Σπάστε, κάψτε, διαλύστε τα όλα! Δεν τρέχει μία…

Το βραβείο του ανεκδότου της χρονιάς στο ελληνικό ποδόσφαιρο, λαμβάνει με δόξα και τιμή η περίφημη φράση: αυστηροποίηση των ποινών!

Του Άρη Ασβεστά

Με τη σεζόν να έχει ουσιαστικά ολοκληρωθεί, μπορούμε –με πάσα βεβαιότητα πλέον- να διαπιστώσουμε τα εξής:

Στα ελληνικά γήπεδα μπορείς να τα σπάσεις όλα, να μην αφήσεις τίποτα όρθιο.

Μπορείς να μπουκάρεις μέσα και να δείρεις του παίκτες του αντιπάλου. Ακόμη και οι σεκιούριτι μπορούν. Το έκαναν και έχει καταγραφεί σε απόφαση. Αν γουστάρεις, μπορείς να δείρεις και τους δικούς σου παίκτες.

Μπορείς επίσης να πλακώνεσαι με την αστυνομία όση ώρα θέλεις. Μέσα και έξω από το γήπεδο, στις κερκίδες ή και μέσα στον αγωνιστικό χώρο, ακόμη και μερικά χιλιόμετρα μακριά. Αν είναι σε επέτειο της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου, καθάρισες ως αντιεξουσιαστής. Αν δεν υπάρχει επέτειος... πάλι καθάρισες.

Μπορείς να πετάξεις κέρμα στο κεφάλι του βοηθού διαιτητή. Αρκεί να μην πεθάνει. Αν ζήσει, όλα οκέι.

Μπορείς να πετάξεις ποτήρι… οπουδήποτε. Αν τα θραύσματα βρούνε στο πρόσωπο κανένα παίκτη, εντάξει, τυχαίο ήταν. Έξτρα μπόνους: Αυτό μπορείς να το κάνεις και σε κεκλεισμένων των θυρών παιχνίδι!

Μπορείς να ανάψεις εκατομμύρια καπνογόνα. Αν από τον καπνό δεν βλέπεις στα δύο μέτρα, το πολύ-πολύ να καθυστερήσει το ματς κανένα μισάωρο. Ποιος βιάζεται άλλωστε.

Επίσης, το καπνογόνο, μπορείς να το πετάξεις απ’ ευθείας πάνω σε ποδοσφαιριστή. Αν καεί η φανέλα του, έχει καλώς. Αν πάθει και έγκαυμα, πάλι έχει καλώς. Μόνο μην λαμπαδιάσει.

Μπορείς ακόμη και να μπουκάρεις για να κολλήσεις… αυτοκόλλητα πάνω σε παίκτη. Πού είναι το κακό;

Εξάλλου, αποκτάς μεγάλο πλεονέκτημα αν έχεις «κονέ» με τους σεκιουριτάδες. Μπαίνεις μέσα, τα σπας, δέρνεις και κανένα παίκτη και μετά σε βοηθάνε να γυρίσεις ανενόχλητος στην κερκίδα.

Μπορείς επίσης να διακόψεις ένα παιχνίδι, επειδή έτσι σου ήρθε. Μην ανησυχείς. Ο διαιτητής θα κάνει τα πάντα για να το ολοκληρώσει. Το πολύ-πολύ να το λήξει νωρίτερα.

Τέλος, μπορείς να σπάσεις και κανένα θέατρο. Για εκδίκηση, επειδή είσαι σινεφίλ…

Όλα τα παραπάνω μπορείς να τα κάνεις. Για την ακρίβεια… τα έκανες φέτος, ανεξάρτητα από το κασκόλ που φόραγες. Τι σου κόστισε; Μία αγωνιστική κεκλεισμένων των θυρών, στη χειρότερη των χειροτέρων περίπτωση. Της πλάκας, δηλαδή. Για γέλια. Με νεκρούς, ίσως πέσει καμιά αγωνιστική παραπάνω. Αλλά μην τρελαίνεστε. Απλώς η μία θα γίνει δύο…

Αυτή είναι η περίφημη αυστηροποίηση των ποινών η οποία μας παρουσιάστηκε πέρυσι μετά βαΐων και κλάδων. Για την οποία πανηγύριζε ο γ.γ.Α. και επικαλούνταν οι παράγοντες ότι δήθεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και αυτοτιμωρούνται. Μεγάλη επιτυχία…

Υ.Γ: Κάποιοι θα πουν πάλι ότι αφήνω τις ευθύνες της αστυνομίας απ’ έξω. Ότι, ναι μεν, οι κάφροι κάνουν όλα τα παραπάνω και οι τιμωρίες δεν είναι και τόσο αυστηρές, αλλά και η αστυνομία δεν κάνει ούτε μια σύλληψη. Συμφωνώ απολύτως. Αλλά υπάρχει μια διαφορά: το κράτος είναι αποδεδειγμένα ανίκανο και το παραδέχεται. Ζητάει βοήθειες από ξένες δυνάμεις για να συνεχίσει να υπάρχει. Διότι απλά δεν υπάρχει και το ξέρει. Το ποδόσφαιρο, από την άλλη, δεν παραδέχεται τίποτα. Θεωρεί ότι τα κάνει όλα σωστά, ότι οι ευθύνες του είναι μικρές και αυτές τις αναλαμβάνει. Υποκρίνεται το ποδόσφαιρο και υποτιμά μονίμως τη νοημοσύνη μας. Αλλά όλοι έχουν μάτια και βλέπουν…