Προσοχή στα μάγια... (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Δεν ήθελα να ξεκινήσουν έτσι δυναμικά οι «Ατζούρι». Έπρεπε να κερδίσουν με ένα γκολ στις καθυστερήσεις από στημένη μπάλα, με αρκετή δόση τύχης. Να έχει εν τω μεταξύ η Γκάνα ένα–δυο δοκάρια και τρεις-τέσσερις κλασικές χαμένες ευκαιρίες, να μιλάνε όλοι σήμερα για κλοπή. Η Ιταλία, από την άλλη, να μην έχει κάνει φάση, να μη βρίσκονται οι παίκτες της μέσα στο γήπεδο και οι αλλαγές να έχουν αποδειχθεί μεγάλη «σούπα». Τότε θα σας έλεγα με σιγουριά ότι η «κούπα» είναι «τρικολόρε» και ότι οι «ατζούρι» την έχουν ήδη καπαρωμένη. Τώρα τι να πω; Τη φοβάμαι την Ιταλία όταν μπαίνει με φόρα και εντυπωσιάζει από το πρώτο παιχνίδι της. Αν μιλήσετε σήμερα με έναν «τιφόζι»–μακαρονά, τα ίδια θα σας πει. Αν πάτε στην Piazza del Popollo στη Ρώμη να πιείτε καφέ, αυτά θα ακούσετε: ότι δηλαδή «μπήκαμε ως φαβορί και τώρα όλοι εμάς θα κοιτάζουν, θα μας υπολογίζουν, θα μας φοβούνται, με αποτέλεσμα γρήγορα να μας ματιάσουν». Να είστε σίγουροι ότι όλα αυτά τα πιστεύουν. Ενώ αν έμπαιναν αθόρυβα σαν τον κλέφτη, έστω αν κέρδιζαν με εμφάνιση σχεδόν ντροπιαστική, όλοι σήμερα στη Χερσόνησο θα το έπαιζαν προβληματισμένοι, αλλά από μέσα τους θα ένιωθαν απόλυτη βεβαιότητα περί του τι πρόκειται να επακολουθήσει. Θα έτριβαν τα χέρια τους ευχαριστημένοι και θα χαμογελούσαν πονηρά σε όποιον υποστήριζε ότι η ώρα της γρήγορης επιστροφής για την εθνική πλησιάζει. Ενώ τώρα...

Το παιχνίδι της Ιταλίας με την Γκάνα ήταν υψηλού ποδοσφαιρικού επιπέδου και από τα καλύτερα που έχουμε δει. Δεν είναι και λίγο σε ένα μόνο ημίχρονο να έχουν γίνει 19 φάσεις και από τις δύο ομάδες. Παιχνίδι γρήγορο, με ατομικές ενέργειες εκατέρωθεν, αλλά και πολλά σουτ, τα περισσότερα εκ των οποίων βρήκαν εστία. Μην ξεχνάμε ότι οι «ατζούρι»... μετρούσαν τις πληγές τους. Ο καπιτάνο Τότι δεν είναι απόλυτα έτοιμος μετά τον σοβαρό τραυματισμό του. Αυτός είναι εξάλλου ο λόγος που μόλις ο Λίπι είδε το ματς να αγριεύει, τον τράβηξε χωρίς δεύτερη σκέψη στον πάγκο. Στο ιατρικό δελτίο προστίθενται οι Γκατούζο (παίκτη που σε Μουντιάλ όχι απλώς τον χρειάζεσαι, αλλά τον χρεώνεις ως απαραίτητο) και Πίπο Ιντσάγκι. Ο επιθετικός-«φονιάς» της Μίλαν θέλει μισή ευκαιρία, όχι παραπάνω, για να την κάνει γκολ, ικανότητα που δεν έχει ο συμπαίκτης τού Τζιλαρντίνο. Ο Ζαμπρότα, που η αριστερή πλευρά του ανήκει, πονάει και αυτός. Η Ιταλία έπαιξε μεγάλη μπάλα, έχοντας εκτός ενδεκάδας τρεις βασικούς. Βρείτε μου μια άλλη ομάδα που θα έφτανε σε αυτά τα υψηλά επίπεδα με τόσες απουσίες. Και άλλη μια που θα είχε τον Ντελ Πιέρο στον πάγκο ως αλλαγή πολυτελείας. Μεγάλη εμφάνιση από Περότα και Ντε Ρόσι, που αποδεικνύονται πρυτάνεις στη «βρόμικη δουλειά». Αυτές όμως οι βασικές απουσίες είναι που θα λύσουν τα όποια μάγια επιχειρήσουν οι εχθροί. Είναι «μανούλα» η Ιταλία στο να παίζει με «απουσίες» και να κάνει τη ζημιά. Γι' αυτό μην απορήσετε αν οι παίκτες αυτοί αποθεραπευτούν, αλλά δεν παίξουν. Είναι τέτοια τα γούρια και τόσο ισχυρά, που είναι ικανά να τους κρατήσουν στον πάγκο για όλο το τουρνουά. Αντε, στην καλύτερη περίπτωση θα μπουν ως αλλαγή. Αν τώρα η τύχη το φέρει και κατακτήσει για τέταρτη φορά στην ιστορία της η «σκουάντρα ατζούρα» το Παγκόσμιο, το πρώτο πράμα που θα πουν οι Ιταλοί είναι ότι το πήραμε απόλυτα δίκαια και μάλιστα χωρίς τους Ζαμπρότα, Γκατούζο, Ιντσάγκι. Δεν παίζονται οι τύποι...