Μωρέ κάτι επιχειρήματα... (SportDay/ Μιχάλης Λεάνης)

Ρίξτε μια προσεκτική ματιά στις ομάδες που προκρίθηκαν στους «16» του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Εχει πραγματικά μεγάλο ενδιαφέρον. Σχεδόν οι μισές από αυτές δεν είναι μεγάλα ονόματα. Διαβάζω: Βασιλεία, Ραπίντ Βουκουρεστίου, Μίντελσμπρο, Παλέρμο, Σάλκε, Στεάουα, Λιλ, Λέφσκι Σόφιας, Ζενίτ. Πόσες είναι στο σύνολο; Εννέα στις δεκαοκτώ. Διόλου ευκαταφρόνητο νούμερο. Πείτε μου τώρα ειλικρινά, σας φοβίζει κάποιο απ' αυτά τα ονόματα; Αντικειμενικά όχι, είναι η απάντηση. Κάποια απ' αυτά θα συνεχίσουν, αφού έχουν πολύ δρόμο μπροστά τους. Να δείτε που θα είναι και στον επόμενο γύρο και μετά στους «4.» Δηλαδή θα είναι σε απόσταση αναπνοής από το όνειρο του τελικού. Πώς, λοιπόν, να μη με πιάνει το παράπονο και να μην γκρινιάζω που δεν υπάρχει μία ελληνική ομάδα ανάμεσα στους «16». Τίποτα όμως δεν είναι τυχαίο. Εμείς, βλέπετε, έχουμε γεννηθεί για μεγάλα πράματα. Τσάμπιονς Λιγκ και βάλε. Μιλάμε για τον θεσμό σαν ειδικοί, σαν να τον ξέρουμε χρόνια. Ωρες ώρες μου έρχεται να φωνάξω σε κάποιους για την ομάδα τους: «Είχατε και στο χωριό σας Τσάμπιονς Λιγκ»; Τι να μας κάνει μια σοβαρή εκπροσώπηση στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, την ώρα που ο μισητός αντίπαλος θα παίζει στον μεγάλο θεσμό; Ωραία, αλλά μέχρι πότε; Μέχρι τις παραμονές Χριστουγέννων το πολύ, αν δεν θέλουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Μετά σκοτάδι!

Ενώ στο ΟΥΕΦΑκι σίγουρα μέχρι τον Μάρτη. Και αν όλα πάνε καλά, από τον Απρίλη και μετά βλέπουμε. Δηλαδή άσχημα θα πέσει σε μια ελληνική ομάδα να παίζει μέχρι την άνοιξη σε ευρωπαϊκή διοργάνωση, ανανεώνοντας το ενδιαφέρον των φιλάθλων της, γεμίζοντας συγχρόνως τα ταμεία της με έσοδα από τηλεοπτικά δικαιώματα και διαφημίσεις; Εκτός κι αν δεν έχουμε τέτοιες ομάδες. Αν το υλικό τους δεν είναι για να ανταποκριθούν ούτε στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Αλλά τότε, ρε μάγκες, πώς αυτές οι ίδιες ομάδες κυνηγούν την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ; Προφανώς για να το μαγκώσουν, για να πληρώσουν τα μεγάλα συμβόλαια. Αλλά εδώ γεννιέται ένα άλλο εύλογο ερώτημα. Γιατί μεγάλα συμβόλαια σε παίκτες που δεν μπορούν να οδηγήσουν τις ομάδες τους τουλάχιστον σε αξιοπρεπείς ευρωπαϊκές παρουσίες;

Πολύ απλά, όλα είναι λάθος από την αρχή. Δεν σχεδιάστηκαν λάθος. Σχεδιάστηκαν στην τύχη. Τα λεφτά από τις σύντομες παρουσίες μας στο Τσάμπιονς Λιγκ δεν επενδύθηκαν σωστά, με αποτέλεσμα κάθε χρόνο να βρισκόμαστε στον ίδιο παρονομαστή. Τώρα, που μείναμε πίσω, βρήκαμε άλλο κόλπο. Σνομπάρουμε και το ΟΥΕΦΑ. Εξυπνα το παίζουμε, αφού κινδυνεύουμε να εκτεθούμε πλέον σε… δύο ταμπλό.

Πώς να μην εκνευρίζομαι μετά όταν ακούω κουβέντες του στυλ «ο Παναθηναϊκός, αν φέτος δεν βγει δεύτερος καταστράφηκε». Ναι, γιατί αν βγει, τι να σας πω, σώθηκε! Το ίδιο ισχύει και για την ΑΕΚ, που θέλει να υπερασπιστεί τη δεύτερη θέση, που οδηγεί στους χρυσοφόρους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Ρε, κούνια που σας κούναγε.... Ποιους χρυσοφόρους; Αφού παίρνει δάνειο η ομάδα. Αρα για να ξεχρεώσει! Και με ό,τι περισσέψει να επενδύσει. Οσο για τον Ολυμπιακό, έχει την… ατυχία να είναι πρώτος. Αντε να δω τι δικαιολογίες θα βρει του χρόνου. Γιατί φέτος αν δεν πέσει χρήμα ζεστό και σοβαρό, να δω από πού θα… αγοράσουν οι ειδικοί επιχειρήματα για την ανεπάρκειά τους. Τέρμα το δούλεμα. Βγείτε με πρόγραμμα και πείτε στον κόσμο την αλήθεια, όλες οι μεγάλες ομάδες. Θα κοιτάξουμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο στο Τσάμπιονς Λιγκ, μιας και το άνοιγμα της ψαλίδας μεγάλωσε, αλλά βασικός στόχος είναι να πάμε όσο μπορούμε μακρύτερα στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ