Να κοιτάξει μπροστά! (SportDay/ Μιχάλης Λεάνης)

Ο Παναθηναϊκός δείχνει να συνέρχεται. Κάποιοι συνεχίζουν να ζουν με την πίκρα. Σηκώνουν πανό που γράφει «Δυστυχώς η 1η θέση γράφει ιστορία, η 2η είναι για τα λογιστικά βιβλία». Συμφωνώ με το παράπονο. Οπως με βρίσκει σύμφωνο και ο άκρατος ρεαλισμός, σε βαθμό κυνικότητας θα έλεγα, που το χαρακτηρίζει. Αν δεις όμως τα πράματα με ψυχραιμία, τότε δεν μπορεί παρά η αλήθεια, αυτή που πολλές φορές κρύβεται από ντροπή, να βρίσκεται κάπου στη μέση.

Ο Παναθηναϊκός οφείλει να είναι πρώτος κάθε χρονιά. Αυτό είναι απαίτηση όλων των οπαδών του. Το ζήτημα είναι αν μπορεί να θεωρηθεί αποτυχία η πιθανότητα να τερματίσει δεύτερος. Ακολουθώντας το δόγμα «πρώτος ή τίποτα», τότε σίγουρα θα μιλάμε για μια χρονιά αποτυχημένη. Το ίδιο έλεγε κάποτε χαριτολογώντας και ο μεγάλος Ισπανός σκηνοθέτης Πέδρο Αλμοδόβαρ. «Πήρα Οσκαρ μία φορά και από τότε μερικοί με κάνουν να νιώθω σαν τη Ρεάλ Μαδρίτης. Αν δεν βραβευτώ την επόμενη, τότε θεωρούμαι αποτυχημένος».

Από την άλλη, θα πρέπει να λάβουμε –και μάλιστα σοβαρά– υπ' όψιν μας το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει κάτι χρόνια να πανηγυρίσει τίτλο. Το αντίθετο! Μόλις ένα, αφού δύο χρόνια πριν ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος, όντας νταμπλούχος.

Αρα το ζήτημα, το πρόβλημα, πείτε το όπως σας αρέσει, επικεντρώνεται αλλού. Στην περίοδο πριν από το ντάμπλ. Στην ξηρασία των «πέτρινων χρόνων». Αυτό, ναι, είμαι σε θέση να το καταλάβω. Αν το πανό προειδοποιεί κάποιους ότι καλό είναι να προσέξουν ώστε να μην επιστρέψουν οι μαύρες μέρες του κοντινού παρελθόντος, τότε συμφωνώ απόλυτα. Εχω όμως να προσθέσω ότι λίγη ψυχραιμία, παρέα με πολλή σύνεση και εξυπνάδα, δεν θα έκαναν καθόλου, μα καθόλου κακό στους «πράσινους».

Στον Παναθηναϊκό οφείλουν να αντιληφθούν όλοι αυτοί που φτιάχνουν τον περιβόητο προγραμματισμό της ομάδας ότι νομοτελειακά ο κύκλος του «αιώνιου» αντιπάλου σιγά σιγά αρχίζει και κλείνει. Παίκτες μεγαλώνουν, άλλοι χρόνο με τον χρόνο χάνουν το κίνητρο, εν ολίγοις παρουσιάζονται τα πρώτα σοβαρά κρούσματα παλαίωσης. Στο χέρι, λοιπόν, αυτών των κυρίων είναι αν θα του επιτρέψουν να ανοίξει -ο «αιώνιος» και πάλι- αυτός τον κύκλο. Αν αδρανήσουν, λοιπόν, οι αρμόδιοι, αν οι επιλογές τους είναι τύπου Κονσεϊσαό, Τόργκελε και άλλων «θωρηκτών», τότε πολύ γρήγορα θα βρεθούν και πάλι έξω από τον κύκλο, ψάχνοντας για εξιλαστήρια θύματα σε ένα μπουκάλι κρασί ή στην καλύτερη σε ένα CD.
Στέκομαι στο αγωνιστικό κομμάτι, διότι ο Παναθηναϊκός δείχνει τουλάχιστον σε αυτό σαφή σημεία βελτίωσης. Ο περιβόητος κορμός δείχνει να δένει και να απλώνει τις ρίζες του. Από την άλλη, οι «μικροί» φαίνεται να ωριμάζουν αγωνιστικά παιχνίδι με το παιχνίδι και τέλος οι οπαδοί να έχουν αντιληφθεί ότι αυτή τη φορά ίσως αξίζει τον κόπο να περιμένουν να δουν πώς θα ξημερώσει η επόμενη μέρα.

Γι' αυτόν τον λόγο, λοιπόν, θα εμμείνω στην άποψή μου πως η χρονιά μπορεί να θεωρηθεί αποτυχημένη όσον αφορά στον τίτλο, αλλά συγχρόνως εποικοδομητική όσον αφορά στο μέλλον.