Πεναλτάρα... (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Ο Παναθηναϊκός την Κυριακή κέρδισε τον Απόλλωνα Καλαμαριάς με ένα πέναλτι που αμφισβητήθηκε από πολλούς. Καιρός λοιπόν να ανοίξει το κεφάλαιο «διαιτησία» ή καλύτερα το ακανθώδες κεφάλαιο «ποιος κερδίζει πέναλτι και πώς», ανεξαρτήτως αν υπήρξε ή δεν υπήρξε παράβαση. Επειδή, από τη μια, το κεφάλαιο της διαιτησίας είναι μεγάλο και πληγώνει και επειδή, από την άλλη, δεν είναι να μπλέκουμε σε βρομοϊστορίες που ούτε στο ζητούμενο της κάθαρσης θα μας οδηγήσουν ούτε σε κάποια λύση, καλύτερα είναι να περιοριστούμε σε ένα «crash test» περιπτώσεων. Τώρα μάλιστα! Εχουμε αντικείμενο προς συζήτηση.

Ας βάλουμε λοιπόν κάτω τις περιπτώσεις και ας μετρήσουμε. Το πέναλτι που κέρδισε ο Ολυμπιακός με τη Λάρισα ήταν πέναλτι; Οχι! Ε, τότε μη μιλάς. Γιατί, ήταν πέναλτι αυτό που κέρδισε ο Παναθηναϊκός με την Καλαμαριά; Οχι, αλλά πριν είχε γίνει ένα άλλο που δεν σφυρίχτηκε. Δηλαδή, η ερμηνεία των κανονισμών στη χώρα μας είναι τόσο αυθαίρετη που επιτρέπει να σφυρίζεται η εσχάτη των ποινών ακόμα και αν δεν υπάρχει παράβαση σε μια φάση, από τη στιγμή που δεν σφυρίχτηκε τη στιγμή που το επέβαλαν οι κανόνες; Καταλάβατε; Οχι; Εσείς φταίτε. Τα πράματα είναι απλά.

Η ιστορία αυτή, η τόσο βαρετή και ανούσια, θα συνεχίζεται στον αιώνα τον άπαντα, επειδή τους βολεύει όλους. Όσο μάλιστα πλησιάζουμε προς το τέλος της αγωνιστικής περιόδου, τα κρούσματα αυτά θα πληθαίνουν. Πρόσκαιρα μετατοπιζόμενα, όπως το απαιτούν οι αγωνιστικές συνθήκες από την κορυφή στην ουρά της βαθμολογίας. Θα γράψουν έτσι τις δικές τους ένδοξες σελίδες περιστατικών, που τα σημερινά θύματα θα κρατήσουν για πάντα στη μνήμη τους για να τις ανακαλέσουν σαν θύτες του αύριο.

Και έτσι όλα πάνε μια χαρά. Αλίμονο στα κορόιδα που προσπαθούν να στηρίξουν την υπερασπιστική γραμμή τους για τα χάλια ή για τυχόν απώλειες της ομάδας τους στις διαιτητικές παραλείψεις. Έτσι τους έχουν μάθει οι διοικήσεις, που το μόνο πράγμα που δεν τους ενδιαφέρει είναι η διαιτησία να σφυρίζει 50-50. Ισα-ίσα που αν γίνει κάτι τέτοιο, τότε θα βρουν μπελά από εκεί που -τουλάχιστον γι' αυτό το ζήτημα- είχαν το κεφάλι τους ήσυχο.

Ο Ολυμπιακός κάνει πως δεν ακούει. Για ποιο λόγο άλλωστε να ανησυχεί; Έχει ανοιχτεί τόσο στο ζήτημα της διαιτησίας ο Παναθηναϊκός (βλέπε dvd, κρασιά, συνέντευξη Μαλεζάνι), που αύριο στο πρώτο παιχνίδι που θα ευνοηθεί -πράγμα λογικό για κάθε μεγάλη ομάδα στον πλανήτη Γη- θα βρεθεί στη δυσάρεστη θέση να απολογείται για κάτι που έχει καταγγείλει.

Άμα βγάλετε άκρη, ελάτε να μου πείτε και μένα. Και πώς να βγάλεις άκρη όταν οι ομάδες έχουν καταφέρει αυτό που ήθελαν, να γίνουν δηλαδή οι οπαδοί τους «βασιλικότεροι του Βασιλέως» ώστε να μη χρειάζεται να μιλήσουν οι παράγοντες για την ουσία, ως ένα μεγάλο βαθμό; Και ποιον ενδιαφέρει άραγε η ουσία, όταν μάλιστα το δάκτυλο που την καταδεικνύει δεν τυχαίνει ανάλογης προσοχής και οι πολλοί κοιτούν... τον διαιτητή; Όσο για το ποδόσφαιρο, αυτό ταξιδεύει σε άλλες χώρες. Σε αυτές που μας πρόλαβαν στη βαθμολογία της ΟΥΕΦΑ, με αποτέλεσμα τώρα να βλέπουμε την πλάτη τους. Σίγουρα και αυτοί θα έχουν διαιτητικά προβλήματα. Βλέπετε όμως, δεν είναι τόσο ειδικοί σαν εμάς, ώστε να τα αξιολογούν ως πρωτεύοντα.