Ενα προϊόν που το λένε ιδέα... (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Δεν ξέρω αν ο Σόλιντ είναι προπονηταράς. Πιθανόν να μην το μάθουμε ποτέ αυτό, όμως, για το οποίο είμαι απολύτως σίγουρος είναι ότι από την ήρεμη δύναμη και τις γνώσεις του Νορβηγού ο Ολυμπιακός έχει να κερδίσει πολλά. Και όχι απαραίτητα μόνο ο Ολυμπιακός αλλά και όλο το ελληνικό ποδόσφαιρο. Η ομάδα του Πειραιά βρίσκεται σε ένα μεταβατικό στάδιο. Για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια κάνει μια σοβαρή προσπάθεια να εξευρωπαϊστεί πραγματικά και όχι μόνο στα λόγια. Στην πρώτη γραμμή αυτής της απόπειρας λογικό είναι να βρίσκεται ο Σόλιντ και μαζί του όλο το προπονητικό τιμ του Θρύλου. Ανθρωποι απαλλαγμένοι από τη γνώση της περιβόητης ελληνικής πραγματικότητας, έχουν στο μυαλό τους -στο πλαίσιο μιας ήπιας προσαρμογής- να υιοθετήσουν απ' αυτήν αυτά που οι ίδιοι κρίνουν ως θετικά. Τα υπόλοιπα δεν τους ενδιαφέρουν και καλά κάνουν. Σκοπός τους είναι να επιβάλουν μια άλλη νοοτροπία, η οποία θα οδηγήσει σε μια άλλη πραγματικότητα, ικανή να απεγκλωβίσει τον Θρύλο από το κακό του παρελθόν και να τον οδηγήσει επιτέλους στη... Γη της ευρωπαϊκής Επαγγελίας. Τεχνοκράτες και ορθολογιστές, ξέρουν καλά πώς να παντρέψουν το συμφέρον της εταιρείας που υπηρετούν με τον δικό τους επαγγελματικό. Γι' αυτό άλλωστε μιλούν για «προϊόν» που λέγεται Ολυμπιακός, κηρύσσοντας με έναν τρόπο ανώδυνο την έναρξη μιας νέας περιόδου, όσο και αν αυτό ξενίζει ή ακούγεται καχύποπτα από κάποιους που επιμένουν να θεωρούν την ομάδα «ιδέα». Δεν έχουν ιδέα οι ίδιοι για τι πράμα μιλάμε, όσο σκληρό και αν ακούγεται αυτό. Η ρομαντική αυτή τοποθέτηση, την οποία εν πολλοίς ενστερνίζομαι και εγώ, δυστυχώς αποτελεί μακρινό παρελθόν και μόνο υποστηρικτικά -σε ηθικό επίπεδο- είναι σε θέση να προσφέρει! Ολα τα άλλα είναι περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις. Από συγκίνηση βέβαια, αφού καλώς ή κακώς αυτό είναι το «αύριο» του ποδοσφαίρου.

Ο Σόλιντ στη συνέντευξή του στην «Αθλητική Κυριακή» έδειξε ότι αυτοί οι έξι μήνες που έκλεισε στην Ελλάδα ήταν αρκετοί για να μπορεί πλέον να κολυμπά στα ανοιχτά χωρίς κανέναν κίνδυνο. Απάντησε σε όλα ήρεμα, χωρίς φόβο και πάθος, με έναν τρόπο μάλιστα που υποδείκνυε πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις. Χαρακτηριστική περίπτωση η απάντηση στην ερώτηση αν μίλησε με τον Τουρέ. «Οχι, μίλησα με τον μάνατζέρ του», είπε. Και πολύ καλά έκανε, γιατί ξέρει ότι αυτός είναι που χειρίζεται το όλο θέμα και όχι ο Γιάγια! Είμαι δε παραπάνω από σίγουρος ότι δήλωσε στον μάνατζερ αυτά που δήλωσε και στη συνέντευξη. Οτι, δηλαδή, ο Τουρέ είναι νέος, παρορμητικός και πως όταν ξεκινάς την καριέρα σου, καλό είναι να προγραμματίζεις και αν δεν το κάνεις, στο τέλος απογοητεύεσαι. Οι κατάλληλες κουβέντες στον κατάλληλο άνθρωπο ώστε ο «μικρός Γιάγια» να βάλει μυαλό. Αλλά και σχετικά με τις μεταγραφές του καλοκαιριού -ζήτημα υψηλού ενδιαφέροντος για τους οπαδούς κάθε ομάδας- υπήρξε αφοπλιστικά ειλικρινής. Μίλησε για αρμονία εξηγώντας ότι αναφέρεται στην κατάλληλη χρονική στιγμή, στην ποιότητα, αλλά και στο κόστος. Σοφά! Με δεδομένο ότι ακόμα δεν γνώριζε τις πραγματικές ανάγκες της ομάδας σε... συνθήκες πολέμου, προτίμησε ούτε ο ίδιος να εκτεθεί με τις επιλογές του, αλλά ούτε και τη διοίκηση να εκθέσει... οικονομικά. Το μόνο σίγουρο είναι πως θα επανέλθει και μάλιστα με ολοκληρωμένο σχέδιο. Τα έχει όλα σχεδιασμένα ο Νορβηγός σ' αυτό το τεφτέρι που όλοι μας ειρωνευτήκαμε.