Σε λίγο θα είναι αργά! (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Ούτε αυτή τη φορά κατάφερε να κερδίσει ο Πανιώνιος. Δεν μπόρεσε ούτε ισοπαλία να πάρει. Να μαγκώσει έναν βαθμό να τον βάλει στο συρτάρι, να τον έχει καβάντζα σε μια ώρα ανάγκης, στις δύσκολες μέρες που έρχονται. Έχασε ευκαιρίες, είχε τον έλεγχο του παιχνιδιού, κατοχή μπάλας, αλλά για μία ακόμα φορά δεν βρέθηκε κάποιος να στείλει την μπάλα στα δίχτυα. Ακόμη και από τα 11 βήματα, ο Πανιώνιος έδειξε ανίκανος να πάρει βαθμούς. Δεν είναι όμως η δυστοκία των παικτών του Βαγγέλη Βλάχου που με ανησυχεί. Αν δεις τα πράγματα από μακριά, ψύχραιμα και ρεαλιστικά, τότε είναι αδύνατον να μην παραδεχτείς πως ο Πανιώνιος έχει κάποιους παίκτες αξιόλογους. Από αυτούς που θεωρούμε ικανούς να αγωνίζονται στη μεγάλη κατηγορία. Και ο Βάνιακ είναι καλός τερματοφύλακας και ο Γουνδουλάκης είναι αξιόλογος παίκτης, το ίδιο ο Μαγκντί ο Αιγύπτιος αλλά και ο Ζωγραφάκης.

Σίγουρα για τον Λουτσιάνο δεν περιμένουμε να κρίνουμε την ποδοσφαιρική του αξία τώρα στα γεράματα. Αν σε αυτούς προσθέσεις τον Σλοβάκο Μπρέσκα (που οφείλει να γίνει πιο ομαδικός) και τον Λεωνίδα Καμπάνταη, που έχει ψυχή, τότε είναι να απορείς πώς ο Πανιώνιος δεν καταφέρνει να αναπνεύσει. Βέβαια, άλλο είναι να έχεις καλούς παίκτες και άλλο καλή ομάδα. Δηλαδή σύνολο ικανό να αντεπεξέλθει στις δύσκολες στιγμές. Σωστό. Ο Πανιώνιος όμως δεν προλαβαίνει να φτιάξει ομάδα στις τελευταίες έξι αγωνιστικές και, αφού δεν κατάφερε μέχρι τώρα να φτιάξει σύνολο, οφείλει να βασιστεί στις μονάδες. Αλλιώς, θα διορθώσει το πρώτο του λάθος με ένα μεγαλύτερο. Τι με ανησυχεί λοιπόν; Ότι η ομάδα δεν έχει ηρεμία από μεριάς οπαδών και –κακά τα ψέματα– δεν έχει και στήριξη. Θεωρώ ότι οι φίλοι του έχουν όλα τα δίκια με το μέρος τους. Ξέρω πώς είναι να νιώθεις αηδιασμένος, προδομένος και απαξιωμένος. Αν όμως με τη στάση τους κρίνουν ότι έτσι θα λύσουν το πρόβλημα, τότε έχουν μέγιστο λάθος.

Το μόνο που κάνουν είναι να απαξιώνουν ακόμα περισσότερο την ομάδα που αγαπούν. Όσες ομάδες βρέθηκαν να κατρακυλάνε κατηγορία, ήταν αποδεδειγμένα αυτές που τις κρίσιμες στιγμές δεν κατάφεραν να παρουσιάσουν συμπτώματα συσπείρωσης αλλά μόνο αποσύνθεσης. Δεν μπορεί, όσο πικραμένοι και αν αισθάνονται οι φίλοι του Πανιωνίου, να παίζει η ομάδα με τον ΠΑΟΚ μια ολόκληρη κατηγορία και αυτοί να μην πηγαίνουν στο γήπεδο. «Τι να πάω να δω;», θα ισχυριστούν μερικοί. Αν ανοίξεις τώρα μια τέτοια συζήτηση, είσαι λάθος. Δεν πας να δεις τίποτα.

Για να κινδυνεύει μια ομάδα, σημαίνει ότι δεν έχει και πολλά να σου δείξει. Πας εκεί για να συμπαρασταθείς και, το κυριότερο, για να έχεις λόγο την επόμενη μέρα. Αυτή η κόντρα με τον Μπέο, τα εκατέρωθεν πείσματα, έχουν φτάσει τον ιστορικό σύλλογο στο χείλος του γκρεμού. Το άσχημο είναι ότι όλοι στη Νέα Σμύρνη, λόγω βεβαρημένου ιστορικού, γνωρίζουν τι θα πει υποβιβασμός, αλλά κανείς δεν κάνει κάτι ουσιαστικό ώστε να μην ξαναζήσει την τραυματική αυτή εμπειρία. Έξι αγωνιστικές πριν από το τέλος, δεν είναι πολύς χρόνος για να διορθώσεις. Είναι όμως ένα αξιόλογο διάστημα για σωτηρία, με την προϋπόθεση ότι θα πρυτανεύσει η λογική.