FC: Το ζεϊμπέκικο του Μαρινάκη

Αν ο Νικόλας Πατέρας ήταν σήμερα στα «πράσινα πράγματα» και η πολυμετοχικότητα δεν είχε καταρρεύσει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα, ή αν ο Βαγγέλης Μαρινάκης είχε αγοράσει τον Ολυμπιακό μερικά χρόνια πριν, σήμερα πιθανότατα θα ζούσαμε μεγάλες στιγμές: «Απαγωγές» παικτών σε αεροδρόμια, ρελάνς στη ρελάνς του αλλουνού, να παίρνει ο ένας παίκτη που είχε προταθεί στον άλλο, πύρινα πρωτοσέλιδα, υπογραφές συμβολαίων σε κότερα και λίαρ - τζετ, η χαρά του μάνατζερ δηλαδή, του κάθε είδους μεσάζοντα, νταραβεριτζή και «μεσίτη» και η χαρά βεβαίως - βεβαίως του κάθε προέδρου, που θα είχε κάθε «δικαίωμα» να βαφτίσει ως «χαβιάρι» το κάθε «αυγοτάραχο» που θα είχε στην ομάδα του και να το πουλήσει δυο και τρεις φορές πάνω από την «αντικειμενική του αξία».

Πολύς κόσμος θα έτρωγε ψωμί αν συνέβαιναν όλα αυτά: παράγοντες, μάνατζερ, παίκτες, δημοσιογράφοι, αεριτζήδες, σκάουτς, τεχνικοί διευθυντές, παρατρεχάμενοι και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις. Μόνο που οι περιστάσεις και το υπάρχον σκηνικό δεν ευνοεί τέτοια χαϊλίκια: ο Παναθηναϊκός για να κάνει μεταγραφή τον Γενάρη θα έπρεπε να δώσει παίκτη, μόνο που ο προπονητής του δεν ήθελε να φύγει κανένας παίκτης, άρα δεν γινόταν να έρθει και κανείς. Κι αν ισχύει μια πρόταση που λέγεται πως έγινε τις τελευταίες μέρες του Γενάρη προς τον κ. Θεοδωρίδη του Πανσερραϊκού για την απόκτηση του Γεωργιάδη, με αντίτιμο 200.000 ευρώ και δυο ή τρεις παίκτες, τότε εγώ συμπεραίνω ότι τα μόνα διαθέσιμα χρήματα πρέπει να ήταν τα 200 χιλιάρικα που έδωσε η Μάιντζ για να αποκτήσει τον Ίβανσιτς. Μιλάμε για κατάντια...

Υπάρχει όμως και μεγαλύτερη κατάντια απ’ αυτήν: το να προσπαθούν κάποιοι να «μπλέξουν» σε μια μεταγραφική υπόθεση όπου παίζουν μόνοι τους και τον «απέναντι» με το στανιό, ώστε να έχει μεγαλύτερη γλύκα. Μιλάμε για τον παραλογισμό τον ίδιο: ο Παναθηναϊκός που δεν έχει χρήματα για καμία μεταγραφή και κοιτάζει πώς θα περικόψει τα έξοδα και θα μαζέψει το μαγαζί, φέρεται να προσπάθησε να μπει σφήνα στην υπόθεση του Μιραλάς και να δώσει 4,2 εκατομμύρια για να τον πάρει από τον Ολυμπιακό! Και κάποιοι τα χάφτουν αυτά! Να υπήρχαν λεφτά, τότε ναι, θα είχε μια πλάκα όλο αυτό. Όπως θα είχε μια - κάποια - ποδοσφαιρική λογική, να πουλήσει ο Παναθηναϊκός το καλοκαίρι τον Σισέ για 8, 10 ή 12 εκατομμύρια και να πάρει με 4,2 έναν νεότερο επιθετικό, με γνώση της ελληνικής πραγματικότητας και ταυτόχρονα να κάνει χουνέρι στον Ολυμπιακό. Μόνο που αν πουληθεί ο Σισέ, τα χρήματα θα πάνε στη «μαύρη τρύπα» των ταμείων, με την ελπίδα η τρύπα να γίνει «άσπρη» και κάποια στιγμή να πάψει να είναι «τρύπα» και να έρθουν τα πράγματα στα ίσια τους. Κάπως έτσι, σχεδόν για κάθε παίκτη τον οποίο ο Ολυμπιακός έχει πάρει, έχει κλείσει ή ενδιαφέρεται να πάρει, κάποιοι κοτσάρουν και το όνομα του Παναθηναϊκού από δίπλα: από τον Μοδέστο το καλοκαίρι μέχρι τον Γεωργιάδη, από τον Ανάκογλου μέχρι τον Μιραλάς, από τον Τζεμπούρ μέχρι τον Κουμόρτζι και πάει λέγοντας.

Από που κυκλοφορούν όλα αυτά; Από παντού και πουθενά. Μπορεί από μάνατζερ που κάνουν «παιχνίδι» για να ανεβάσουν την τιμή του παίκτη, από παράγοντες ομάδων που δημιουργούν τεχνητό ανταγωνισμό μπας και γίνει δημοπρασία για το «περιουσιακό τους στοιχείο», από εφημερίδες φίλα προσκείμενες στην ομάδα ή από την ομάδα την ίδια για να κάνει την πλάκα της ή για να χαρίσει οργασμούς ικανοποίησης στους οπαδούς της. Αλλά το να έχει ενδιαφερθεί π.χ. ο Παναθηναϊκός για τον Κουμόρτζι και να έχει ρωτήσει πόσο κάνει, είναι ένα πράγμα. Από εκεί και πέρα όμως, μέχρι του σημείου να κάνει επίσημη πρόταση με συγκεκριμένα λεφτά, υπάρχει απόσταση. Και ακόμα μεγαλύτερη απόσταση υπάρχει μέχρι το σημείο όπου έχει κάνει μπάσιμο ο Ολυμπιακός, έχει συμφωνήσει ή είναι πολύ κοντά και - τσουπ! - εμφανίζεται ο Παναθηναϊκός ή κάποιοι τον «εμφανίζουν» να μπαίνει σφήνα.

Ωραίο το παιχνιδάκι, επικοινωνιακά χαριτωμένο, αλλά αφορά μόνο συγκεκριμένη μερίδα κόσμου και συγκεκριμένες εφημερίδες. Οι υπόλοιποι ευχαριστούμε, αλλά δεν θα πάρουμε. Καλώς ή κακώς, είτε αρέσει είτε δεν αρέσει σε κάποιους, αυτή την περίοδο τα γένια και τα χτένια τα έχει ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Αυτός έχει τα λεφτά, τον ενθουσιασμό, τον χρόνο, τη διάθεση να πάρει παίκτες, τις καλές σχέσεις με διάφορες ΠΑΕ όπου έχουν πάει δανεικοί διάφοροι παίκτες του Ολυμπιακού, άρα σε περίπτωση που θελήσει να πάρει κάποιον έχει το προβάδισμα στις διαπραγματεύσεις. Αυτός έχει κατά πάσα βεβαιότητα από τώρα και τα χρήματα των ομίλων του Champions League.

Ο Ολυμπιακός κάνει λοιπόν παιχνίδι, μόνος του. Στο τανγκό μπορεί να χρειάζονται δυο, αλλά το ζεϊμπέκικο, το χορεύει ένας. Μην μας βάζετε με το ζόρι να γονατίζουμε και να βαράμε παλαμάκια στον Βαγγέλη Μαρινάκη. Κάντε το όλοι εσείς, που σας αρέσει τόσο πολύ.

Κώστας Βαϊμάκης

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr