με τα δίχτυα και ο Σαμαράς ξεχνά τον καλό εαυτό του στο Ισραήλ, τότε το πράγμα καταλήγει στο πάλι καλά που δεν χάσαμε κιόλας.
Αν και το ότι δεν χάσαμε, δεν λέει και κάτι. Για την ακρίβεια αυτή η χθεσινή ισοπαλία που είναι η δεύτερη μεγάλη γκέλα σε αυτό τον όμιλο (η πρώτη ήταν το 1-1 εντός έδρας με την Γεωργία) ίσως να κοστίσει στην Ελλάδα ακόμη και την πρόκριση. Διότι σε ένα μίνι πρωτάθλημα δέκα αγωνιστικών οι δύο γκέλες, ισοδυναμούν με έξι γκέλες για έναν μεγάλο στο ελληνικό πρωτάθλημα. Αν ο Ολυμπιακός ή ο Παναθηναϊκός σε έξι αγώνες πρωταθλήματος φέτος που είναι το απόλυτο φαβορί δεν κερδίσουν, μάλλον δύσκολα θα πάρουν και το πρωτάθλημα. Ετσι και η Εθνική με δύο γκέλες σε 10 ματς δύσκολα θα βγει πρώτη. Επιπλέον μετά από αυτή τη γκέλα η Εθνική πολύ δύσκολα θα είναι η καλύτερη δεύτερη όλων των ομίλων και το να κερδίσουμε την Κροατία, που μας αρέσει δεν μας αρέσει έχει πολύ καλύτερους παίκτες και πολύ καλύτερη ομάδα από την Εθνική Ελλάδας, ώστε να βγούμε πρώτοι, δεν θα είναι καθόλου εύκολο. Συνεπώς αυτή η ισοπαλία δυστυχώς αλλά είναι πιθανόν να μας στείλει στα μπαράζ με ότι αυτό συνεπάγεται.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
