Σκιλασί για μια ζωή... (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Ο Σόλιντ δείχνει αποφασισμένος να μη ζήσει και πάλι τις δραματικές νύχτες του περασμένου φθινοπώρου. Οι φετινές εμφανίσεις του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς Λιγκ και ο τρόπος με τον οποίο έχασε σημαντικά παιχνίδια εκτός έδρας άφησαν τραυματικές εμπειρίες στον Νορβηγό τεχνικό, που σίγουρα δεν θέλει να επαναληφθούν. Για τα άσχημα αυτά αποτελέσματα, που στέρησαν την πρόκριση στην επόμενη φάση του Τσάμπιονς Λιγκ, ο Σόλιντ έχει βγάλει τα συμπεράσματά του.

Ξέρει πολύ καλά ότι η αχίλλειος πτέρνα της ομάδας είναι η άμυνα. Τόσο το κέντρο αυτής όσο και τα άκρα. Εκεί έχει ρίξει όλο το βάρος της ανανέωσης ο Σόλιντ. Δεν θα βιαστεί να πάρει κεντρικό αμυντικό, διότι ξέρει ότι μια λανθασμένη επιλογή, εκτός του ότι θα τη χρεωθεί προσωπικά, θα την πληρώσει και αγωνιστικά. Αν ήταν ο Ολυμπιακός να πάρει έναν από τους πολλούς κεντρικούς αμυντικούς που κυκλοφορούν ελεύθεροι ή σε καλή τιμή στο μεταγραφικό παζάρι, θα το είχε πράξει προ πολλού. Το ίδιο θα ίσχυε αν επέλεγε να αγοράσει ένα ταλέντο που οι αγωνιστικές αρετές του θα εκδηλώνονταν μακροπρόθεσμα. Δεν το θέλει όμως αυτό, γι' αυτό και επιμένει σχολαστικά στον παίκτη που θα συνδυάζει ταλέντο, συνεχή αγωνιστική παρουσία και πάνω απ' όλα εμπειρία αγώνων Τσάμπιονς Λιγκ. Εναν κεντρικό αμυντικό που πάνω του θα «χτιστεί» η υπόλοιπη αμυντική διάταξη. Που θα είναι ικανός να στηρίξει στα μετόπισθεν και τους υπολοίπους.

Η καλύτερη περίπτωση απ' όλες που έχουν προταθεί και ταιριάζουν οικονομικά στον Ολυμπιακό είναι ο Σεμπαστιάν Σκιλασί. Μπορεί για τον πολύ κόσμο αυτή η μεταγραφή να μη θεωρείται πρωτοκλασάτη, ηχηρή, αλλά είμαι κάτι παραπάνω από βέβαιος ότι αν ο πρόεδρος Κόκκαλης την πραγματοποιούσε, θα ήταν ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να χαρίσει στον Νορβηγό. Αντίθετα, αυτή του Ζε Ρομπέρτο μπορεί να στείλει το μισό λεκανοπέδιο στο αεροδρόμιο, αλλά δεν πρόκειται με τίποτα να κάνει τον Νορβηγό να νιώθει πιο ασφαλής. Η «μαύρη τρύπα» στην άμυνα θα παραμείνει ανοιχτή. Οχι ότι δεν θα εκτιμήσει την κίνηση απόκτησης ενός ποδοσφαιριστή της αξίας του Ζε Ρομπέρτο, αλλά πολύ απλά δεν του λύνει το πρόβλημα στα μετόπισθεν που τον ταλαιπωρεί. Πρώτα θα κοιτάξουμε να οχυρωθούμε σωστά και μετά θα επιτεθούμε.

Αυτή είναι η φιλοσοφία του Σόλιντ, όπως και των περισσότερων προπονητών. Αυτό είναι και το ποδόσφαιρο, πλην ελάχιστων φωτεινών εξαιρέσεων, στις μέρες μας. Ο Σκιλασί είναι μια χαρά. Επαιξε φέτος σε 28 αγώνες, εκ των οποίων στους 26 βασικός. Οσοι οι αγώνες, και η ηλικία του. Δεν μιλάμε δηλαδή για ξοφλημένο αμυντικό, που ψάχνει ομάδα-ασφαλιστικό ταμείο για να κολλήσει τα τελευταία ποδοσφαιρικά ένσημά του. Ούτε το ποσόν είναι απαγορευτικό για τον Θρύλο. Τα 4-5 εκατομμύρια κρίνονται λογικά. Ευκαιρία, λοιπόν, που ο Σόλιντ την κρίνει μοναδική και δεν θέλει με τίποτα να χαθεί. Αν τώρα δίπλα σε αυτόν δει να φοράει την ερυθρόλευκη φανέλα και τον Αμπντεσλάμ Ουαντού, τότε ο Σόλιντ θα έχει κάθε λόγο να χαμογελά. Τόσο, μέχρι του σημείου να τον… παρεξηγήσουμε.