Εμ, λευκό ψήφισες Θόδωρε. Τι περίμενες;

Υποστήριξα -μέσω της αρθρογραφίας μου στη SportDay- ότι το «λευκό» δεν ταιριάζει στον ΠΑΟΚ. Το μέγεθος του λαοφιλούς συλλόγου υποχρεώνει τη διοίκηση να τοποθετείται, να αντιδρά και να παρεμβαίνει διαδραματίζοντας πρωταγωνιστικό και ηγετικό ρόλο σε κάθε κρίσιμη στιγμή του δύσμοιρου ελληνικού ποδοσφαίρου.

Του Γιώργου Ζαχαριάδη
zahariadis@sday.gr

Το σκεφτόμουν όσο έβλεπα τον Σιδηρόπουλο να σφυρίζει στην αναμέτρηση του κυπέλλου με την ΑΕΚ. Δεν ήταν διόλου διακριτικός. Παρενέβη ουσιαστικά στην εξέλιξη του αγώνα αφήνοντας τον ΠΑΟΚ, για ψύλλου πήδημα, με εννέα παίκτες.

Να ανοίξω μια παρένθεση:

Δεν τον πήραν με τις ντομάτες ακόμη τον Χιμένεθ;

Μήπως δεν είναι η εποχή τους;

Έστω ένα πελτέ συνομοσπονδίας δεν βρέθηκε κάποιος να του πετάξει όταν έλεγε ότι ο διαιτητής ευνόησε τον ΠΑΟΚ που τον άφησε με εννέα και αυτό δυσκόλεψε την ΑΕΚ που αντιμετώπισε πιο συμπαγή άμυνα;

Δεν βρέθηκε κάποιος να του πει να σταματήσει να λέει ανοησίες;

Εγώ λέω να μην κατέβει με έντεκα στον αγώνα της Τούμπας. Με εννέα να κατέβει και αν καθίσει κάτι καλό σε καμιά αντεπίθεση, που ξέρεις, μπορεί να πάρει την πρόκριση. Αν όχι, ας περιμένει τα πέναλτι. Με εννέα κι όχι με έντεκα, θα έχει εξασφαλίσει το «μηδέν», όπως ο ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ.

Να την κλείσω την παρένθεση και να σας θυμίσω ότι, συνάδελφοι δημοσιογράφοι, δεν χρειάζεται να αναπαράγουμε όσα μας λένε αυτοί που περισπούδαστοι προπονητές που ήθελαν, αλλά, δεν έγιναν ποτέ Μουρίνιο.

Θα πρέπει να τους βάζουμε στη θέση τους. Για να μην νομίζουν ότι τρώμε κουτόχορτο. Δεν αποκλείεται, αυτός ο κύριος, ο Χιμένεθ, αύριο να μας πει ότι τα δοκάρια φταίνε που στέκονται στην άκρη των δικτύων κι αν δεν υπήρχαν η ΑΕΚ θα είχε φτάσει ήδη στον τελικό. Και εμείς θα το μεταφέρουμε χωρίς το απαραίτητο, σύμφωνα με τον δημοσιογραφικό κώδικα, σχολιασμό.

Τέλος πάντων.

Σκεφτόμουν ότι ο ΠΑΟΚ, με το «λευκό» στην πρόταση μομφής κατά Μαρινάκη, απέκτησε έναν παραπάνω αντίπαλο. Μπορεί και δύο ή και περισσότερους.

Γιατί, όπως και να το κάνουμε, αυτό το «λευκό», μπορεί σύμφωνα με τον ΠΑΟΚ να τον αποστασιοποιεί από όσα συμβαίνουν ανάμεσα στους δύο «μεγάλους», αλλά, ποιος ξέρει πως το ερμήνευσαν οι υπόλοιποι εκεί στη Superleague…

Και εδώ που τα λέμε, το «λευκό» του ΠΑΟΚ αποσύρει τη στήριξη στον Μαρινάκη, την οποία είχε από πέρσι όταν τον ψήφισε για πρόεδρο ενώ, από την άλλη, αντιτάσσεται στην πρόταση μομφής του ΠΑΟ.

Αν υποθέσουμε ότι ένας από τους δύο κάνει κουμάντο στα κέντρα αποφάσεων και η διαιτησία του δείχνει ιδιαίτερη συμπάθεια (ναι, ναι γίνονται κι αυτά στην Ελλάδα της αξιοκρατίας, της ισονομίας, της τυφλής δικαιοσύνης, της διαφάνειας…), δεν είναι σίγουρα στο πλευρό του ΠΑΟΚ. Και ειδικά στην προσπάθεια που καταβάλει για να φτάσει σε έναν κύπελλο.

Σε αυτό το σημείο, πέρα από την κουβέντα για το περιβόητο «λευκό» του ΠΑΟΚ, που δεν είναι άλλωστε το πρώτο, αλλά, έχουν προηγηθεί κι άλλα… ιστορικά «λευκά», έρχονται να κουμπώσουν οι διαμαρτυρίες του Ζαγοράκη για τη διαιτησία. Μερικές ανακοινώσεις, κάτι φωνές στα αποδυτήρια και εκείνο το αλήστου μνήμη παράσημο που είχε απονείμει στον Τάσο Κάκο και τον οποίο μετά από λίγο καιρό αφόρισε. Ξεχνιέται, δεν ξεχνιέται που ο Ζαγοράκης υπέδειξε ως καλύτερο διαιτητή τον Κάκο και ειδικό για τα μεγάλα παιχνίδια και λίγες αγωνιστικές παρακάτω ήθελε να δαγκώσει τη γλώσσα του και να σβήσει από τη μνήμη όλων τα κολακευτικά του σχόλια για τον Κερκυραίο. Ήταν μια ακόμη λανθασμένη εκτίμηση.

Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ ζητούν από τον Ζαγοράκη να είναι πιο δυναμικός. Ίσως εννοούν ότι πρέπει να είναι πιο ώριμος στις αντιδράσεις του για τους διαιτητές. Δεν απέδωσε η μέχρι τώρα τακτική. Είναι βέβαιο ότι δεν θα αποδώσει και στο μέλλον και μάλλον θα πρέπει να αλλάξει.

Δεν φτάνει να τον σέβονται επειδή είναι πρόεδρος μιας μεγάλης ομάδας και επειδή είναι ο Θόδωρος Ζαγοράκης. Ίσως θα πρέπει να βρει τρόπο να τον φοβούνται.