Εντατικά μαθήματα ποδοσφαίρου (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Ας πάρουμε τα παιχνίδια ένα-ένα με τη σειρά. Πρώτο και καλύτερο αυτό στη Βαρκελώνη, που συγκέντρωνε και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Μπαρτσελόνα και Τσέλσι έπαιξαν ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου. Ενενήντα και βάλε λεπτά με την μπάλα πάνω-κάτω, τις φάσεις να διαδέχονται η μία την άλλη και όλα αυτά σε έναν εξοντωτικό ρυθμό. Αφήνω χωρίς σχόλια τη φάση του γκολ της Μπάρτσα, δηλαδή την κίνηση του Ετό και την ατομική ενέργεια του Ροναλντίνιο.

Ας πάμε στο «Ελ Μαδριγάλ», εκεί όπου Βιγιαρεάλ και Ρέιντζερς έλυσαν οριστικά τις διαφορές τους. Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν πως το παιχνίδι αυτό ήταν το καλύτερο της αγωνιστικής. Προηγήθηκαν οι Σκωτσέζοι, που δεν έχουν καταφέρει ακόμα να συμφιλιωθούν με την ιδέα της ήττας. Η Βιγιαρεάλ ανέλαβε στη συνέχεια να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Και εδώ είδαμε ποδόσφαιρο υψηλών προδιαγραφών. Και μόνο το ότι σε αυτό το παιχνίδι καμία ομάδα δεν κατάφερε να κερδίσει η μία την άλλη, κάτι σημαίνει, εκτός του ότι οι ομάδες μπορεί να είναι ισοδύναμες. Από την άλλη, τα έξι γκολ που σημειώθηκαν στους δύο μεταξύ τους αγώνες λένε πολλά.

Πάμε τώρα στο παιχνίδι που συζητήθηκε περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο στον πρώτο κύκλο των νοκ άουτ αγώνων, αυτό ανάμεσα στη Γιουβέντους και τη Βέρντερ Βρέμης. Βρείτε μου έναν φίλαθλο που μπορεί να ισχυριστεί αντικειμενικά ότι δεν άξιζαν να περάσουν οι Γερμανοί με την εμφάνιση που έκαναν. Και μόνο το ότι κατάφεραν μέσα σε 15 μέρες να σκοράρουν συνολικά τέσσερις φορές απέναντι σε μία ιταλική άμυνα, ε, μόνο γι' αυτό ίσως άξιζαν να προκριθούν. Βλέπετε όμως, σε αυτούς τους αγώνες πρέπει να έχεις και άστρο, αυτό που κάποιοι αποκαλούν τύχη. Τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές εκκρεμούν τα υπόλοιπα παιχνίδια στη φάση των «16» του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά δυστυχώς μου είναι αδύνατο να μην κάνω τη σύγκριση έχοντας δει έστω και τα μισά. Αλήθεια, μπορούν οι ελληνικές ομάδες να εκπροσωπήσουν τη χώρα μας στη φάση των «16», μιλώντας πάντα με τα σημερινά δεδομένα;

Η απάντηση είναι αβίαστα «όχι». Καμία ελληνική ομάδα δεν μπορεί να ακολουθήσει ούτε τον ρυθμό ούτε και την αγωνιστική ανάπτυξη αυτών των ομάδων. Ακόμα και αν αυτές λέγονται Βιγιαρεάλ ή Ρέιντζερς, με την τελευταία να προέρχεται από ένα πρωτάθλημα κατώτερο του δικού μας. Αλλά εκεί, βλέπετε, δεν τους ενδιαφέρει τόσο το πρωτάθλημα όσο η διάκριση στην Ευρώπη. Γι' αυτό προετοιμάζονται και γι' αυτό «χτίζουν». Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που στην πρώτη φάση, την περιβόητη των ομίλων, αυτή η Βέρντερ που έκανε τη Γιουβέντους να φτύσει αίμα και να προσεύχεται γι' αυτήν ο Πάπας για να προκριθεί, έριξε σε ρυθμό ρελαντί και με τον λεβιέ των ταχυτήτων στα νεκρά πέντε στον Παναθηναϊκό. Ούτε φυσικά ότι η Μπαρτσελόνα έκανε τους «πράσινους» να περάσουν ένα από τα πιο εφιαλτικά βράδια τους στην Καταλονία. Το ίδιο θα ισχύσει αύριο και για τις ομάδες που μετέτρεψαν σε σάκο του μποξ στις αρχές του χειμώνα τον Ολυμπιακό.
Οι βραδιές του Τσάμπιονς Λιγκ για όλους εμάς που αγαπάμε το ποδόσφαιρο είναι εξόχως διασκεδαστικές. Αν όμως μας ενδιαφέρει πραγματικά και το εγχώριο προϊόν μας, οφείλουν να είναι και εξόχως διδακτικές. Η ψαλίδα μεγαλώνει, καιρός να κάνουμε κάτι πριν να είναι πολύ αργά.